Για τον Νικόλα Κελαϊδή δεν χρειάζονται και πολλές συστάσεις. Έπαιξε επαγγελματικά στο κορυφαίο επίπεδο την ίδια περίοδο με τους Jimmy Connors και Bjorn Borg, έχει αγωνιστεί σε Grand Slams, επί σειρά ετών μονοπωλούσαν στους τελικούς του Πανελληνίου Πρωταθλήματος μαζί με τον Νίκο Καλογερόπουλο, ενώ μετά το επαγγελματικό τένις ακολούθησε μια ακόμα εντυπωσιακότερη σταδιοδρομία ως προπονητής και σύμβουλος, καθώς συνεργάστηκε με Ομοσπονδίες και Aκαδημίες της Γαλλίας, της Ελβετίας, της Τουρκίας, της Ελλάδας, της Κύπρου, της Ουκρανίας και της Λιθουανίας.

Αυτή την περίοδο συνεργάζεται κυρίως με το Kavouri Tennis Club, όπου υπό τη διεύθυνση του Νικήτα Γκόλτσου έχει αναλάβει την εποπτεία της λειτουργίας των προπονητών, ώστε να είναι πιο αποτελεσματικοί στη δουλειά που κάνουν με τους αθλητές/-τριες μικρότερων ηλικιών, από 5 έως 10-11 ετών. "Εκεί που μπαίνουν τα θεμέλια", όπως χαρακτηριστικά μας είπε, αφού σ' αυτές τις ηλικίες δημιουργούνται οι βάσεις, ώστε να χτίσουν στη συνέχεια πάνω σε αυτές. Πιο περιστασιακά συνεργάζεται και με τον όμιλο της Γλυφάδας του Γιώργου Φουντούκου κι αυτά όσο βρίσκεται στην Ελλάδα, αφού ακόμα παραμένει Σύμβουλος Ομοσπονδιών και Ακαδημιών του εξωτερικού, συνεπώς ταξιδεύει αρκετά συχνά, όπου το καθήκον τον καλεί.

Λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές της ΕΦΟΑ (22/12), επικοινωνήσαμε με τον κ. Κελαϊδή, που βρίσκεται ανάμεσα στους αθλητές και πρώην αθλητές που έχουν εκφράσει δημόσια στήριξη στην υποψηφιότητά του Θεόδωρου Γκλαβά.

Με πολύ ευχάριστη διάθεση και όρεξη, ο κ. Κελαϊδής μοιράστηκε μαζί μας τον πολύτιμο χρόνο του και αλλά και την σοφία της τεράστιας εμπειρίας του, σχολιάζοντας τις λίγο-πολύ γνωστές για τους ενδιαφερόμενους παθογένειες του ελληνικού τένις, αλλά και αναδεικνύοντας ουσιαστικές λύσεις που θα μπορούσαν να το αναγεννήσουν και να το πάνε μπροστά, εκεί που αξίζει να βρίσκεται.   

"Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι δεν υπάρχει μια κεντρική γραμμή από την Ομοσπονδία, αυτό που γίνεται παντού, σε όλα τα αναπτυγμένα και μη αναπτυγμένα κράτη που θέλουν να αναπτυχθούν. Αυτή η κεντρική γραμμή, είναι η Ομοσπονδία να παρέχει βοήθεια στους συλλόγους και στις ακαδημίες, έτσι ώστε οι προπονητές να είναι υπό συνεχή εκπαίδευση και υπό συνεχή ενημέρωση, για τον πιο αποτελεσματικό τρόπο λειτουργίας με τα παιδιά. Να στέλνει τεχνικούς αναλαμβάνοντας το κόστος, να είναι μαζί δίπλα στους συλλόγους και να τους βοηθάει συνέχεια. Να τους κάνει ημερίδες εκπαίδευσης και ό,τι έχει σχέση με την καλύτερη λειτουργία της ακαδημίας", ανέφερε σχετικά.

Όσον αφορά τους αθλητές και την εξέλιξη όσων συνεχίζουν στο αγωνιστικό τένις, εξήρε τη σημασία της δημιουργίας ενός Εθνικού Προπονητικού Κέντρου, αλλά και πρωτοβουλιών σε επίπεδα Ενώσεων, ώστε να δουλεύουν τα παιδιά αυτά μαζί: "Φανταστείτε ένα δέντρο που έχει δυο κορμούς. Το δέντρο μεγαλώνει και έχει έναν μεγάλο κορμό κι αυτό είναι από 4-11 ετών. Μετά απ' αυτό χωρίζεται στα δυο. Το μεγαλύτερο κομμάτι συνεχίζει το τένις για λόγους διασκεδάσης και τα παιδιά επικεντρώνονται στο να γνωρίζουν το άθλημα, αλλά θα σπουδάσουν κάτι άλλο. Και υπάρχουν και αυτοί που θέλουν να επιδοθούν περισσότερο στο άθλημα, πιο αγωνιστικά, να μπουν στη διεθνή κατάταξη, να γίνουν επαγγελματίες ή να πάρουν υποτροφία σε ένα πανεπιστήμιο. Αυτός είναι ο άλλος κορμός του δέντρου που μεγαλώνει. Στο κομμάτι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό να υπάρχει μια οργάνωση και μια δομή, η οποία να ανοίγει το δρόμο στα παιδιά αυτά. Να τους δίνει μια κατεύθυνση, ώστε να ξέρουν που πάνε και τι να περιμένουν όταν φτάσουν σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο. Χρειάζονται τακτικά προγράμματα προπόνησης σε ενωσιακό επίπεδο, γιατί τα παιδιά αυτά ξεφεύγουν από το επίπεδο του συλλόγου, θέλουν πολλές ώρες προπόνησης και ο σύλλογος δεν μπορεί ποια να τα συντηρήσει, να διαθέσει γήπεδα τόσες ώρες για ένα ή δύο άτομα.

Το άλλο είναι ότι συνήθως στους συλλόγους, αυτό είναι διεθνές όχι μόνο στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί καλοί αθλητές που μπορούν να προπονηθούν μαζί. Είναι ένας, άντε 2-3 ανάλογα και το που βρίσκεσαι. Στο τένις προοδεύεις με το να προπονείσαι με άλλους παίκτες, με την ποικιλία του αντιπάλου ή του συμπαίκτη σε αυτή την περίπτωση. Οπότε οι Ενώσεις θα πρέπει να δραστηριοποιηθούν και οι διάφοροι σύλλογοι που απαρτίζουν την Ένωση να οργανωθούν με διάφορους τρόπους και να έχουν μια τακτική ενωσιακού τύπου προπόνηση για τους καλύτερους παίκτες της περιοχής. Στη συνέχεια οι παίκτες που προοδεύουν παραπάνω και έχουν μια ορισμένη ηλικία που μπορούν να μετακινηθούν, να πάνε προς το αστικό κέντρο, να πάνε στο Εθνικό Κέντρο Προπόνησης."

Με την παρούσα κατάσταση, δεν θα υπάρξει εξέλιξη, με εξαίρεση μόνο τις πολύ ειδικές περιπτώσεις, όπως είναι και τα παραδείγματα του Στέφανου Τσιτσιπά και της Μαρίας Σάκκαρη. Ειδικά την περίπτωση του Στέφανου τη γνωρίζει ιδιαίερως καλά ο κ. Κελαϊδής, αφού για την εξέλιξή του βοήθησε σημαντικά και ο όμιλός του στη Γλυφάδα: "Χωρίς ένα Εθνικό Προπονητικό Κέντρο, που υπήρχε παλιά στην Ελλάδα αλλά καταργήθηκε, βασίζεσαι στην τύχη. Όπως συνέβη κι εδώ. Αν πάρουμε τους πρωταθλητές μας σήμερα στο υψηλότερο επίπεδο, στην περίπτωση του Στέφανου είναι καθαρά προτεραιότητα του συλλόγου Γλυφάδας μαζί με τους γονείς του, και η Μαρία είναι μια οργάνωση της οικογένειάς της από το Α έως το Ω. Θα βρεις παντού στον κόσμο τέτοιες περιπτώσεις αλλά δεν μπορείς να βασίζεσαι σε αυτές. Μια Ομοσπονδία έχει μια μεγάλη γκάμα παικτών από τους οποίους μπορούν να βγουν και τέτοιοι παίκτες. Από προγράμματα της Ομοσπονδίας συν προγράμματα δικά τους. Άλλωστε από μια ηλικία και μετά ο παίκτης αποκτά τη δική του προσωπικότητα, θέλει να αυτονομηθεί, να έχει το δικό του επιτελείο, οπότε αλλάζει. Αυτή όμως είναι η εξέλιξη και στα διάφορα στάδια χρειάζεται μια οικονομική στήριξη γιατί η οικογένεια δεν μπορεί να το στηρίξει όλο αυτό."

Αλλά και από τη μεριά των αθλητών, που αποζητούν την εξέλιξη σε διεθνές επίπεδο, θα χρειαστεί να βρεθούν σε ένα τέτοιο πολύ ειδικό περιβάλλον, αν δεν αλλάξει το υπάρχον καθεστώς: "Όπως είναι τα πράγματα σήμερα θα πρέπει τα παιδιά μόνα τους να βρούνε τη λύση που πρέπει. Να απευθυνθούν σε ανθρώπους που μπορούν να τα κατευθύνουν σωστά, να πάνε σε μια εξειδικευμένη ακαδημία στο εξωτερικό, το οποίο έχει ένα πάρα πολύ μεγάλο κόστος, ή να κάνουν αυτό που έκαναν ο Στέφανος και η Μαρία, να φτιάξουν την προσωπική τους οργάνωση που να τη χρηματοδοτούν οι ίδιοι. Μόνο έτσι όμως μπορεί να γίνει κάτι. Μελλοντικά ελπίζω να μην είναι έτσι. Να υπάρχει και η εναλλακτική λύση με ένα σωστό πρόγραμμα της Ομοσπονδίας για τα παιδιά που διαπρέπουν στις ηλικίες αυτές (12-14-16)."

Η οικονομική συνεισφορά της Ομοσπονδίας στους αθλητές που ταξιδεύουν, δεν είναι κάτι ανεδαφικό όπως μας περιέγραψε ο κ. Κελαϊδής, χρησιμοποιώντας και πραγματικά παραδείγματα από την εμπειρία του: "Στην Κύπρο, τότε που βγήκε ο Μάρκος Παγδατής, υπήρχαν κάπου 10 παιδιά στην πρώτη 20άδα της Ευρώπης στα 14άρια και στα 16άρια. Τότε συνεργαζόμουν με την Ομοσπονδία και με τον Γιάννο Χατζηγεωργίου που ήταν ο ομοσπονδιακός προπονητής - εγώ ήμουν ο τεχνικός του σύμβουλος. Είχαμε ένα πρόγραμμα που το λέγαμε 50-50. Τα παιδιά ερχόντουσαν στο Εθνικό Κέντρο Προπονήσεων που ήταν καλυμμένο από την Ομοσπονδία. Εκεί υπήρχε ένα πρόγραμμα ταξιδιών και τα παιδιά που ήταν επιλεγμένα για ταξίδι, μοιραζόντουσαν οι οικογένειες τα μισά έξοδα με την Ομοσπονδία. Δεν μπορούσε η Ομοσπονδία με τον μικρό προϋπολογισμό της να καλύψει τα έξοδα πολλών παικτών και εμείς θέλαμε να βοηθήσουμε πολλούς παίκτες, γι' αυτό και πέτυχε το πρόγραμμα αυτό. Μετά σταμάτησε, άλλαξε η διοίκηση και τώρα έχουν άλλον προσανατολισμό, όμως το ίδιο μπορώ να σας πω και για διάφορες άλλες Ομοσπονδίες που συνεργάστηκα. Η οικονομική συμμετοχή γινόταν βάσει αυτού του συστήματος στην Ισπανία, στη Βοσνία και στην Τουρκία τελευταίως. Τέτοιας μορφής στηρίξεως είχαμε. Γι' αυτό και υπήρχαν πολλοί αθλητές που ταξιδεύανε. Πέρσι στα 14άρια οι 3 πρώτοι ήταν Τούρκοι. Δεν έγινε μόνο του αυτό, χρειάζεται να ταξιδέψεις. Η συμμετοχή της Ομοσπονδίας στο βαρύ αυτό έξοδο είναι μεγαλύτερο ή μικρότερο, ανάλογα με τις δυνάμεις του κάθε κράτους, αλλά υπάρχει."

Γιατί σήμερα δεν υπάρχει συμμετοχή της Ομοσπονδίας στα έξοδα των κορυφαίων μας αθλητών που ταξιδεύουν σε μεγάλα event: "Δεν μπορώ να μπω στο μυαλό τους, αλλά φαντάζομαι ότι θεωρούν ότι δεν είναι ρόλος της Ομοσπονδίας να ασχολείται μ' αυτό. Υπήρχαν τέτοια προγράμματα παλιά και τα σταμάτησαν όλα. Υπάρχει αδρανοποίηση, η επαρχία έχει μαραζώσει στο θέμα του να βγούνε νέα ταλέντα και λιγότεροι αθλητές πλέον ταξιδεύουν. Κατά τη δική μου άποψη θα έπρεπε να είναι ο πρώτος ρόλος της Ομοσπονδίας, γιατί ο ρόλος της Ομοσπονδίας είναι η εκπροσώπηση της Ελλάδας στο εξωτερικό και στους εθνικούς αγώνες (Davis Cup/Billie Jean King Cup/Πανευρωπαϊκά). Αυτή η εκπροσώπηση για να γίνει θέλουν προσοχή και οι διεθνείς μας αθλητές και αυτοί που θα έρθουν από κάτω."

Για το ζήτημα που έχει προκύψει με τα Winter Cups, όπου η χώρα μας θα στείλει ομάδες μόνο στις 3 από τις 6 κατηγορίες (Αγόρια-Κορίτσια 12, Κορίτσια 16), και αν πρόκειται για οικονομικό ζήτημα: "Δεν ξέρω γιατί συνέβη, αλλά δεν δικαιολογείται. Δεν δικαιολογείται μια Ομοσπονδία που έχει γραφεία και έχει έναν αριθμό 15-20 υπαλλήλων, μπορεί να κάνω και λάθος δεν ξέρω, να σκεφτεί κανείς ότι τα έξοδα είναι εμπόδιο για να σταλούν παίκτες στο εξωτερικό. Πρώτα ασχολείσαι με τους αθλητές και μετά με όλα τα υπόλοιπα, τα βάζεις σε μια ισορροπία. Η ιδέα των εξόδων πάντως δεν δικαιολογείται για μένα."

Τι μπορεί να γίνει για τα παιδιά που χάνουν σχολείο λόγω των αγώνων: "Είναι πολύ χρήσιμο να γίνονται Tennis Europe και ITF, όπως και τα Futures $15.000 και παραπάνω. Αυτά δεν είναι κοστοβόρα στην Ομοσπονδία και μπράβο που υπάρχουν. Αλλά με το σχολείο είναι ένα διεθνές πρόβλημα. Γι' αυτό και λέω ότι τα παιδιά κάπου στην ηλικία των 11 ετών, πρέπει να διαλέξουν χωρίς να σταματήσουν το σχολείο, αν θέλουν να παίξουν πρωταθλητικό τένις, που πάει να πει απουσίες και πιο χαμηλό σχολικό επίπεδο. Πολλοί λένε και για αθλητικά σχολεία, τα έχουμε δει στην Ελλάδα πως λειτουργούν και δεν λειτουργούν, δεν μπαίνουν οι καλύτεροι αθλητές σε αυτά. Όταν ήμουν προπονητής της Ομοσπονδίας της Γαλλίας είχαμε αθλητικά σχολεία που ήταν για επιλεγμένους παίκτες της Ομοσπονδίας, παίκτες που ήταν στην αφρόκρεμα και πήγαιναν μέχρι την ηλικία των 15 ετών σ' αυτά τα σχολεία. Εκεί έκαναν σχολείο κανονικά, αλλά μέσα στο πρόγραμμα της ημέρας είχαν και την προπόνηση. Πήγαιναν σχολείο 08:00 με 10:00 το πρωί, 10:00 με 12:00 ερχόταν το λεωφορείο της Ένωσης ή του Συλλόγου να τα πάρει για προπόνηση, μετά επέστρεφαν ξανά στο σχολείο, έτρωγαν εκεί... Αυτό γινόταν και έτσι πρέπει να γίνεται. Υπάρχουν λύσεις, θα πρέπει να ασχοληθεί η Ομοσπονδία, να μιλήσει με το Υπουργείο και να βρουν λύσεις σε μερικές περιπτώσεις."

Για τον Αγωνιστικό Σχεδιασμό και το Πρόγραμμα, που τα τελευταία χρόνια ανακοινώνεται με μεγάλη καθυστέρηση από την Ομοσπονδία: "Αυτό είναι θέμα οργάνωσης και ανθρώπων που ασχολούνται. Προφανώς δεν υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται μ' αυτό ή δεν δίνουν την κατάλληλη σημασία. Άμα δεν ξέρεις το πρόγραμμα για τους 6 μήνες που έρχονται ή τουλάχιστον για το πρώτο 4μηνο, είναι πολύ δύσκολο να προγραμματίσεις. Αυτό είναι θέμα οργανωτικό της Ομοσπονδίας, δεν υπάρχει τεχνική διεύθυνση ή υπολειτουργεί. Δεν θέλω να ακούγομαι ότι κατηγορώ κανέναν, απλά λέω τι φαίνεται. Υπάρχει σημαντική έλλειψη σ' αυτό το θέμα. Γενικά υπάρχει μια μεγάλη αδράνεια, για να μην πω αδιαφορία."

Τα πράγματα που πρέπει να αλλάξουν άμεσα στην Ομοσπονδία: "Πρέπει να γίνουν πολλά. Χωρίς να τα βάζω σε μια σειρά, πρώτο ή δεύτερο, θεωρώ ότι πρέπει να γίνει μια Εθνική προπόνηση, να ενεργοποιηθούν ξανά οι Ενώσεις και να λειτουργήσουν με ένα Προπονητικό Κέντρο και οργανωμένη προπόνηση, να υπάρξουν Εθνικοί προπονητές, λίγοι στην αρχή και περισσότεροι μετά, να αλλάξει όλο το εκπαιδευτικό σύστημα της προπονητικής που έχουμε και είναι τελείως απαρχαιωμένο. Όλα αυτά θέλουν χρόνο, οργάνωση και ανθρώπους που θα ασχοληθούν. Επειδή σήμερα δεν υπάρχει τίποτα, θα πάρει χρόνο για να αρχίσει να λειτουργεί, αλλά ξέρω πως αν εκλεγεί ο Θοδωρής Γκλαβάς με την ομάδα του θα ξεκινήσουν πάνω σε ένα τέτοιου τύπου πλάνο από την πρώτη μέρα.

Πιστεύω στο ελληνικό τένις, πάντα πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω. Στο εξωτερικό δεν είναι καλύτεροι από εμάς, είτε είναι στη Γαλλία, είτε στην Ελβετία που δούλεψα, είτε αλλού που έχω πάει και έχω δει, δεν έχουν τίποτα παραπάνω από εμάς πέρα από οργάνωση. Εμείς δεν την έχουμε. Και μην ακούω ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Με ό,τι λεφτά υπάρχουν μπορείς να κάνεις μια οργάνωση - και με 100 ευρώ.

Δεν θέλω να κάνω ούτε πολιτική, ούτε με ενδιαφέρει ποιος και τι, αλλά θέλουμε την πρόοδο και πρόοδο δεν είδαμε. Ο Θοδωρής ξέρω ότι θα φέρει αυτή την πρόοδο γιατί το θέλει. Και αν εκλεγεί θα έχουμε επιτέλους και έναν πρόεδρο στην Ομοσπονδία που ήταν πρώην τενίστας. Το φως στο τέλος του τούνελ είναι πως θα έχουμε ένα πρόεδρο -ελπίζω- που έπαιξε τένις στο υψηλό επίπεδο και ξέρει ο ίδιος ότι χρειάζεται δουλειά. Μιλάει τη γλώσσα του πρωταθλητή και δεν θα σου απαντήσει με μια πολιτικάντικη έκφραση. Μ' αυτές τις προϋποθέσεις το ελληνικό τένις θα δει μια καινούργια Ανατολή."