Τώρα, σκέφτεσαι το μέλλον και πιστεύεις ότι ίσως θα κερδίζει μέχρι να βαρεθεί. Η πραγματικότητα είναι ότι το τελευταίο χρόνο έχει βελτιωθεί πολύ. Βρίσκεται σταθερά σε πολύ καλό ρυθμό. Είναι προφανές ότι νοιώθει καλά, ότι κάθε χτύπημα του δίνει αυτοπεποίθηση. Συχνά δείχνει τελείως απελευθερωμένος μέσα στο γήπεδο και όταν ο Federer  βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, είναι σίγουρα ο καλύτερος.

Όσον αφορά στο παιχνίδι, πριν τον τελικό και ακόμα περισσότερο μετά το πρώτο σετ φαινόταν ότι θα κέρδιζε πιο εύκολα. Από τακτικής πλευράς το παιχνίδι δεν είχε και πολλά κρυφά σημεία. Ο Cilic με βάση την σωματοδομή του δεν μπορεί παρά να είναι ένας παίκτης λίγων χτυπημάτων. Ψηλός και δυσκίνητος, είναι υποχρεωμένος να χτυπά κάθε μπάλα που του δίνει έστω και την παραμικρή ευκαιρία. Δεν έχει την πολυτέλεια να παίξει με πολλούς τρόπους. Αναγκαστικά θα πρέπει να παίρνει την πρωτοβουλία και να τολμά. Θα πρέπει όμως εδώ να δώσουμε κάποιους πόντους και στον Cilic που το πίστεψε. Ακόμα και μετά το 1^ο σετ. Έμεινε στο παιχνίδι, εκμεταλλεύτηκε όσο μπορούσε  κάθε συναισθηματική αστάθεια του Federer και πάλεψε μέχρι το τέλος. Το παράπονό του για το κλειστό γήπεδο δεν στερείται βάσης. Με την μικρότερη θερμοκρασία, η μπάλα  σαφώς ταξιδεύει πιο αργά και ίσως να δημιουργεί μια κρίσιμη διαφορά ιδιαίτερα στο  service του. Από την άλλη πλευρά ίσως και να τον βοηθάει να πάρει καλύτερη θέση στα χτυπήματα εδάφους. Ποτέ δεν μπορείς να πεις με σιγουριά κάτι, όταν οι διαφορές είναι τόσο «λεπτές». Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό το επίπεδο η λεπτομέρειες είναι σημαντικές και σίγουρα μπορεί να κρίνουν έναν αγώνα. Σίγουρα ο Cilic είχε την ευκαιρία του, στο game που ίσως και να  έκρινε τον αγώνα.  Έχασε δύο σχετικά φυσιολογικές  επιστροφές με το forehand σε δύο breakpoints. Την στιγμή που κατά κάποια έννοια ο Federer  του προσέφερε την ευκαιρία να προηγηθεί για πρώτη φορά στον αγώνα και μάλιστα με break, στο 1^οgame του 3^ου σετ!!  Θα είχαμε δει σαφώς ένα άλλο παιχνίδι. Και σαν να μην έφτανε αυτό έχασε το επόμενο game με δύο ακόμα χαμένα σχετικά εύκολα forehand δύο double fault  και  40-30 στο δικό του service. Ήταν σαφές ότι δεν ήταν ψύχραιμος  στα κρίσιμα.

Ο Federer εξήγησε πλήρως το όλο σκηνικό από την δική του πλευρά,  δίνοντας μια πιο ψυχολογική προσέγγιση: «είναι καλύτερα να παίζεις το μεσημέρι, σηκώνεσαι ετοιμάζεσαι και πας στο γήπεδο για τον αγώνα, δεν έχεις όλη αυτή την αναμονή, δεν έχεις το χρόνο να σκεφτείς πολλά», «όλη μέρα σκεπτόμουν τι θα γίνει αν χάσω, τι θα γίνει αν κερδίσω, κατέληξα ένα ναυάγιο»,  «σε όλο τον αγώνα σκεφτόμουνα το γεγονός ότι θα φτάσω στα 20»,  «πάγωσα στο tiebreak του 2^ου σετ,  ήμουν  λίγο χαμένος, στην μέση του αγώνα,στο 40 σετ  αισθανόμουνα και έβλεπα ότι το πιστεύει και σκεφτόμουν  ότι θα πρέπει να είμαι λίγο τυχερός στην αρχή του 5^ου σετ για να κερδίσω». Εντυπωσιακή εξωτερίκευση του εσωτερικού του κόσμου. Δεν έχει ανάγκη να κρύψει τίποτα πια. Εξήγησε με κάθε ειλικρίνεια την εμφανή νευρικότητά του κατά την διάρκεια του αγώνα.

Ο καθένας περιέγραψε το πρόβλημά του και οι δύο μαζί τον αγώνα.  Ήταν κυρίως ένας ψυχολογικός αγώνας.

Πέρα και πάνω απ’ όλα όμως, ο Federer ταυτόχρονα με το αγωνιστικό μέρος εντυπωσιάζει όλο και περισσότερο και σαν άνθρωπος. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να καταρρεύσει  συναισθηματικά δημοσίως. Μου έδινε  την εντύπωση του πειθαρχημένου και “κρύου” Ελβετού. Ίσως  τελικά αυτό το 2 στις δεκάδες των GrandSlam που έχει κερδίσει να ήταν πολύ σημαντικό για αυτόν. Να ήταν αυτό που είχε μέσα στο μυαλό του όλα αυτά τα χρόνια. Μια υπέρμετρη πίεση. Ο αθλητισμός θέλει συναίσθημα και δεν μπορεί παρά να δημιουργεί τελικά συναισθηματικούς  ανθρώπους.

Το σίγουρο είναι ότι ζούμε πολύ ωραίες στιγμές. Τόσο ωραίες που ο θρυλικός Rod Laver αισθάνεται την ανάγκη να τις απαθανατίσει με το κινητό του!!