H Ana Ivanovic γεννήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 1987, στο Βελιγράδι της Σερβίας. Ήταν ένα κορίτσι με πολλά όνειρα και με δύο γονείς που ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα προκειμένου να βρει την ευτυχία. Η μητέρα της, Dragana, είναι δικηγόρος, ενώ ο πατέρας της, Miroslav, είναι ελεύθερος επιχειρηματίας.

Όταν ήταν 5 ετών, είδε στην τηλεόραση έναν αγώνα της - επίσης Γιουγκοσλάβας - Monica Seles. Αμέσως κατάλαβε ότι ήθελε να γίνει σαν εκείνη, μια επιτυχημένη τενίστρια. Έμαθε απ' έξω τον αριθμό τηλεφώνου ενός κοντινού Tennis Club που είδε σε διαφήμιση και ζήτησε από τους γονείς της να τη γράψουν. Εκείνοι φυσικά δεν της χάλασαν χατήρι.

Όλα ήταν καλά. Η μικρή Ana είχε μια ασχολία που της άρεσε και, όπως έχει αποκαλύψει σε συνέντευξή της, τα καλοκαίρια επισκεπτόταν με την οικογένειά της είτε το Μαυροβούνιο, είτε την Ελλάδα.

Όλα αυτά όμως μέχρι το 1999, όταν και ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στο Βελιγράδι. Αφορμή ήταν ο πόλεμος στο Κόσοβο, που προκάλεσε επίθεση του NATO χωρίς άδεια από τα Ηνωμένα Έθνη σε ολόκληρη τη Σερβία και Μαυροβούνιο. Οι επιθέσεις αυτές ξεκίνησαν στις 24 Μαρτίου 1999 και ολοκληρώθηκαν στις 10 Ιουνίου του ίδιου έτους.

Οι βομβαρδισμοί στις μεγάλες πόλεις της Σερβίας και του Μαυροβουνίου κατέστρεψαν ολοσχερώς ολόκληρες περιοχές, γυρνώντας πολλά χρόνια πίσω το ενωμένο τότε κράτος. Η Ivanovic ήταν μόλις 11 ετών και ήταν μια τρομακτική εμπειρία, όπως περιγράφει.

"Θυμάμαι ότι λίγο μετά αφού άρχισαν οι βομβαρδισμοί, ήμουν στο court και έκανα προπόνηση. Νομίζω ήταν την αμέσως επόμενη μέρα. Κάποιος ήρθε και μας είπε ότι ήταν πολύ επικίνδυνο που ήμασταν εκεί και ο προπονητής μου του είπε ότι θα φεύγαμε μόλις τελειώνε το καλάθι με τις μπάλες.

Ήταν πολύ επικίνδυνο. Μπορούσα να κάνω προπόνηση μόνο τα πρωινά, που ήταν η ασφαλέστερη ώρα. Δε σκόπευαν να μας ρίξουν βόμβες τα πρωινά. Δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα τα απογεύματα, ήταν πολύ επικίνδυνα. Οι σειρήνες ξεκινούσαν περίπου το μεσημέρι και μετά ο ουρανός γέμιζε με αεροπλάνα μέχρι το βράδυ. Ο κίνδυνος απομακρυνόταν περίπου στις 6 το πρωί, οπότε όταν σταματούσαν οι σειρήνες μπορούσαμε να βγούμε έξω και να αρχίσουμε να παίζουμε."

Τις επόμενες εβδομάδες η Ivanovic δεν προπονήθηκε στο court. Όλα τα γήπεδα τένις της περιοχής είχαν καταστραφεί και γι' αυτό πήγαινε σε ένα εγκαταλελειμμένο κολυμβητήριο. Με επιτυχία διατήρησε τα ίδια υψηλά στάνταρ της προπόνησης και την ίδια όρεξη, παρά τις δυσκολίες της εποχής.

"Το τένις ήταν σίγουρα ένα μέσο για να αποσπώ την προσοχή μου από τον πόλεμο και όλα τα κακά πράγματα που συνέβαιναν στην πατρίδα μου εκείνη την εποχή. Στο τένις χρωστάω ότι ευχαριστήθηκα την παιδική μου ηλικία και διασκέδασα."

Ο πόλεμος τελείωσε και όλα έγιναν μια δυσάρεστη ανάμνηση. Η Ivanovic έπειτα από αίτημα των γονιών της δεν παράτησε το σχολείο για το τένις. Συνέχισε κανονικά όπως όλα τα παιδιά και σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου, ενώ παράλληλα μάθαινε Ισπανικά.

Επιπλέον, συνέχισε τακτικά τις προπονήσεις και όχι μόνο ξεπέρασε τα εμπόδια και ασχολήθηκε επαγγελματικά με το αγαπημένο της άθλημα, αλλά έγινε μια από τις καλύτερες τενίστριες στον κόσμο. Το 2008 έκανε τα μεγαλύτερα όνειρά της πραγματικότητα, αφού κατέκτησε το πρώτο (και μοναδικό μέχρι σήμερα) της Grand Slam, στο Roland Garros. Δύο μέρες μετά από αυτό, στις 9 Ιουνίου 2008, ανέβηκε στο Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης.

"Ο πόλεμος με έκανε πιο σκληρή. Επίσης με έκανε να εκτιμήσω το τένις περισσότερο. Το ταλέντο προϋπήρχε, νομίζω πως θα είχα το ίδιο ταλέντο στο τένις όπου και αν μεγάλωνα."

Εκτός από μια σπουδαία πρωταθλήτρια, η Ivanovic έγινε αμέσως και cover girl σε μεγάλα περιοδικά σε ολόκληρο τον κόσμο. Η εξωτερική της εμφάνιση εκτόξευσε τη φήμη της και όταν είσαι ένα κορίτσι 20 ετών και χαμηλων τόνων - όπως η ίδια αναφέρει - είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστείς αυτή την κατάσταση.

Αφού έφτασε στο ζενίθ της καριέρας της είχε μεγάλη αγωνιστική πτώση και δεν έπαιξε σε κανέναν προημιτελικό Grand Slam μέχρι το US Open του 2012. Η Σέρβα κατάφερε να επιστρέψει για τα καλά στο κορυφαίο επίπεδο και το 2014 είχε μια εξαιρετική σεζόν, δείχνοντας πιο ώριμη από ποτέ.

Η "Aussie Ana", όπως ονομάστηκε το 2008 μετά από την πρώτη μεγάλη νίκη στην καριέρα της απέναντι στη Venus Williams, πέτυχε 58 νίκες το 2014, περισσότερες από κάθε άλλη χρονιά. Προκρίθηκε στο WTA Finals για πρώτη φορά από το 2008 και έφτασε στα προημιτελικά του Αυστραλιανού Όπεν, αφού κέρδισε τη Serena Williams για πρώτη φορά. Τέλος, κέρδισε 4 τίτλους (ρεκόρ), σε Ώκλαντ, Μόντερεϊ, Μπέρμιγχαμ και Τόκιο.

Ακολούθησε μια χρονιά με πολλά σκαμπανεβάσματα για την Σέρβα, που χωρίς να ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς το 2015, κατάφερε να επιστρέψει στα ημιτελικά Grand Slam διοργάνωσης. Στο αγαπημένο της major, το Roland Garros, η Ivanovic προκρίθηκε στον σημαντικότερο προημιτελικό της από το 2008, όταν και είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια στο Παρίσι.

Κερδίζοντας κατά σειρά τις Yaroslava Shvedova, Misaki Doi, Donna Vekic, Ekaterina Makarova και Elina Svitolina, η Σέρβα προκρίθηκε στα ημιτελικά του Roland Garros, όπου τη σταμάτησε η πολύ φορμαρισμένη Lucie Safarova, που την κέρδισε μετά από ένα κλειστό ματς με 7-5, 7-5.

Το 2016 οι τραυματισμοί χτύπησαν ξανά την πόρτα της Ivanovic, που πέτυχε μόλις 15 νίκες σε 31 αγώνες σε ολόκληρη τη χρονιά (15-16) και αγωνίστηκε για τελευταία φορά τον Αύγουστο, στο US Open. Μετά από 4 μήνες απουσίας από τα courts, η Σέρβα πήρε τη μεγάλη απόφαση και στις 28 Δεκεμβρίου, 2016, ανακοίνωσε το τέλος της επαγγελματικής της καριέρας, μέσα από ένα ζωντανό βίντεο στο Facebook.