Το αν αυτό είναι κάτι με το οποίο γεννιέσαι ή το κατακτάς,  δεν είναι η ώρα να το αναλύσουμε. Αν θέλετε μια σύντομη απάντηση και τα δύο. Αυτό που έχουμε μπροστά μας όμως, είναι ένα νεαρό παιδί από την πατρίδα μας που κέρδισε παλικαρίσια, με την πρώτη, τον πρώτο τίτλο που του δόθηκε η ευκαιρία και απέδειξε ότι «το έχει». Γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να μπεις στο γήπεδο και να κερδίσεις με την  πρώτη ευκαιρία σου σαν λογικό φαβορί. Χωρίς να διστάσεις, χωρίς να μπερδευτείς, χωρίς να «σκοντάψεις», και είναι αρκετοί  αυτοί που «σκοντάφτουν» ξανά και ξανά.

Ο Στέφανος έκανε με εντυπωσιακή  αποφασιστικότητα όλα αυτά που ήταν αναγκαία. Πειθάρχησε, υπέμεινε και τόλμησε όποτε και όσο έπρεπε. 

Πάνω απ΄ όλα όμως δεν λύγισε την κρίσιμη στιγμή. Η στιγμή της νίκης και ειδικότερα της πρώτης κατάκτησης  είναι ιδιαίτερη. Το να μην δειλιάσεις μπροστά της, είναι μια ιδιαίτερη ικανότητα που σε κάνει τελικά Πρωταθλητή.

Πολλά πολλά συγχαρητήρια, στον Στέφανο αλλά και σε όλους όσους συμμετείχαν σε αυτή την επιτυχία. Την μεγαλύτερη μέχρι την επόμενη όπως έλεγε κάποτε ο Γκάλης και οι επόμενες θα είναι και πολλές και μεγαλύτερες.