Λίγες ημέρες πριν την φιλική αναμέτρησή του με τον Novak Djokovic στο Μπουένος Άιρες, μέσα απ' την οποία θα αποχαιρετήσει οριστικά το τένις και τον κόσμο, ο Del Potro δημοσίευσε στους λογαριασμούς του στα social media μια συγκλονιστική κατάθεση ψυχής, στην οποία μιλάει για τις τελευταίες περιπέτειες με την υγεία του αλλά και όλο αυτό το ταξίδι, τις περιορισμένες πλέον επιλογές του και το γεγονός πως νιώθει ότι έχει νικηθεί από το γόνατό του, μετά από 8 εγχειρήσεις και καμία ουσιαστική λύση.

Αναλυτικά τα όσα διηγείται:

"Όταν έπαιξα τον τελευταίο μου αγώνα με τον Delbonis, ο κόσμος δεν το γνωρίζει, αλλά την επόμενη μέρα πήρα το αεροπλάνο για την Ελβετία και έκανα μια ακόμα εγχείρηση στο γόνατό μου. Αυτή ήταν η 5η μου εγχείρηση. Είχα αποφασίσει να μην ξαναμιλήσω δημόσια για τις εγχειρήσεις μου. Όταν στη συνέντευξη Τύπου πριν τον αγώνα μου με τον Federico είπα πως πιθανότατα θα ήταν το τελευταίο ματς της καριέρας μου, ηρέμησα κάπως, σα να σταμάτησε μια σκέψη που ερχόταν συνεχώς: "Delpo, ποτέ θα επιστρέψεις στο τένις; Πότε θα παίξεις το επόμενό σου τουρνουά;" Δεν μπορούσα άλλο όμως με τον πόνο στα πόδια. Προτίμησα να κρατήσω ένα χαμηλό προφίλ, να μην τα δημοσιοποιώ και αν θα λειτουργούσε κάποια θεραπεία θα επέστρεφα.

Αυτόματα έφυγα για την Ελβετία, έμεινα εκεί 2 μήνες κλεισμένος σε ένα χωριό κοντά στη Βασιλεία. Εγχειρίστηκα, έκανα θεραπείες, αλλά δεν έπιασαν. Στους 2 μήνες και κάτι μου είπαν ότι είχα και κάτι άλλο, οπότε θα έπρεπε να ξαναεγχειριστώ. 6η εγχείρηση. Μετά έφυγα για τις Ηνωμένες Πολιτείες και συνέχισα την αποθεραπεία, μπήκα στο χειρουργείο και δοκίμασα νέες θεραπείες, πρέπει να κάνω περισσότερες από 100 ενέσεις στο πόδι μου, στον γοφό και στην πλάτη μου. Μου έκαναν αναισθητοποίηση, αφαιρέσεις, αναλύσεις, μου έκαψαν νεύρα, μου μπλόκαραν τένοντες... μια καθημερινή ταλαιπωρία. Αυτό περνάω από εκείνη τη μέρα με τον Federicο. Εκείνος ο αγώνας ήταν για να πω αντίο στο τένις, αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο, πραγματικά δεν έχω την επιθυμία να επιστρέψω στο παιχνίδι επειδή το σώμα μου δεν το επιτρέπει.

Όταν εγχειρίστηκα για πρώτη φορά, ο γιατρός μου είπε ότι σε 3 μήνες θα επέστρεφα στο γήπεδο, τον Ιούνιο του 2019. Είχα δηλώσει συμμετοχή στα τουρνουά της Στοκχόλμης, της Βασιλείας και του Παρισιού, γιατί ο γιατρός μου είχε πει ότι θα προλάβαινα να παίξω. Μετά από εκείνο το πρώτο χειρουργείο μέχρι σήμερα, ποτέ δεν μπόρεσα να ανεβώ μια σκάλα χωρίς να πονάω. Πολλές φορές πονάω στον ύπνο μου, όταν αλλάζω πλευρό ή με ξυπνάω επειδή νιώθω πολύ δυνατά τσιμπήματα. Είναι σαν εφιάλτης δίχως τέλος, καθημερινά παλεύω για να βρω λύσεις και εναλλακτικές, αλλά δεν μπορώ να βρω. Όλα ξεκίνησαν από εκείνο το πρώτο χειρουργείο. Κάθε φορά που το σκέφτομαι μου γεννάει πολλά άσχημα συναισθήματα, αλλά δεν μπορώ να το αλλάξω.

Νιώθω πως πρέπει να τα μοιραστώ όλα αυτά γιατί μου κάνει καλό. Πάντα είχα την σύνδεση με τον κόσμο και ίσως αυτό το μήνυμα μπορέσει να με κάνει να ανασάνω ή να βοηθήσω άλλους ανθρώπους. Η καθημερινότητά μου δεν είναι όπως θα την ήθελα. Ήμουν ένας πολύ δραστήριος άνθρωπος, που μου άρεσε πολύ να αθλούμαι, δεν έπαιζα μόνο τένις αλλά ξαφνικά μπορεί να με καλέσουν να πάω για μπάλα, για πάντελ και για μένα είναι φριχτό. Επιπλέον, έχω χάσει την όρεξή μου για να κάνω αυτό που πάντα ήθελα να κάνω, να παίζω τένις.

Είναι πολύ δύσκολο να πρέπει να προσποιούμαι ότι είμαι καλά όλο το 24ωρο. Κάποιες φορές απλά δεν έχω όρεξη, δεν είμαι άτρωτος, είμαι όπως όλοι οι άνθρωποι που έχουν καλές και κακές στιγμές, αλλά έχω αυτό το επιπλέον πρόβλημα που κάποιες φορές πρέπει να φοράω το καλό μου πρόσωπο για κάποιες περιστάσεις. Κάποιες φορές δεν έχω άλλη ενέργεια, μου την αντλεί όλη το πόδι μου, γιατί δεν είμαι μόνο στην αναζήτηση για να βρω κίνητρο, αλλά επιπλέον υποφέρω και σε καθημερινή βάση. Σηκώνομαι και παίρνω 6 με 8 χάπια, ένα γαστροπροστατευτικό, ένα αντιφλεγμονώδες, ένα αναλγητικό και ένα για το άγχος. Η αγωγή επίσης με κάνει να βάζω βάρος.

Ένα πράγμα είναι τα εμπόδια που μπορούν να εμφανιστούν στην πορεία σου, όπως οι τραυματισμοί, κι ένα άλλο είναι ο συναισθηματικός πόνος. Ένιωθα πολύ δυνατός όταν αντιμετώπιζα αυτά τα εμπόδια που εμφανιζόντουσαν και πάντα κέρδιζα τις μάχες. Μέσα στα πλαίσια της λογικής πίστευα πως ήμουν δυνατός, αλλά στο τέλος της ημέρας συνειδητοποιώ πως δεν είμαι τόσο δυνατός. Το γόνατο νιώθω ότι μετά από 8 εγχειρήσεις με νίκησε. Πήγα σε γιατρούς σε όλο τον κόσμο, ξόδεψα μια περιουσία. Κάθε φορά που μου έβαζαν αναισθησία ένιωθα ότι πήγαινε καλά η εγχείρηση και πως δεν θα με πονούσε άλλο. Κατέληγα μετά από 3 μήνες να τηλεφωνούσα στον γιατρό για να του πω ότι δεν δούλεψε, ότι ήμουν πάλι στα ίδια. Πρόσφατα μου άνοιξαν μια τρύπα 30-40 εκατοστών στη μέση του μηριαίου οστού, προσπαθώντας να μπλοκάρουν τα νεύρα μου χωρίς αναισθησία, γιατί ο γιατρός έπρεπε να ξέρει αν θα είχε επιτυχία το μπλοκάρισμα ή όχι, βασισμένος στις αισθήσεις μου, οπότε δεν θα μπορούσε να το κάνει με αναισθησία. Ούρλιαζα από τον πόνο, προκειμένου να λειτουργήσει αυτή τη φορά. Ακόμα όμως με πονάει.

Μου λένε πως το πρόβλημα είναι ψυχολογικό, αλλά δεν μπορεί να είναι αυτό. Δεν ξέρω γιατί ακόμα ασχολούμαι μ' αυτό, κάποιες φορές δεν το αντέχω άλλο. Είναι απαίσιο και δεν ξέρω πότε θα τελειώσει. Τώρα έχω μια ακόμα διένεξη με τον γιατρό, που μου λέει: 'βάλε ένα τεχνητό μέλος και σταμάτα με τις βλακείες'. Τι μου εξασφαλίζει όμως το τεχνητό μέλος; Μου λένε ότι θα έχω καλύτερη ποιότητα ζωής, που για μένα είναι εντάξει, δεν ζητάω κάτι περισσότερο, όμως μετά εμφανίζεται άλλος γιατρός και μου λέει ότι είμαι πολύ νέος για τεχνητό μέλος, πρέπει να περιμένω να πάω 50 χρονών.

Δεν τρέχω από τα 31 μου, δεν μπορώ να ανεβώ σκάλες, δεν μπορώ να κλωτσήσω μια μπάλα, δεν παίζω πια τένις κανονικά. Μένουν 15 χρόνια ακόμα αυτής της ζωής, για να φτάσω 50 και να βάλω ένα τεχνητό μέλος και να ζήσω καλά μέχρι τα 60 μου περίπου; Τώρα μπαίνω σ' αυτή τη συζήτηση, που είναι επίσης τρομακτική, αλλά αυτά είναι τα σενάρια και πρέπει να τα ορίσω. Γιατί πρέπει να παίρνω εγώ αυτές τις αποφάσεις όταν εσύ είσαι ο γιατρός; Τώρα ασχολούμαι με όλα αυτά και ελπίζω πως μια μέρα θα τελειώσουν, γιατί θέλω να ζήσω χωρίς πόνο.

Έχω ξεκινήσει ξανά διατροφή, έχω χάσει βάρος, έχω ξεκινήσει να προπονούμαι γιατί θέλω να είμαι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση γι' αυτή την αναμέτρηση με τον Novak. Είναι ένα event για να πω αντίο, δεν υπάρχει επιστροφή μετά απ' αυτό. Το τελικό άγγιγμα θα το δώσει ο Djokovic, που ήταν πολύ γενναιόδωρος που δέχτηκε να έρθει. Πέρα από την προσωπική μου στιγμή, θέλω μαζί με τον κόσμο να του δώσουμε πολλή αγάπη, για να φύγει από την Αργεντινή με τις καλύτερες αναμνήσεις. Αν μπορώ να έχω τουλάχιστον λίγες ώρες ηρεμία με το πόδι μου, να επιστρέψω σε ένα γήπεδο τένις, θα ήταν πολύ όμορφο. Να μπορέσω να σας επιστρέψω μαζί και με τον Novak όλη αυτή την αγάπη και τη στοργή, ώστε να μείνετε και εσείς με καλές αναμνήσεις απ' αυτή τη βραδιά."

Το πολυαναμενόμενο ματς του Del Potro με τον Djokovic θα γίνει την Κυριακή, την 1η Δεκεμβρίου.

 

 

 

View this post on Instagram

A post shared by Juan Martin del Potro (@delpotrojuan)