RAFAEL NADAL #11: ΟΤΑΝ Η ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΝΙΚΟΥΝ ΤΟ ΣΩΜΑ

 
Rafael Nadal
Rafael Nadal Φωτογραφία: Eurosport
tennisnews team Τρίτη, 12 Ιουνίου 2018 - 19:21

Θα έχετε διαβάσει ήδη πολλά για τον Nadal, το 11ο Roland Garros και το 17ο Grand Slam! Η περιγραφή της επανάληψης καταντά κοινοτυπία. Ας το αποφύγουμε και ας επικεντρωθούμε όσο μπορούμε περισσότερο, στον λόγο αλλά και λίγο στον τρόπο αυτής της επιτυχίας.

Γράφει ο Στάθης Χαριτωνίδης

Από το Σεπτέμβριο και το US OPEN είχαμε επισημάνει τις αλλαγές στην αντίληψη του παιχνιδιού  του.

Όλα τα προηγούμενα χρόνια φαινόταν κάπως μονότονος και αρκετά  προβλέψιμος. Παρ’ όλα αυτά κανένας ποτέ δεν είχε καταφέρει να τον κερδίζει  σταθερά και να δείχνει ανώτερός  του. Τόσο  ο Federer όσο και ο Djokovic  κατάφερναν να κερδίζουν, συνήθως όταν έπαιζαν καλύτερα  και όχι παίζοντας με έναν συγκεκριμένο τρόπο που να δείχνει ότι είχαν βρει το «κουμπί» του. Ο Nadal, κατάφερνε όλα αυτά τα χρόνια να αποδίδει σε ένα επίπεδο, που ήταν δύσκολο να το ξεπεράσεις.  Αυτή η ισορροπία χάθηκε, όταν στην εξίσωση μπήκαν οι τραυματισμοί, αλλά και η ηλικία με την αθροιζόμενη κόπωση. Ήταν σαφές ότι το μοντέλο του κάποια στιγμή δεν θα ήταν επαρκές. Έπρεπε να αλλάξει αν ήθελε να πρωταγωνιστεί.   

Ο Nadal θεώρησε αναγκαίο να αποχωριστεί  ακόμα και τον Θείο Toni.  Αλλά ακόμη και αν ήταν μια «άδικη» απόφαση, το αποτέλεσμα δείχνει ότι πέτυχε απόλυτα το σκοπό της. Το τελευταίο διάστημα το παιχνίδι του παρουσιάζει αρκετές «καινοτομίες». Αναμφισβήτητα είναι πιο πλήρες και λιγότερο προβλέψιμο. Ίσως να μπορούμε να δούμε και την σημασία του προπονητή μέσα από αυτό, αλλά για μένα πάνω απ’ όλα, δείχνει την ικανότητα του ανθρώπου να υπερνικήσει κάθε ενδοιασμό για να γίνει καλύτερος.  

Άλλαξε -θα έλεγα- χαρακτηριστικά . Από ένας παίκτης αντοχής στην πίεση (ψυχολογική και σωματική),  εξελίχθηκε σε έναν παίκτη άσκησης ψυχολογικής πίεσης. Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη. Δημιουργεί πλέον καταστάσεις πίεσης στον αντίπαλό του, αλλάζοντας  όταν πρέπει τα στοιχεία του παιχνιδιού, φτάνοντας στο σημείο να  παίζει μέχρι και serve+volley στο χώμα. Όλο αυτό τον κάνει πολύ καλύτερο,  πιο πλήρη, και κατ’ επέκταση ακόμα πιο αποδεκτό από υποστηρικτές αλλά και αντιπάλους.

Το πιο σωστό  που άκουσα ήταν μια ατάκα του Κομισάριου Mc Enroe: «Ίσως να μην είναι ο πιο Σπουδαίος  Παίκτης  Όλων των Εποχών αλλά είναι σίγουρα ο πιο Σπουδαίος Μαχητής  Όλων των Εποχών». Η ψυχή του και το μυαλό του αγωνίζονται και νικούν το σώμα. Όχι μόνο υποχρεώνοντας το να αντέξει, όπως έκανε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά πολύ περισσότερο υποχρεώνοντας το να αλλάξει και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα μετά από όλα αυτά τα χρόνια.  Το πώς χειρίστηκε το πρόβλημα με το χέρι του στο 3ο σετ, απλά απέδειξε την ικανότητά του αυτή με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο. Ίσως να ανέδειξε και τις ελλείψεις του Thiem.

Ο Nadal κέρδισε το 11ο Roland Garros, γιατί  ήταν πολύ πιο έξυπνος  και πιο καλός συνολικά μέσα στο γήπεδο απ’ όλους.  Δεν παγίδεψε τους αντιπάλους του στα δικά τους λάθη, αλλά τους έκανε πολύ συχνά να κάνουν λάθη τόσο πιέζοντας όσο και μπερδεύοντάς τους.

Τα δικά του λόγια τον περιγράφουν καλύτερα απ’ όλους: «Μπορείς πάντα να βελτιώνεσαι σε κάτι. Πιστεύω όλοι μπορούν να βελτιωθούν. Δεν υπάρχει όριο. Ποτέ δεν ξέρεις που είναι το όριο.»

Θέλει ψυχή για να αλλάζεις και ο Nadal απέδειξε με κάθε τρόπο ότι έχει πιο πολλή απ’ όλους.

Και επειδή η συζήτηση θα επανέρχεται πάντα στο ίδιο θέμα η ερώτηση που μου έρχεται στον νου  είναι : Τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε ο ένας από τους Federer-Nadal? . Νομοτελειακά κάποιος θα είχε 25 ή ακόμα και  30 Grand Slams !

Το σκέφτεσαι  και ζαλίζεσαι !! Από την άλλη είναι σίγουρο ότι  το τένις θα ήταν χειρότερο.

Τώρα όμως είναι η ώρα του Nadal. Του Μεγαλύτερου Μαχητή όλων των εποχών. Του Ανθρώπου που κατορθώνει  να νικά τον εαυτό του.

Google News Ακολουθήστε το tennisnews.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από το Τένις στην Ελλάδα.

Tennis shots