"Φυσικά και είμαι χαρούμενος που κατάφερα να παίξω σε αυτό το επίπεδο τένις, ευχαριστημένος από την πορεία μου στο τουρνουά, αλλά αυτή η ήττα πονάει. Δεν υπάρχει και πολλά να πει κανείς. Είμαι περήφανος για τον τρόπο που δουλέψαμε κάθε μέρα για να φτάσω σε αυτό το σημείο, χαίρομαι που συμμετείχα σε έναν τέτοιο αγώνα, αλλά το αποτέλεσμα πονάει", είπε στη συνέντευξη Τύπου, μετά τον επικό τελικό με τον Alcaraz στο Roland Garros ο Ιταλός.

Αναφερόμενος στο 4ο σετ και το τριπλό championship point που είχε για να πάρει το ματς, είπε: "Προσπάθησα να ξεχάσω κάθε σετ και να ξεκινήσω από το μηδέν. Φυσικά, είμαι απογοητευμένος με το 4ο σετ, με τις χαμένες ευκαιρίες, με το σερβίς μου, αλλά παρέμεινα σταθερός πνευματικά. Δεν του χάρισα κανέναν πόντο. Όταν τελείωσε, απλά τελείωσε. Είναι ένα περίεργο συναίσθημα – δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα. Στην αρχή του 5ου σετ ίσως μπορούσα να αλλάξω κάτι."

Ήταν ένας εξαντλητικός αγώνας 5,5 ωρών: "Δεν μπορείς να συγκρίνεις αυτό το ματς με κανένα άλλο. Ήμουν καλά σωματικά, κουρασμένος, αλλά το ίδιο και εκείνος. Ήταν ένας πολύ απαιτητικός αγώνας, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά. Τι μπορείς να κάνεις; Τώρα που ξέρουμε το αποτέλεσμα, απλώς πρέπει να το αποδεχτούμε. Είμαι χαρούμενος που ήμουν μέρος ενός τέτοιου αγώνα, παρότι πονάει."

Ο Sinner παραδέχτηκε ακόμα πως προσέγγισε τον αγώνα όπως και οποιοδήποτε άλλο: "Δεν σκεφτόμουν ότι ήταν τελικός. Το αντιμετώπισα όπως κάθε αγώνα – αντίπαλος προς αντίπαλο, και σήμερα έτυχε να είναι ο Carlos. Έπρεπε να προετοιμαστώ καλά και ένιωθα πολύ καλύτερα από ό,τι στη Ρώμη. Το επίπεδό μου έχει ανέβει, και αυτό ήταν ο βασικός μου στόχος. Ήρθα στο Παρίσι με μόνο ένα τουρνουά προετοιμασίας και κατέληξα στον τελικό. Είναι δύσκολο να το δεχτείς, είχα πολλές ευκαιρίες, αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός, έχει και τις λύπες του. Πιστεύω ότι έχω βελτιωθεί ως παίκτης από πέρυσι και θα συνεχίσω προς αυτή την κατεύθυνση."

Για τη σημαντική στήριξη που είχε από την οικογένειά του: "Η οικογένειά μου, οι άνθρωποι που με ξέρουν, είναι πάντα δίπλα μου. Είμαστε μια πολύ απλή οικογένεια. Ο πατέρας μου δεν ήταν εδώ γιατί δούλευε. Τίποτα από όλα αυτά δεν αλλάζει την ουσία μας. Ήταν ωραίο να βλέπω τη μητέρα μου στην εξέδρα. Όπως έχω πει, πριν ξεκινήσω την καριέρα μου δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα φτάσω εδώ. Ούτε καν το ονειρευόμουν – μου φαινόταν πολύ μακρινό. Και να που τώρα παίζω τον πιο μακροχρόνιο τελικό στην ιστορία του Roland Garros. Ναι, πονάει, αλλά δεν μπορείς να μείνεις για πάντα σε αυτό. Έτσι είναι η ζωή."

Τέλος, σχολίασε τη σχέση του με τον Alcaraz και αυτό το νέο rivalry που έχουν φέρει: "Κάθε αντιπαλότητα είναι διαφορετική. Παλιά το τένις ήταν διαφορετικό. Τώρα η μπάλα πηγαίνει πιο γρήγορα, είναι πιο φυσικό το παιχνίδι. Είχα την τύχη να παίξω με τον Novak, τον Rafa. Δυστυχώς όχι με τον Roger σε Grand Slam. Για να τους κερδίσεις, πρέπει να τα δώσεις όλα. Το ίδιο νιώθω και με τον Carlos και κάποιους ακόμα. Είναι ωραίο που μπορούμε να προσφέρουμε τέτοιο επίπεδο τένις, κάνει καλό στο άθλημα και στους θεατές. Θα ήμουν ακόμη πιο ευτυχισμένος αν κρατούσα το μεγάλο τρόπαιο, αλλά δεν μπορώ να αλλάξω το παρελθόν."