"Πριν λίγους μήνες ο Rafael μου είχε πει ότι σκέφτεται να αποσυρθεί. Ήθελε να το κάνει στη Μάλαγα, κατά τη διάρκεια του Davis Cup. Φυσικά, ήταν κάτι λίγο-πολύ αναμενόμενο. Ξέραμε ότι ήταν μια απόφαση που θα έπαιρνε αργά ή γρήγορα", είπε ο Toni Nadal, ο οποίος μίλησε για τη μεγαλύτερη είδηση της χρονιάς, την απόσυρση του Rafa Nadal από το επαγγελματικό τένις, σε συνέντευξή του στην ΑΤΡ.

Εκτός από θείος του ήταν βεβαίως και ο πρώτος του προπονητής, ένας προπονητής που τον ανέλαβε το 1990, στην ηλικία των 4 ετών και έμεινε κοντά του μέχρι το 2017.

Σχετικά με το τι τον κάνει περισσότερο περήφανο, είπε: "Η λέξη υπερηφάνεια δεν μου αρέσει τόσο πολύ. Νιώθω χαρά, για όλα όσα πέτυχε, προφανώς για όλα όσα κατάφερε εντός γηπέδου. Αλλά, πάνω απ' όλα, κάτι που πραγματικά με ευχαριστεί ως κοντινό του άνθρωπο, είναι πως έβλεπα ένα μικρό αγόρι με ένα όνειρο να γίνει σπουδαίος τενίστας και αυτό το αγόρι δεν έχασε ποτέ τον δρόμο του. Πάντοτε ήταν προσγειωμένος, έμεινε ανταγωνιστικός μέσα στα σωστά πλαίσια και αυτό είναι που με χαροποιεί περισσότερό απ' όλα. Λατρεύω να βλέπω το πόσο ο κόσμος το έχει εκτιμήσει αυτό."

Για το αν θα αποχωρήσει με το κεφάλι ψηλά: "Εννοείται πως θα φύγει με το κεφάλι ψηλά. Μετά απ' όλα όσα πέτυχε, που βρέθηκε εκεί για τόσα πολλά χρόνια, που κέρδισε τον σεβασμό των περισσότερων ανθρώπων. Έχει αφήσει μια θετική εικόνα σε όλα τα τουρνουά από τα οποία πέρασε. Είναι ξεκάθαρο νομίζω πως θα αποχωρήσει με το κεφάλι ψηλά."

Για τους πολλούς τραυματισμούς που είχε και το γεγονός πως υπέφερε απ' αυτούς, μέχρι και το τέλος της καριέρας του: "Είναι αλήθεια πως υπέφερε. Έχω συνηθίσει όμως να τον βλέπω να υποφέρει, για τόσες πολλές κατά τη διάρκεια της τενιστικής του ζωής. Είχε πολλούς άσχημους τραυματισμούς, τραυματισμούς που έδειχναν ότι θα τον εμπόδιζαν ακόμα και από το να παίξει τένις ξανά. Το είχα συνηθίσει τόσο αυτό, που δεν με εξέπληξε που και στο τέλος υπέφερε. Η αλήθεια είναι πως, παρά τα όσα πέρασε με τους τραυματισμούς, ο Rafael δεν μπορεί να παραπονεθεί, γιατί η ζωή του έχει φερθεί αρκετά καλά."

Για το επόμενο κεφάλαιο της ζωής του, εκτός του επαγγελματικού τένις: "Πιστεύω πως ο ανιψιός μου θα προσεγγίσει τη νέα του ζωή με μια κανονικότητα. Πάντα ήξερε πως τα αθλητικά ταξίδια έχουν το τέλος τους. Δεν υπάρχει καμία καριέρα στον αθλητισμό που να κρατάει 100 χρόνια. Νομίζω πως τους τελευταίους μήνες είχε αρχίσει να συνηθίζει στην ιδέα. Φυσικά η απόσυρση πάντα είναι δύσκολη, αλλά δεν πιστεύω πως θα έχει δυσκολίες στο να εστιάσει στο υπόλοιπο της ζωής του και να κάνει διαφορετικά πράγματα. Πιθανότατα θα το κάνει με το ίδιο πάθος με το οποίο έμπαινε σε έναν αγώνα τένις."

Τέλος, για τις πιο ωραίες αναμνήσεις που έχει σε αυτό το ταξίδι 27 χρόνων ως προπονητής του Rafa, ανέφερε: "Μου έχει μείνει ο τελικός του Wimbledon του 2008, οι τελικοί του Roland Garros, τα τουρνουά στο Monte-Carlo. Αλλά πάνω απ' όλα, θυμάμαι όλη τη διαδικασία που οδήγησε τον Rafael στο να πετύχει αυτές τις νίκες. Του το έχω πει πολλές φορές: αν δεν σου αρέσει η διαδικασία, θα είναι δύσκολο να σου αρέσει το αποτέλεσμα. Πάντα έδινα μεγάλη αξία στη διαδικασία από την οποία περνούσαμε. Από τότε που σταμάτησα να τον προπονώ, θυμάμαι κάποιες φορές μερικές νίκες από πολύ καιρό πριν, αλλά και κάποιες προπονήσεις μας από το κλαμπ του Μανακόρ, όταν ο Rafael ήταν ακόμα ένα αγόρι, που προσπαθούσε να βελτιώσει το forehand και το backhand του."