Ο Στέφανος Τσιτσιπάς και η επιστροφή του στο top επίπεδο, ο Novak Djokovic και το αν θα ξανακερδίσει Grand Slam, η δουλειά και το παράδειγμα του Jannik Sinner, αλλά και οι πιο επιδραστικοί παίκτες στην ιστορία, ήταν μερικά από τα θέματα που συζητήθηκαν στην πολύ ωραία κουβέντα που είχαμε με έναν από τους πλέον έμπειρους προπονητές τένις της χώρας μας, τον κ. Νικόλα Κελαϊδή. 

"Βλέπω τον Στέφανο να ξαναπρωτεύει με το καλό. Έχει όλα τα προσόντα", μας είπε χαρακτηριστικά, αναλύοντας το σκεπτικό του γύρω από το σημαντικότερο κομμάτι στο κορυφαίο επίπεδο του τένις, που δεν είναι άλλο από το κομμάτι του ανθρώπου, δηλαδή της νοοτροπίας και της πνευματικής δύναμης που καθορίζει τους αθλητές.

"Σ' αυτό το επίπεδο πρώτα είναι ο άνθρωπος, μετά ο αθλητής και μετά ο τενίστας. Μπορεί δηλαδή να έχεις ένα τένις "X". Αν από ανθρώπινης πλευράς δεν λειτουργεί, ή αν δεν έχεις τόσο καλή φυσική κατάσταση, το "X" αυτό μειώνεται. Αν είσαι δυνατός άνθρωπος και είσαι top από φυσική κατάσταση, το "X" είναι ψηλά. Δίπλα σε όλα αυτά βέβαια, είναι και η συνεχής διάθεση για βελτίωση, να μην επαφίεσαι μ' αυτό που έχεις. Αυτό δεν αρκεί, γιατί οι άλλοι προοδεύουν. Θυμάμαι πως ήμουν στη Γαλλία και έκανε εκεί προπόνηση η Martina Navratilova. Όπου πήγαινε, προσπαθούσε να βελτιώσει το στυλ παιχνιδιού της, να είναι πιο αποτελεσματική. Για παράδειγμα πήγαινε στο Wimbledon και άλλαζε τελείως το σερβίς της, για να ανταποκριθεί καλύτερα στο χόρτο. Ήταν ήδη Νο.1 στον κόσμο όταν τα έκανε αυτά. Το ίδιο κάνει και ο Djokovic σήμερα, το ίδιο έκανε και ο Federer."

Μαζί με αυτό, χρειάζεται και η σκληρή -αλλά και ουσιαστική συνάμα- δουλειά: "Το ανθρώπινο κομμάτι έρχεται πρώτο, αλλά δεν αρκεί από μόνο του, πρέπει να γίνει και δουλειά με ουσία. Όχι δουλειά στο θέμα του τένις του ίδιου, αλλά από την έννοια της επεξεργασίας των τακτικών επιλογών, ώστε να διευρυνθούν. Από την έννοια της βελτίωσης της ποιότητας της μπάλας που φεύγει από τη ρακέτα, ώστε να δυσκολεύει όλο και παραπάνω τον αντίπαλο. Ένας παίκτης στο Νο.3-Νο.4 σήμερα για να πάει Νο.1 πρέπει να τα δουλέψει αυτά. Είναι πιο δύσκολο να διατηρηθείς στο Νο.1 από το να πας στο Νο.1. Θέλει δουλειά για να διατηρηθείς εκεί."

Ο Sinner είναι ένα παράδειγμα τενίστα που έκανε αλλαγές στο παιχνίδι του επειδή δούλεψε με ουσία, για να κατακτήσει την κορυφή στο ανδρικό tour: "Ο Sinner στρογγύλεψε την μπάλα του, η μπάλα του έχει λίγα παραπάνω φάλτσα απ' αυτά που είχε. Εκεί που έκανε κάποια εύκολα λάθη τώρα δεν τα κάνει και άλλαξε όλη η εικόνα του. Δεν λέω ότι δεν δούλεψε την φυσική του κατάσταση, αλλά στρογγύλεψε την μπάλα του και δεν κάνει λάθος με τίποτα. Ένα μικρό παράδειγμα που δεν θα γινόταν αν δεν καθόταν να το δουλέψει και αν δεν του το έλεγε κάποιος. Συνέχεια υπάρχουν μικροβελτιώσεις που είναι αναγκαίες για να σε κάνουν να πας, αλλά δεν μπορείς να χάνεις και χρόνο. Πολλοί χάνουν χρόνο γιατί δεν έχουν δίπλα τους ανθρώπους που δεν μπορούν να δουν. Αυτός που σε συμβουλεύει πρέπει να έχει το μάτι και να δει που μπορείς να κάνεις το κάτι παραπάνω. Ο Nadal άλλαξε το παιχνίδι του, άρχισε να παίρνει την μπάλα λίγο νωρίτερα τότε που κέρδισε το Roland Garros την πρώτη φορά, ήμουν εκεί και τον έβλεπα."

Για το αν μπορεί ο Djokovic να επιστρέψει στους Grand Slams τίτλους και να ανταγωνιστεί τους νεότερους το 2025, μας είπε: "Είναι φυσιολογικό να πέφτει το επίπεδο όσων μεγαλώνουν, να μην έχουν την ίδια αντοχή, την ίδια δύναμη. Οι νεαροί που έρχονται παίζουν όλο και καλύτερα, οπότε θα βλέπουμε τη γενιά του Djokovic σιγά-σιγά να σβήνει, υποχρεωτικά. Ο Djokovic μπορεί να βαστάει ακόμα, αλλά ο άνθρωπος είναι εκτός πραγματικότητας! Έχει αυτό το στοιχείο του ανθρώπου και φαίνεται και να έχει όρεξη, αλλά θα είναι όλο και πιο δύσκολο, γι' αυτό και επιλέγει τα τουρνουά που παίζει, για να μην κουράζεται πιο πολύ. Είναι η γενιά του Sinner πια και λίγο πριν απ' αυτόν, η γενιά του Τσιτσιπά, Fritz κτλπ. Αυτοί όλοι με τον Sinner και 1-2 χρόνια πιο κάτω, εκεί θα δούμε κάτι να γίνεται."

Θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες με τον κ. Κελαϊδή, που έχει αμέτρητες ιστορίες να μοιραστεί από την τεράστια εμπειρία του. Μια απ' αυτές, ήταν το παράδειγμα του Marc Rosset, για τον οποίο μας μίλησε στα πλαίσια της συζήτησης με τη δουλειά που απαιτείται για να φτάσεις στην κορυφή και το ταλέντο, που από μόνο του δεν μπορεί να σε πάει στην κορυφή.

"Όταν ήμουν προπονητής της Ομοσπονδίας στην Ελβετία, είχαμε τον Marc Rosset. Με το ταλέντο του μόνο, την ευχέρεια του χεριού, το σωματότυπό του, είχε μια τρομερή ευκολία να παράγει πράγματα με λίγη δουλειά σε σχέση με άλλους. Μόνο με αυτό κατάφερε να φτάσει πολύ ψηλά, να είναι στο Top 30. Πήρε και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ πριν από τους Ολυμπιακούς επί 15 μέρες έκανε διακοπές και δεν έπαιξε τένις, πήγε στην Ολυμπιάδα χωρίς προπόνηση! Με τον καιρό όμως, 2-3 χρόνια μετά, έπεσε. Έμεινε σ' αυτό το επίπεδο, αλλά οι άλλοι προοδεύσαν, έτσι έπεσε στο Νο.70 του κόσμου, κάτι τέτοιο.

Θυμάμαι να καθόμαστε στην αίθουσα των παικτών στο Roland Garros και ήμουν εγώ με τον συνάδελφό μου, Georges Deniau, που ήταν ο προπονητής των ανδρών στην Ελβετία. Εγώ είχα φύγει ήδη τότε, ήμουν στη Γαλλία, και ο Marc κάθισε μαζί μας και εξέφρασε το παράπονό του: 'δεν καταλαβαίνω τι μου συμβαίνει, ενώ πριν τους κέρδιζα αυτούς όλους τώρα δεν μπορώ να τους κερδίσω'. Ο Georges του είπε μια απλή κουβέντα, να κοιταχτεί στον καθρέφτη και να σκεφτεί ότι μόνος του, με την προσπάθεια και τη δουλειά που ήταν διαθέσιμος να κάνει, έφτασε εκεί που ήταν να φτάσει. Αν ήθελε παραπάνω, θα έπρεπε να διπλασιάσει και να τριπλασιάσει τη δουλειά του. Θέλει παραπάνω δουλειά και θέλει στοχευμένη δουλειά, κάτι που δεν έκανε και που δεν ήθελε να κάνει. Έναν χρόνο αργότερα ο Marc ηταν στους πρώτους 10. Πήρε έναν προπονητή, έκανε δουλειά, έκανε φυσική κατάσταση. Ξαφνικά ο παίκτης που ήταν 30-40 και έπεσε στο 70 ανέβηκε στους πρώτους 10. Είναι σαν τον πληθωρισμό, αν έχεις 10 ευρώ σήμερα δεν έχουν την ίδια αξία σε 3 χρόνια. Το ίδιο είναι και στο παιχνίδι, υπάρχει πληθωρισμός με την έννοια της ποιότητας και του επιπέδου."

Κλείνοντας, ζητήσαμε από τον κ. Κελαϊδή να μας μιλήσει και για τους πιο επιδραστικούς παίκτες στην ιστορία του αθλήματος, με τον ίδιο να ακολουθεί το παιχνίδι για πάρα πολλά χρόνια και να έχει παίξει και επαγγελματικά, μαζί με τους Jimmy Connors και Bjorn Borg.

"Κάποτε ήταν ο Rod Laver, που έφερε κάτι καινούργιο: το υπερβολικό φάλτσο στην μπάλα. Tότε βέβαια είχε και την ξύλινη ρακέτα, αλλά έκανε ό,τι μπορούσε πάνω σ' αυτό. Και η φυσική του κατάσταση επίσης, ήταν υπερταχύς. Αυτός το ξεκίνησε αυτό και θα έλεγα ότι μεταρρύθμισε το παιχνίδι με το φάλτσο. Μετά ήρθε ο Borg, ο οποίος πρόσθεσε σε αυτό και το έκανε βάση παιχνιδιού - o Laver το είχε σαν βάση των χτυπημάτων, αλλά όχι τόσο πολύ στο παιχνίδι του. Αυτό το έκανε ο Borg, με την ψηλή αναπήδη της μπάλας κτλπ.

Μετά απ' αυτόν ήρθαν και άλλοι παίκτες που σημάδεψαν το τένις. Ο McEnroe σημάδεψε το παιχνίδι με την απλότητα που είχε, με τον ρυθμό χτυπήματος της μπάλας, με το αδιανόητο μάτι και την προβλεψιμότητά του. Άνοιξε άλλους ορίζοντες στην προπόνηση και το τι μπορεί να κάνει ένας παίκτης για να βελτιωθεί. Μετά όλοι οι παίκτες που ήρθαν, χωρίς να θέλω να μειώσω κανέναν, χτίσανε το παιχνίδι τους πάνω σ' αυτές τις αρχές. Είτε ο Nadal, που βελτίωσε το φάλτσο και έφτασε να κάνει forehand με 5.000 στροφές το λεπτό, όταν ο Sampras έκανε δεύτερο σερβίς όταν ήταν στην κορυφή του με 3.500 στροφές και οι υπόλοιποι παίκτες Ισπανίας και Νότιας Αμερικής που έχουν το ίδιο στυλ παιχνιδιού δεν ξεπερνούν τις 3.000-3.200 στροφές. Ο Djokovic έβαλε τη διάσταση του μυαλού, του ανθρώπου. Τον βλέπεις να παίζει και είναι εφτάψυχος, αν δεν δεις τον πίνακα του σκορ δεν ξέρεις αν χάνει ή κερδίζει. Έφερε αυτή τη διάσταση μαζί με την πειθαρχία της δουλειάς, που όλοι την έχουν, αλλά εκείνος την έχει παραπάνω. Φανταστείτε ότι έφτιαξε θάλαμο πίεσης, ο οποίος επιτρεπόταν, έτσι ώστε να βελτιώσει τη φυσική του κατάσταση. Έμπαινε μέσα και πλενόταν μερικές ώρες κάθε απόγευμα. Και αυτός σημάδεψε την εποχή του με τα δικά του χαρακτηριστικά."

Διαβάστε ακόμα: Νικόλας Κελαϊδής: Τα πρώτα πράγματα που πρέπει να γίνουν στο ελληνικό τένις