Νιώθω ευγνωμοσύνη στο άθλημα που βοήθησε τα παιδιά μου να ολοκληρωθούν σαν προσωπικότητες και να κερδίσουν το μεγαλύτερο τμήμα του κόστους των σπουδών τους. Σέβομαι το σθένος τους και τον ιδρώτα τους. Περιέργως, σε όλη αυτή την μακριά πορεία μας, δεν θυμάμαι τίποτα ουσιαστικό από την προσφορά της ΕΦΟΑ, εκτός του ότι ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να μου απαντήσει στις δεκάδες επιστολές μου διαμαρτυρίας.

Στα 20 τελευταία χρόνια, που έχω υπάρξει ενεργός γονέας, μια μόνο αξιόλογη κίνηση έγινε, η δημιουργία του e-efoa, που μας έβγαλε από το πολυετές σκοτάδι στον τομέα της αγωνιστικής ενημέρωσης.

Ερωτώ και τους νεότερους γονείς, που αφιερώνουν χρόνο, χρήμα και ψυχή: Τι έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια;

Άραγε η ΕΦΟΑ ενδιαφέρεται για τους αθλητές; Με ποιο τρόπο τους βοηθά; Υπάρχει κάποιο σύστημα; Υπάρχει προπονητικό κέντρο; Γιατί από όσο γνωρίζω μόνο το ιδιωτικό Tatoi Club δίνει γήπεδα για προπονήσεις των διακρινόμενων και «ξελασπώνει» την ανεπάρκεια της ΕΦΟΑ.

Θα αναφερθώ και στις ξεχωριστές περιπτώσεις Σάκκαρη και Τσιτσιπά, που με τη σκληρή τους δουλειά, το ταλέντο τους και με τη βοήθεια των γονιών τους, όπου όλοι μαζί κατέθεσαν ψυχή και χρήμα για ένα τρελό όνειρο, που τους βγήκε! Κι εύχομαι από καρδιάς να τους καμαρώνουμε για πολλά ακόμα χρόνια. Αναρωτιέμαι όμως, η ΕΦΟΑ έχει συμβάλλει σε τίποτα ή είναι εκεί μόνο για να οικειοποιείται το χειροκρότημα;

Έχω υπάρξει και πρόεδρος του Συλλόγου Βετεράνων Αντισφαιριστών Ελλάδας, ανεξάρτητου Συλλόγου με περισσότερα από χίλια μέλη. Με τους άξιους συνεργάτες μου είχαμε οργανώσει πρωταθλήματα σύμφωνα με τα πρότυπα της ITF και γενικότερα ένα σύστημα που αγκάλιαζε όλους τους ερασιτέχνες τενίστες και τους πρώην αθλητές. Ο Σύλλογος δυστυχώς δεν είναι πια ενεργός. Η ΕΦΟΑ από την άλλη, υποτίθεται ότι εδώ και δεκαετίες  θα αξιοποιούσε το κομμάτι των Βετεράνων με αγωνιστικό σχεδιασμό, πρωταθλήματα και βαθμολογία. Δεν είδαμε απολύτως τίποτα. Μόνο υποσχέσεις και λόγια.

Είμαστε μάλλον η μόνη χώρα, που η λέξη βετεράνος αθλητής του τένις είναι για τους επίσημους φορείς «άγνωστη».

Παντελής ανεπάρκεια, έλλειψη οράματος, διακανονισμοί και μαγειρέματα.

Ως γονέας αθλητών, ως λάτρης του τένις, ως τενίστρια που περνάει ακόμα την μπάλα, ονειρεύομαι μια Ομοσπονδία αποτελεσματική, με όραμα και αξιοπρέπεια, που θα ενδιαφέρεται πραγματικά για τους αθλητές και το άθλημα! Δηλαδή το αυτονόητο.

Ελπίζοντας στην αλλαγή,

Ελπίδα Σκούφαλου