Ο τελικός του Wimbedon φέτος ήταν από την αρχή με την πλευρά του Federer. Ο Cilic ξεκινούσε ως αουτσάιντερ. Θα έπρεπε να συμβούν πολλά για να κερδίσει. Ήταν επιβαρυμένος με έναν τραυματισμό που δυστυχώς στην διάρκεια του αγώνα επιδεινώθηκε. Όλο αυτό κατέληξε σε μια νομοτελειακή κατάσταση και αποτέλεσε έναν από τους πιο μονόπλευρους τελικούς όλων των εποχών.

Ο Federer έφτασε στα 19 ισχυροποιώντας την άποψη ότι είναι ο καλύτερος αθλητής όλων των εποχών στο τένις. Ακόμα και αυτοί που δεν τον συμπαθούν δεν μπορούν παρά να αναγνωρίσουν το γεγονός. Μοιάζει εξωπραγματικό ένας αθλητής 36 ετών να κερδίζει ένα Grand Slam χωρίς να χάνει σετ.

Αυτό που θα ήταν όμως πιστεύω σκόπιμο να κάνουμε είναι να αναλογιστούμε για λίγο "γιατί" και "πως" έχει δημιουργηθεί όλο αυτό. Αν λίγο σκεφτούμε θα δούμε κάποια πολύ σημαντικά πράγματα που ο συνδυασμός τους οδηγεί σε αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα. Όλα αυτά είναι πολύ λογικά και πολύ απλά, αλλά από την άλλη μεριά είναι και πολύ δύσκολο να τα συνδυάσει τελικά.

Το πρώτο, το σημείο εκκίνησης για κάθε αθλητή είναι το ταλέντο. Συχνά στο τένις δεν ξέρουμε και δεν μπορούμε να περιγράψουμε το ταλέντο στο σύνολό του. Το τενιστικό ταλέντο θα λέγαμε είναι η αυξημένη ικανότητα κινητικού ελέγχου και ρυθμού. Αλλά συχνά οι προπονητές διαπιστώνουμε ότι αυτό δεν είναι αρκετό για να γίνει κάποιος πρωταθλητής. Χρειάζονται και πολλά άλλα πράγματα όπως η συγκέντρωση η ψυχραιμία οι σωστές επιλογές η πειθαρχία η συναισθηματική σταθερότητα. Τελικά πιστεύω ότι ταλέντο είναι αυτό το ιδιαίτερο "κάτι" που σε εντυπωσιάζει, και ο Federer το έχει αυτό περισσότερο απ' όλους.

Το δεύτερο είναι η τεχνική του. Με τον Federer αποδεικνύεται για ακόμη μία φορά το λογικό. Όσο πιο σωστός και ολοκληρωμένος είσαι τεχνικά, τόσο πιο καλά μπορείς να παίζεις. Έχεις πολύ μικρότερες διακυμάνσεις, έχεις πολύ λιγότερους τραυματισμούς, έχεις πολλούς τρόπους να φτάσεις στο αποτέλεσμα. Όλα αυτά τον βοήθησαν και τον βοηθάνε σταθερά. Ο Federer σπάνια έχασε πριν τον ημιτελικό, σπάνια τραυματίστηκε, σπάνια βρέθηκε να μην έχει λύσεις και όλο αυτό τον έκανε να μην απογοητεύεται πολύ, να αισθάνεται πάντα κοντά στην κορυφή, να πιστεύει και να ελπίζει σταθερά.

Ένας τρίτος παράγοντας είναι σίγουρα η νέα προπονητική του ομάδα. Ο Federer που αγωνιζόταν για ένα μεγάλο διάστημα χωρίς προπονητή κάποια χρόνια πριν, αναγνώρισε σε συνέντευξη μετά την Αυστραλία ότι "είναι καλό τελικά να ακούς και λίγο". Η σημερινή ομάδα του ασφαλώς τον έχει βελτιώσει τον έχει πείσει και την εμπιστεύεται και αυτός είναι ένας ακόμα πολύ σημαντικός παράγοντας για την φετινή του πορεία. Αν και ξεκίνησε από μια ανάγκη λόγω τραυματισμού είναι επίσης πολύ αποτελεσματικό το γεγονός ότι έχει οδηγηθεί στην λογική να διαλέγει τα τουρνουά, να παίζει πλέον πολύ λιγότερα και έτσι να αντέχει πολύ καλύτερα στα σημαντικά.

Το πιο σημαντικό όμως για μένα είναι η ισορροπία του ανθρώπου. Εδώ ίσως είναι ακόμα πιο καλός από όλους. Είναι και σε αυτόν τον τομέα ο πιο ισορροπημένος. Παντρεμένος από μικρός με μια κοπέλα που δεν είναι η "θεά" που θα μπορούσε να έχει, ταξιδεύει μαζί της από νέος σχεδόν παντού. Χωρίς να μπλεχτεί ποτέ σε καταστάσεις έχει πλέον μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά, που και αυτή ταξιδεύει μαζί του όσο γίνεται. Διατηρεί έτσι μια αξιοθαύμαστη σταθερότητα και σε αυτόν το τομέα. Δεν θυμάμαι κανέναν άλλο τενίστα να διατηρεί μια τόσο σοβαρή οικογενειακή κατάσταση όσο έπαιζε.

Τελικά όλο αυτό δεν είναι μια αμελητέα παράμετρος της ζωής ενός "ξενέρωτου". Αποτελεί το βασικότερο ίσως υποστηρικτικό μηχανισμό. Του παρέχει μια συναισθηματική σταθερότητα που παρουσιάζεται τελικά εμφατικά και μέσα στο γήπεδο. Μπορεί ξένοιαστος κατά μια έννοια να επικεντρώνεται στη "δουλειά" του, που είναι να κερδίζει. Το cherchez la femme θα υπάρχει ίσως πάντα κάπου κρυμμένο.

Η άποψή μου είναι ότι αν και σαν επίδοση θα μπορούσε να έχει την ίδια, δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει την ίδια σταθερότητα αν δεν συνέτρεχαν όλοι αυτοί οι "προσωπικοί" λόγοι.

Ο Federer είναι για μένα ο μεγαλύτερος "αθλητής του τένις" όλων των εποχών όχι για όλα αυτά που έχει νικήσει αλλά λόγω του τρόπου με τον οποίο διαχειρίστηκε τις ήττες του. Δεν τρελάθηκε, δεν απογοητεύτηκε, δεν τα παράτησε, δεν τον πήρε από κάτω. Αυτή η σωστή νοοτροπία έχει για όλα τον βοηθά και απέναντι στην ήττα, Τον κράτησε ζωντανό όλα τα χρόνια και τώρα του δίνει τη δυνατότητα άλλης μιας υπέρβασης. Έμεινε στον χώρο, επέμεινε, συνέχισε να πιστεύει και στο τέλος αυτή η σταθερότητά του τον έφερε στην επιφάνεια ξανά. Αν δεν ήταν εκεί να παίζει ακόμα θα μπορούσε ίσως ο Nadal τώρα να έχει 17 και ο Djokovic 15.

Ο Federer κατά μια είναι το παράδειγμα της λογικής. Παίζει και συμπεριφέρεται πιο σωστά και πιο λογικά απ' όλους και για αυτό μοιάζει ικανός να κερδίσει πολλά ακόμα.

Δεν ξέρω αν θα σταματήσει στο 20!!!