Η Francesca Jones ήταν ένα από τα πρόσωπα του φετινού Wimbledon, κερδίζοντας τις εντυπώσεις με την συγκλονιστική ιστορία της, αλλά και με τις εξαιρετικές παρουσίες της, στο πρώτο Grand Slam της καριέρας της.

Η Βρετανίδα αθλήτρια γεννήθηκε με μια σπάνια γενετική διαταραχή, που ονομάζεται εκτροδακτυλία. Εξαιτίας της διαταραχής, το δεξί της χέρι είναι ασυνήθιστα μικρό, ενώ λείπουν δάχτυλα τόσο από τα χέρια της, όσο και από τα πόδια της.

Τον τελευταίο χρόνο μόνο, χρειάστηκε να περάσει τρεις φορές από το χειρουργείο, για να είναι σε θέση να παίξει τένις σε αυτό το επίπεδο. Δικαιώθηκε για τον αγώνα της, αφού πήρε μια wild card για το κυρίως ταμπλό των κοριτσιών στο Wimbledon, όπου και πραγματοποίησε το ντεμπούτο της σε Grand Slam διοργάνωση.

"Αν χρειαστεί, θα κάνω αυτές τις εγχειρήσεις ξανά. Είμαι 100% αφοσιωμένη σε αυτό και θα δώσω τα πάντα για να φτάσω εκεί που θέλω", δηλώνει με απίστευτη αποφασιστικότητα η Jones, η οποία είναι μόλις 15 ετών.

Η Francesca γεννήθηκε στο Bradoford της Αγγλίας και στις πιο "τρυφερές" ηλικίες της μπαινοέβγαινε στα νοσοκομεία. Είχε κάποια παραπανίσια κιλά ως παιδί και αυτός ήταν ο λόγος που έπαιξε αρχικά τένις, σύντομα όμως λάτρεψε το άθλημα και διαπίστωσε πως έχει και αρκετό ταλέντο.

Αρχικά έπρεπε να χρησιμοποιεί ειδικές λαβές για να μπορεί να κρατάει τη ρακέτα στα χέρια της. Αφού κέρδισε μερικά τουρνουά, μετακόμισε στη Βαρκελώνη, για να προπονηθεί σε μια ακαδημία τένις της Καταλονίας. Από τα 9 της χρόνια αναγκάστηκε να μείνει εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τους γονείς της, που παρέμειναν στο Ηνωμένο Βασίλειο λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεών τους.

"Οι γονείς μου τα έδωσαν όλα για μένα. Είναι απίστευτοι γονείς", σημειώνει η Jones.

Έφτασε στην 4η θέση της παγκόσμιας κατάταξης U14 όταν ήταν 14 ετών και από τότε έβαλε στόχο να αγωνιστεί στο Wimbledon, οι εγχειρήσεις όμως που έπρεπε να κάνει, την κράτησαν πίσω.

Τελικά είχε την ευκαιρία της φέτος, επιστρέφοντας δυναμικά στη δράση μετά από 4 μήνες απουσίας. Δεν ήταν μόνο οι τεράστιες θυσίες της, αλλά απέδειξε πως άξιζε και με το παραπάνω τη wild card και για αγωνιστικούς λόγους, όταν κατέκτησε την Grade 2 διοργάνωση της Αυστρίας, τον περασμένο Μάιο.

Στον 1ο γύρο του μονού κοριτσιών στο Wimbledon, αντιμετώπισε την Emiliana Arango από την Κολομβία, που βρισκόταν αρκετά ψηλότερα από εκείνη στην παγκόσμια κατάταξη της ITF (είναι στο Νο. 54 - τον Μάρτιο ήταν στο Νο. 47). Πραγματοποιώντας μια σπουδαία ανατροπή, η Jones πήρε τη νίκη με 4-6, 7-6 (4), 6-3 και προκρίθηκε στον 2ο γύρο!

Τα πήγε φανταστικά και στον 2ο γύρο, όπου συνάντησε την Αμερικανίδα, Kayla Day, No. 5 στο ταμπλό και στην παγκόσμια κατάταξη των juniors. Πήρε το πρώτο σετ αυτού του αγώνα και ήταν κοντά σε μια τεράστια πρόκριση στο 2ο σετ, μετά όμως από μια μεγάλη μάχη, η 16χρονη Day πανηγύρισε τελικά τη νίκη, με 4-6, 7-5, 6-1. Η Day έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Wimbledon, όπου ηττήθηκε από την πρωταθλήτρια του τουρνουά, Anastasia Potapova, στα τρία σετ.

Η Jones αγωνίστηκε και στα διπλά, όπου επίσης πραγματοποίησε μια πολύ καλή προσπάθεια. Συνεργάστηκε με την επίσης Βρετανίδα Ali Collins και στον 1ο γύρο απέκλεισαν της Ιταλίδες Tatiana Pieri και Lucrezia Stefanini, με 4-6, 6-2, 6-2. Μετά από μια πολύ κλειστή αναμέτρηση, οι Βρετανίδες ηττήθηκαν από τις Αμερικανίδες Amanda Anisimova και Alexandra Sanford, με 6-4, 3-6, 7-5.

Ακόμα και σήμερα, μετά από τόσες εγχειρήσεις και θεραπείες, η Jones εξηγεί πως δεν είναι καθόλου εύκολο να παίζει κανείς τένις στην κατάστασή της. Έχει καταφέρει όμως να κάνει καθημερινότητα, κάποια προβλήματα που κάποιους άλλους ενδεχομένως να τους ανάγκαζε και να τα παρατήσουν.

"Υπάρχουν μερικά μικρά πράγματα, όπως σήμερα (στον αγώνα της με την Day) που έσπασα το νύχι μου. Αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά επειδή πρέπει να κρατάω τη ρακέτα πολύ σφιχτά. Στο δεξί μου πόδι, που είναι το δυνατό μου πόδι, έχω τρία δάχτυλα. Οπότε η ισορροπία είναι γενικά ένα αδύναμο σημείο που έχω. Όσο μεγαλώνω και ωριμάζω το έχω βελτιώσει αρκετά αυτό το κομμάτι, δουλεύω κάθε μέρα πάνω σε αυτό."

Μετά και τη συμμετοχή της στο Wimbledon, η Jones βελτίωσε το career high της, φτάνοντας στο Νο. 87 της παγκόσμιας κατάταξης των juniors. Ήταν ένα ηχηρό μήνυμα που έστειλε η 15χρονη σε όσους την αντιμετώπισαν διαφορετικά στο παρελθόν και συνεχίζουν να το κάνουν μέχρι και σήμερα, ενώ παράλληλα με την είσοδό της στην ελίτ του παγκοσμίου τένις, δίνει ένα καλό μάθημα σε όλους μας και ένα απίστευτο παράδειγμα για τα παιδιά.

"Δε με πειράζει που με στιγματίζει αυτό, γιατί είναι κάτι για το οποίο είμαι υπερήφανη. Δεν πρόκειται πάντως να το αφήσω να με πάρει από κάτω, γιατί δε θεωρώ πως είναι κάτι αρνητικό. Πολλοί άνθρωποι μου έχουν ασκήσει κριτική και έχουν πει πράγματα για μένα. Αυτό απλά μου δίνει περισσότερα κίνητρα. Πρέπει να συνεχίζεις και να χρησιμοποιείς τέτοιες καταστάσεις προς όφελός σου.

Κάποιοι μου λένε πως δεν μπορώ να πιάσω τη ρακέτα σωστά. Δεν δίνω σημασία σε αυτό, αντίθετα παίρνω τη θετική πλευρά. Αν οι άνθρωποι μπορούν να δουν που βρίσκομαι τώρα και εκεί που ελπίζω να βρίσκομαι στο μέλλον, τότε θα έχω αποδείξει αυτό που πάντα ήθελα."