Στους Άνδρες κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί τον Ιανουάριο ότι ο Federer και ο Nadal θα κυριαρχούσαν με αυτό τον εμφατικό τρόπο. Ότι οι δύο τους θα μοιράζονταν τα 4 Grand Slams, ο Nadal θα τερμάτιζε Νο 1 ο Federer No 2 και ο Dimitrov θα κέρδιζε επάξια το Master και την 3η θέση στην τελική βαθμολογία. Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι η αφηρημένη έννοια της «προσωπικότητας» παίζει ίσως τον σημαντικότερο ρόλο στο να πρωταγωνιστεί κάποιος σε τόσο ψηλό επίπεδο.

Αυτό που λέμε όμως με μια λέξη «προσωπικότητα» δεν μπορεί να αποδοθεί και να περιγραφεί τόσο εύκολα. Περιλαμβάνει μια σειρά από προσόντα και το προσόν της σύνθεσης όλων αυτών σε μια συνολική «ικανότητα». Τελικά είναι μια σύνθετη έννοια με πολύ μεγάλη δυναμική που περιγράφει καλύτερα από κάθε άλλη την ικανότητα να πρωταγωνιστεί κάποιος. Η χρονιά αυτή λοιπόν ήταν μια χρονιά όπου και πάλι έλαμψαν οι παλιές ώριμες προσωπικότητες.

Παράλληλα όμως δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν εμφανίστηκαν νέες. Δεν μπορούμε να πούμε ότι η χρονιά δεν οριοθετήθηκε από την προσωπικότητα του Zverev, του Goffin ή του Dimitrov όπως παράλληλα και από το έλλειμμα προσωπικότητας κάποιων παικτών με πολλά καλά στοιχεία όπως κυρίως του Thiem.

Παρ’ όλα αυτά όμως ακόμη και η προσωπικότητα είναι ένα δυναμικό μέγεθος. Οριοθετείται εν μέρει και από την αγωνιστική κατάσταση ή και από τον συνδυασμό των αποτελεσμάτων. Όλοι θα θυμάστε τον λίγο «χλωμό» Federer, τον λίγο «αβέβαιο» Nadal, τον «άνετο» Djokovic και τον «δυναμικό» Murray ένα περίπου χρόνο πριν. Ο συνδυασμός των αποτελεσμάτων αλλά και κάποιων γεγονότων - όπως κυρίως οι τραυματισμοί ή κάποιες κληρώσεις - παίζουν καθοριστικό ρόλο στην απόκτηση αυτού που λέμε «αυτοπεποίθηση» και αυτή με την σειρά της πολύ μεγάλο ρόλο στην ανάδειξη της προσωπικότητας. Όχι στην απόκτηση της, στην ανάδειξή της.

Έτσι, το περιβάλλον, όπως στην αρχή της χρονιάς έτσι και στο τέλος της, δεν είναι πιστεύω σταθεροποιημένο. Δεν θα μπορέσει, ούτε ο Federer αλλά ούτε ο Nadal να διατηρηθεί σε αυτό το επίπεδο με αυτή την διαφορά που καταγράφηκε την χρονιά που μας πέρασε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Αναμφισβήτητα έχουμε μπει σε περιβάλλον διαδοχής. Ένα περιβάλλον που δεν είναι σταθεροποιημένο, αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον.

Στις Γυναίκες με την απουσία της Serena απλά τα πράγματα παραμένουν εδώ και αρκετό καιρό σταθερά ρευστά με το περσινό Νο 1 να βρίσκεται σήμερα στο Νο 21. Το παράξενο είναι ότι η πρώτη δεκάδα έχει περίπου όσες νέες - αν όχι λιγότερες - όσοι είναι και οι νέοι στους Άνδρες και αυτό επιβεβαιώνει με τον πλέον εμφατικό τρόπο ότι το τένις ωριμάζει και «κανονικοποιείται» σαν άθλημα. Με βάση τα περσινά αποτελέσματα η κυρίαρχα ανερχόμενη και αυτή που θα μπορούσε να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλο αυτό είναι η Muguruza.

Εθνικά με τον Τσιτσιπά και την Σάκκαρη η χρονιά που φεύγει είναι μια από της καλύτερες για το ελληνικό τένις. Αν το δούμε συνολικά σε Άνδρες και Γυναίκες ίσως ακόμα και η καλύτερη που είχαμε ποτέ. Θα έχουμε πιστεύω μια πολύ πολύ ενδιαφέρουσα νέα χρονιά, γιατί και τα δύο παιδιά έχουν μέχρι στιγμής δείξει ότι είναι ικανά για το παραπάνω.