Είχαμε εντοπίσει ότι το 2017 ξεκινούσε κάπως απρόβλεπα, αλλά τελικά φτάνουμε πολύ γρήγορα στο σημείο να αναρωτιόμαστε τι γίνεται.

Ας δούμε λοιπόν τι έχει συμβεί κάνοντας μια πιο αναλυτική προσέγγιση για να βρούμε τι είναι αυτό που δίνει μια τόσο εμφατική εικόναστην επικράτηση του Federer αυτή την περίοδο.

Αυτό που συμβαίνει έχει πιστεύω λογικές εξηγήσεις.

Πρώτα απ' όλα, ο Federer διανύει μια περίοδο πολύ υψηλής απόδοσης και δικαιωματικά είναι ο καλύτερος παίκτης.

Ο Nadal προσπαθεί όσο μπορεί να επανέλθει από μια περίοδο τραυματισμών και κακών αποτελεσμάτων. Ως ένα βαθμό το έχει πετύχει. Έχει παίξει τρεις τελικούς αλλά δεν έχει πάρει κανένα τουρνουά. Κυρίως διότι χάνει σταθερά από τον Federer. Ο Djokovic, αν και πήρε το πρώτο τουρνουά της χρονιάς, είναι καθαρά εκτός ρυθμού και εμφανώς σε κρίση. Του έχει στοιχίσει αρκετά το ότι έχει χάσει δυο φορές απανωτά από τον καλό αυτή την περίοδο Κύργιο. Δυο κρίσιμες ήττες που του στέρηαν τη δυνατότητα να ξαναβρεθεί σε αγώνες που χρειάζεται να κερδίσει, για να ξεπεράσει αυτή τη μακροχρόνια "ύφεση".

Ο Murray έχει πάρει ένα ενδιάμεσο τουρνουά στο Ντουμπάι αλλά και αυτός δε φαίνεται να έχει βρει το ρυθμό του.

Όλοι - ακόμα και ο Federer - έχουν κάνει αυτή την περίοδο "κακές" ήττες. Ο Djokovic από τον Istomin στο Australian Open. O Nadal ίσως την λιγότερη "κακή", από τον Querrey στον τελικό του Μεξικού, αλλά ήταν μια ήττα που του στέρησε το δικαίωμα να ανακτήσει κάποια αυτοπεποίθηση κερδίζοντας ένα τουρνουά. Έφυγε ακόμα και εκεί "χαμένος". Ο Murray ίσως να έχει κάνει και δυο. Μια από τον Pospisil στο Indian Wells και από τον Zverev στην Αυστραλία. Τελικά, ακόμα και ο Federer έχασε από τον Donskoy!

Το τένις είναι ένα παιχνίδι που η αυτοπεποίθηση παίζει καθοριστικό ρόλο. Στο πολύ ψηλό επίπεδο, οι λεπτομέρειες τελικά καθορίζουν το αποτέλεσμα. Αλλά αν το αποτέλεσμα κρίνεται στις λεπτομέρειες, η αυτοπεποίθηση ακολουθεί κυρίως τη γενική εικόνα και τη δυναμική της χρονικής περιόδου. Βυθίζεται όταν δεν εκπληρώνεται το προσδοκώμενο. Πολλές φορές ένας συνδυασμός ατυχών λεπτομερειών μπορεί να σου μειώσει την αυτοπεποίθηση και να σε οδηγήσει σε μια καθοδική περιδίνηση.

Αυτό ισχύει για διάφορους λόγους την περίοδο αυτή για τους τρεις από τους τέσσερις μεγάλους. Όταν χάνεται η αυτοπεποίθηση θα πρέπει να στηριχθείς σε άλλες παραμέτρους της απόδοσης και κυρίως στο να καταφέρεις να κερδίσεις βασιζόμενος στην απόλυτη και όχι στη σχετική απόδοση. Έτσι θα πρέπει να στηριχθείς σε βασικούς πυλώνες τις απόδοσης και κυρίως στην τεχνική σου, που καταλήγει να είναι ο πιο καθοριστικός παράγοντας για την ανάκαμψη. Όλο αυτό δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε ευχάριστο. Απαιτεί σαφώς κάποιο χρόνο. Όλοι αποτραβιόνται και αναζητούν χρόνο όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Αν πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό δεν συμβαίνει εμφατικά με τον Djokovic. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν έχει εκπληρώσει καμιά από τις προσδοκίες του και σαφώς διανύει μια περίοδο μειωμένης αυτοπεποίθησης. Έχει πολύ καιρό να παίξει ακόμα και σε ημιτελικά και σαφώς βρίσκεται σε μια κατάσταση έντονου προβληματισμού.

Ο Nadal βρίσκεται σε μια ενδιάμεση κατάσταση. Επιστρέφοντας από μια περίοδο πολύ κακών αποδόσεων και προσπαθώντας να επανέλθει συναντά σταθερά τον πολύ φορμαρισμένο Federer που του κόβει τον δρόμο και δεν τον αφήνει να ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του. Πιστεύω πως αν είχε κερδίσει έναν αγώνα κόντρα στον Federer και ειδικά τον πρώτο τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά και για τους δύο.

Ο Murray έχει γενικά ένα πρόβλημα προσωπικότητας ακόμα και όταν βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Την περίοδο αυτή μάλιστα έχει κάνει και μια δύο κακές ήττες κάτι που επιδεινώνει την κατάστασή του.

Ο Federer από την άλλη μεριά σαφώς βρίσκεται σε μια εκ διαμέτρου αντίθετη κατάσταση. Βρίσκεται σε μια περίοδο πολύ καλής απόδοσης. Έχει κερδίσει σχεδόν όλα τα ψυχολογικά ματς αρχής γενομένης από τον τελικό του Australian Open και κατά συνέπεια έχει αποκτήσει μια αυξημένη αυτοπεποίθηση που ενδυναμώνεται συνεχώς. Είναι τεχνικά ο πιο πλήρης και όλο αυτό του βγαίνει.

Έτσι έχει δημιουργηθεί μια έντονη διαφορά στην εικόνα με τον Ελβετό να κυριαρχεί ξεκάθαρα αυτό το διάστημα.

Η ερώτηση που ανακύπτει τώρα είναι η εξής : Όλα αυτά που συμβαίνουν θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά αν κάποιες λεπτομέρειες ήταν διαφορετικές;

Ναι, θα μπορούσαν όλα να ήταν διαφορετικά "Αν".

- Αν για παράδειγμα, ο Nadal δεν είχε τολμήσει λίγο περισσότερο στο 3-1 του 5ου σετ στον τελικό της Αυστραλίας.

- Αν ο Federer δεν είχε βάλει μέσα 2-3 τρελά semi-volleys από τη βασική γραμμή σε κρίσιμα σημεία.

- Αν ο Djokovic δεν είχε πέσει πάνω στον φορμαρισμένο Κύργιο σε δυο συνεχόμενα τουρνουά.

- Αν ο Κύργιος έχανε μια μπάλα λιγότερη στον αγώνα με τον Federer, που κρίθηκε τελικά σε έναν πόντο.

- Αν ο Djokovic δεν έχανε από τον Istomin και ο Murray από τον Pospisil και πολλά άλλα "Αν".

Είναι αλήθεια ότι μια σειρά "συγκυριών" αναδεικνύουν ίσως υπέρμετρα την κυριαρχία του Federer αυτό το διάστημα.

Αλλά από την άλλη μεριά ίσως αυτή την περίοδο συμβαίνει και το πιο λογικό "τενιστικά". Γιατί αν το αναλύσεις κερδίζει αυτός που παίζει πραγματικά καλύτερα. Πιο ολοκληρωμένα και πιο τεχνικά. Αποδεικνύεται - ίσως εμφατικά τώρα λόγω των συγκυριών - αλλά και από τον συνολικό απολογισμό των ετών πως η τεχνική αρτιότητα τελικά έχει μια αυξημένη αξία και αυτό από την μια πλευρά δίνει μια ωραιότητα στο άθλημα και από την άλλη είναι δίκαιο. Δεν είναι τυχαίο νομίζω ότι όλα αυτά τα χρόνια ήταν συνολικά ο σταθερότερος και ο λιγότερο τραυματισμένος.

Τελικά, αν εξαιρέσει κανείς την ηλικία του Federer, θα μπορούσε να πει ότι συμβαίνει το λογικό.

Τα πράγματα ίσως να αλλάξουν τώρα με την αλλαγή της επιφάνειας. Ας περιμένουμε να δούμε.