Οι προβλέψεις εμπεριέχουν πάντοτε τον κίνδυνο της έκθεσης. Παρ' όλα αυτά θα επιχειρήσω και πάλι μια προεπισκόπηση της χρονιάς, γιατί αν μη τι άλλο δεν νοιώθω ντροπή να με "εκθέτουν" ο Federer ή ο Nadal. 

Είχαμε πει πέρυσι, ότι το 2017 θα ήταν ένα έτος που θα ξεκινούσε αλλά δεν θα ολοκληρωνόταν μια διαδοχή στο παγκόσμιο τένις. Κανείς όμως δεν πίστευε στην αρχή του 2017, ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια τόσο άμεση και κυρίαρχη επιστροφή των δύο «μεγάλων» και κυρίως του 36χρονου Federer που είχε μείνει 5 χρόνια χωρίς Grand Slam. Κανείς επίσης δεν μπορούσε να υπολογίσει την ταυτόχρονη «εξαφάνιση» των Djokovic και Murray στο δεύτερο μισό της χρονιάς που πέρασε. Τελικά όμως αν και υπήρξε μια εντυπωσιακή και απρόβλεπτη κυριαρχία των «θρύλων», πραγματοποιήθηκε και μια σημαντική αλλαγή στην πρώτη 10άδα. Αν κοιτάξει σήμερα κάποιος την παγκόσμια κατάταξη των Ανδρών, θα δει ότι από την αρχή της χρονιάς, λείπουν 6 από τους 10 που ξεκίνησαν το 2017. Δηλαδή το Νο. 1, το Νο. 2, το Νο. 3, το Νο. 5 το Νο. 7 και το Νο. 10!! Αν και η απουσία των Djokovic και Murray είναι λογικά παροδική, υπάρχουν στην 10αδα με δυναμική διεκδίκησης και κάποιοι νέοι αθλητές, όπως ο πολύ νεαρός και «άνετος» Zverev ο «παλιός αλλά νεαρός σχετικά» Dimitrov και ο σταθεροποιημένος «διστακτικός» Thiem. Δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν έχει υπάρξει μια νέα κατάσταση.

Το 2018 ξεκινάει λοιπόν με μια πολύ διαφορετική πρωταγωνιστική ομάδα από το 2017 και σαφώς διαφορετικές ισορροπίες. Ας δούμε λίγο τους πρωταγωνιστές και διεκδικητές της κορυφής.

Ο Federer ξεκινάει φέτος, από την θέση του οδηγού, αν κρίνουμε μάλιστα από την εμφάνισή του στο Hopman’s Cup βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Ο τρόπος που κέρδισε τον Zverev εξελίχθηκε σε τουλάχιστον εντυπωσιακός. Ήταν λίγο «έχεις πολλά ακόμα να μάθεις». Αν διατηρηθεί σε αυτή την κατάσταση δεν θα με εντυπωσίαζε το #20 ή ακόμα και το #21 στο γνωστό πια μπλουζάκι. Τώρα, στα 37 του, πείθει πολύ περισσότερο απ’ ότι στα νιάτα του ότι είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών. Αλλά έχει πολλούς πόντους να υπερασπιστεί στην αρχή της χρονιάς και αυτό δεν είναι και πολύ εύκολο. Είναι άλλο πράγμα το να κερδίσει ένα τουρνουά Grand Slam και άλλο να διατηρηθεί σε αυτή την κατάσταση όλη την χρονιά, ώστε να τερματίσει Νο 1. Έχει και αυτός κάποια θέματα τραυματισμών, κυρίως με τη μέση του. Αλλά για τον Federer τίποτα δεν είναι αδύνατον.

Ο Nadal ξεκινά Νο1, αλλά αναμφισβήτητα είχε χάσει λίγο την φόρα του στο τελευταίο κομμάτι του ‘17. Δεν παίζει το ίδιο τένις με τον Federer. Δεν έχει τον εύκολο πόντο, δεν έχει την ποικιλία, χρειάζεται την ενέργεια, την τεχνική και την αυτοπεποίθηση ταυτόχρονα σε ψηλά επίπεδα για να στέκεται στο κορυφαίο επίπεδο και η διατήρηση όλων αυτών, μαζί με την μεγάλη ενεργειακή δαπάνη που απαιτεί το παιχνίδι του, σε μεγάλη ηλικία και με τους τραυματισμούς να πηγαινοέρχονται, δεν είναι ένας εύκολα διατηρήσιμος συνδυασμός. Έχει αποδείξει βέβαια ότι βρίσκει τον τρόπο να ξεπερνάει τα προβλήματα, αλλά είναι δύσκολο να επαναλάβει την περσινή χρονιά καθώς οι νέοι σταθεροποιούνται, η ψυχολογική διαφορά κλείνει και οι τραυματισμοί επιβαρύνονται. Ποτέ όμως μην λες ποτέ.

Ο Djokovic ήταν καθαρά - και περισσότερο απ’ όλους - ο “joker” της παρέας των 4. Στα καλά του χειριζόταν την ψυχολογία καλύτερα απ’ όλους. Σε πολλές περιπτώσεις έπαιζε ανάποδα από την ψυχολογία κάνοντας τους αντιπάλους του να προβληματίζονται ακόμα και σε καταστάσεις που είχαν το πάνω χέρι. Όλο αυτό απαιτεί όμως, πρώτα απ’ όλα την δική του αυτοπεποίθηση σε πολύ ψηλά επίπεδα. Η αρχή της νέας του προσπάθειας θα είναι καθοριστική για την χρονιά. Αν έχει ένα καλό ξεκίνημα και δεν έχει υποτροπές στον τραυματισμό του όλα είναι πιθανά. Έχει αποδείξει, ότι έχει την προσωπικότητα και τα προσόντα. Δεν μπορείς ποτέ να πεις, «δεν θα μπορέσει» για έναν παίκτη της κατηγορίας του.

O Murray δεν είχε την εικόνα του Νο. 1 ούτε όταν ήταν Νο. 1. Παρουσίασε εμφανή σημάδια «ασυνέχειας». Δυστυχώς για αυτόν, οι τραυματισμοί ήρθαν την στιγμή που είχε περισσότερο παρά ποτέ την ανάγκη της συνέχειας. Καθώς βασίζεται και αυτός πολύ στην ενέργεια και σε λίγα χτυπήματα θα είναι δύσκολο να ξαναβάλει στην σειρά όλες τις παραμέτρους στο πιο ψηλό επίπεδο. Θα του πάρει πιστεύω αρκετό χρόνο ακόμα όλο αυτό. Ούτως ή άλλως δεν είναι ακόμα έτοιμος.

Ο Dimitrov ξεκίνησε και τελείωσε την χρονιά παίζοντας πολύ καλά (θα θυμάστε πως γλύτωσε ο Nadal στο περσινό Αυστραλιανό;) Κέρδισε το Finals ως ο καλύτερος παίκτης. Δεν εκμεταλλεύτηκε κάποια λάθη και την λίγο θαμπή εικόνα των άλλων. Ήταν ο καλύτερος συνολικά παίκτης του τελευταίο κομματιού και αν όλο αυτό ήταν μια αλλαγή επιπέδου και όχι μια περιοδική «υπεραπόδοση» θα είναι ένας υπολογίσιμος διεκδικητής ακόμα και για το Νο. 1. Είναι πλέον αρκετά ώριμος και ο λογικότερος διεμβολιστής.

Ο νεώτερος όλων Zverev είχε μια εντυπωσιακή χρονιά. Το ότι κέρδισε τον Federer και μόνο τα λέει όλα. Φέτος βέβαια θα κληθεί να υπερασπιστεί και όχι μόνο να διεκδικήσει και αυτός είναι ένας νέος ρόλος. Θα του πάρει ίσως κάποιον χρόνο να βρει τις ισορροπίες του. Πιστεύω ότι είναι ένας παίκτης ψυχολογίας, δεν είναι σταθεροποιημένος και ίσως χάσει λίγο από την άνεσή του αν του συμβούν δύο τρία ακόμα σαν και αυτό που του συνέβη με τον Federer στο Hopman’s Cup. Σίγουρα με την μέχρι τώρα εικόνα του είναι η σοβαρότερη υποψηφιότητα για να είναι το Νο 1 μιας επόμενης γενιάς αλλά για φέτος θα το θεωρούσα έκπληξη.

Ακόμα πιστεύω ότι ο Thiem είναι ο πιο ολοκληρωμένος τεχνικά από τους «καινούργιους» (είπαμε ο Dimitrov μας μπερδεύει είναι δύο χρόνια μεγαλύτερος αλλά «παλιός»). Δεν κατάφερε να βρεθεί στο ψηλότερο επίπεδο από πολύ μικρή ηλικία και έτσι είναι σχετικά «φρέσκος» για 24 χρονών και σαφώς πιο συνειδητοποιημένος και πιο ντροπαλός από τον «άνετο» Zverev. Αλλά αυτό που τώρα είναι μια παράμετρος διστακτικότητας και του στερεί ίσως την υπέρβαση, μπορεί να αποδειχθεί τελικά προσόν αν βρεθεί στην θέση του οδηγού και αποκτήσει το αναγκαίο «υπερεγώ». Λογικά μόνο να βελτιωθεί μπορεί αλλά για Νο 1 φέτος δύσκολα.

Σε ότι αφορά στον Wawrinka ήταν πάντα περισσότερο παίκτης τουρνουά και λιγότερο χρονιάς. Αν βρεθεί σε «φόρμα» έχει αποδείξει πως έχει την ποιότητα και μπορεί να κερδίσει ακόμα και Major αλλά αν δεν του «βγει» σε κάποιο μεγάλο τουρνουά μπορεί να πάει και στο 20. Πάντα έτσι ήταν τα πράγματα και δεν πιστεύω θα αλλάξουν όσο η ηλικία παίρνει την ανηφόρα και τα κίνητρα λιγοστεύουν. Επιστρέφει και αυτός από τραυματισμό μετά από μια μακροχρόνια αποχή. Όλα έτσι γίνονται ακόμα πιο ρευστά για αυτόν.

Η χρονιά λοιπόν ξεκινάει πιο απρόβλεπτη και με μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την περσινή, που έμοιαζε σαν μια λογική συνέχεια για τον Djokovic και τον Murray. Κάποιο νέοι είναι πιο κοντά στην ανατροπή. Αν μάθαμε όμως κάτι πέρσι, ήταν ότι όλα γίνονται όταν υπάρχουν πολύ ισχυρές προσωπικότητες. Το ξεκίνημα θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και οι τραυματισμοί που, είναι η μοναδική κοινή παράμετρος για τους 5 από τους 8 που θεωρητικά έχουν τις δυνατότητες να τερματίσουν στο Νο 1, θα παίξουν καθοριστικό ρόλο. Είδομεν.

Στις γυναίκες η επανεμφάνιση τη Serena θα δημιουργήσει οπωσδήποτε ένα άλλο ενδιαφέρον. Εντυπωσιακό από μια πλευρά είναι και το ότι η αδελφή της Venus στα 37 της ξεκινά στο Νο. 5. Όπως είπαμε και στο κλείσιμο του 2017, το γυναικείο τένις, με εξαίρεση την Serena, στερείται σταθερότητας. Αν την βγάλουμε από την εξίσωση την όλα είναι ρευστά. Αυτό από την μια μοιάζει ενδιαφέρον, αλλά από την άλλη δείχνει ότι λείπουν οι προσωπικότητες που είναι οπωσδήποτε απαραίτητες. Η Muguruza και η νεαρή Ostapenko μοιάζουν αυτή την στιγμή οι πιο λογικές περιπτώσεις για το μέλλον.

Από Ελληνικής πλευράς, τόσο ο Τσιτσιπάς όσο και η Σάκκαρη έχουν τα προσόντα αλλά και τον χρόνο να γίνουν εν καιρώ ακόμα και πρωταγωνιστές. Ο Στέφανος ειδικότερα, είναι ο δεύτερος με το #1 ακόμα στην ηλικία του μέσα στην πρώτη 100αδα και έχοντας ήδη κάνει νίκες που του δίνουν την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση. Η αρχή της χρονιάς είναι σχετικά άδεια από πόντους και αυτό είναι καλό. Δεν θα με εξέπληττε μια πορεία ανάλογη του Zverev το 2016, που βρέθηκε από το 83 στο 24. Η Μαρία έχει και αυτή τα στοιχεία να ανεβεί ακόμα πολύ.

Με το να πούμε λοιπόν ότι αυτή θα είναι η καλύτερη χρονιά του Ελληνικού τένις, παραβιάζουμε ανοικτές πόρτες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα βλέπουμε κάθε εβδομάδα τρία τέσσερα ματς Ελλήνων στην τηλεόραση.

Καλή Χρονιά σε όλους.