Πολλές φορές συμβαίνει, ένα παιχνίδι που περιμένεις να είναι πολύ κλειστό και πολύ δύσκολο να εξελίσσεται τελικά  σε ένα  «μονόλογο». Την ώρα που συμβαίνει παραξενεύεσαι. Όταν το σκεφτείς λίγο περισσότερο και το αναλύσεις  με μια πιο αποστασιοποιημένη προσέγγιση καταλαβαίνεις τελικά, ότι τίποτα το παράξενο δεν συμβαίνει. Όλα έχουν την εξήγησή τους.

Στα χαρτιά, τόσο το παιχνίδι του Στέφανου με τον Nadal,  όσο και ιδιαίτερα το παιχνίδι του Nadal με τον Djokovic αναμενόταν να είναι ένας μεγάλος αγώνας. Η εικόνα και τα αποτελέσματα πριν από τον κάθε αγώνα εκεί οδηγούσαν. Τι έγινε όμως και εξελίχθηκαν τελικά σε μονόλογοι; Πολλά και διάφορα που το κάθε ένα ξεχωριστά μπορεί να μην σημαίνει τίποτα ή λίγα πράγματα, αν συνδυαστούν όμως γίνονται καταστροφικά.

Ας τα εξετάσουμε λοιπόν μεμονωμένα :

ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΛΛΗΨΗ
Το να έχεις παίξει με κάποιον πολλές φορές είναι και καλό και κακό. Από την μία τον μαθαίνεις όσο παίζεις, από την άλλη αν χάσεις μια δύο τρείς φορές συνεχόμενα, μπορεί να αποκτήσεις και ένα μικρό ή μεγαλύτερο πρόβλημα. Η επανάληψη μετά την δεύτερη, τρίτη, συνεχόμενη φορά ευνοεί τον νικητή.

Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΤΗΣ  ΥΠΕΡΒΑΣΗ
Για τον Nadal μια ρουτίνα. Για τον Στέφανο μια νέα εντυπωσιακή κατάσταση, μια καινούργια εμπειρία, η στιγμή της ζωής του μέχρι σήμερα ίσως.  Μια ακόμα υπέρβαση. Αν νικήσει θα παίξει σε έναν τελικό Grand Slam. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, κάτι πέρα από  τους στόχους του για την χρονιά. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στον τελικό.  Για τον Djokovic μια ρουτίνα,  για τον Nadal μια υπέρβαση. Ήρθε η ώρα το «νέο» του πρόσωπο που τόσο συζητήθηκε τις δύο εβδομάδες να πρέπει να φανεί τώρα απέναντι στον δυσκολότερο για αυτόν αντίπαλο.  Θα νικήσει τον Djoko σε έναν τελικό σε σκληρή επιφάνεια με έναν «καινούργιο» τρόπο. Θα κερδίσει  στην Αυστραλία μετά από 10 χρόνια. Αποδεικνύεται και πάλι ότι η υπέρβαση είναι δυσκολότερη από την επανάληψη.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
Δεν θα χρειαστούν τα ίδια στοιχεία για να κερδίσεις τον  Nadal  τον  Federer ή τον Djokovic. Τον  Nadal, και τον Djokovic  αντίθετα από τον Federer,  θα πρέπει να τους  κερδίσεις κυρίως  εσύ. Θα σου βάλουν ευκολότερα ή δυσκολότερα, ανάλογα με την κατάσταση που βρίσκονται, αλλά θα σου χαρίσουν ελάχιστα. Αντίθετα, ο Federer μπορεί να σου δώσει αρκετά, αν χάσει την συναισθηματική ισορροπία του. Για να το πω πιο απλά, δεν θα υπήρχε ποτέ η περίπτωση ο Nadal ή ο Djokovic  να έχoυν  6 ή 7 unforced  και 0 στα  12 break points.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον Nadal. Δεν θα παίξει με τον Στέφανο αλλά με τον Djokovic. Δεν είναι το ίδιο παιχνίδι από καμία πλευρά. Ούτε τεχνικά, ούτε τακτικά, ούτε ψυχολογικά, ούτε διανοητικά.  Όπως είπε και ο ίδιος, βρέθηκε σε έναν ρόλο στον οποίο δεν είχε δοκιμαστεί εδώ και πολύ καιρό και δεν κατάφερε να ανταποκριθεί  με επιτυχία.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩΝΤΑΣ ΤΟ ΑΠΡΟΣΔΟΚΕΙΤΟ
Τόσο ο Στέφανος όσο και ο Nadal μπήκαν στο παιχνίδι λίγο «απονήρευτοι» θα έλεγα. Φάνηκε να βασίστηκαν περισσότερο στον εαυτό τους και δεν σκέφτηκαν  όσο έπρεπε τον αντίπαλο. Εμφανώς, από την γλώσσα του σώματος που λέει πάντα την αλήθεια, φάνηκε ότι «σάστισαν»  από την απόδοση του αντιπάλου. 

ΤΑ ΤΑΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
Κάθε παίκτης με ένα χέρι backhand έχει ένα σοβαρό πρόβλημα απέναντι στον Nadal  γιατί το καλύτερό του χτύπημα, (το cross  top spin forehand) πέφτει στην βασικότερη τεχνική αδυναμία του backhand με το ένα χέρι που είναι η ψηλή μπάλα. Αντίθετα, όταν ο  Nadal  παίζει με τον Djokovic,  τότε το πλεονέκτημα του δεν κάνει τόσο μεγάλη ζημιά και κατά περίσταση γίνεται ακόμα και μειονέκτημα αν η μπάλα είναι λίγο ρηχή. Αυτό πού στο ένα παιχνίδι είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα, μπορεί να έχει μια πολύ μικρή επίδραση σε ένα άλλο. Επίσης το «καινούργιο» και καθ’ ομολογία βελτιωμένο  service του, δεν είναι τόσο καλό που να κάνει τη μεγάλη ζημιά απέναντι στο καλύτερο return στο tour, και έτσι και αυτό το όπλο εξουδετερώνεται σχετικά ανώδυνα. 

ΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΙΜΟΙ ΠΟΝΤΟΙ
Σε κάθε παιχνίδι, κάθε παίκτης ξεκινάει με κάποια σίγουρα δεδομένα και διεκδικεί αυτά που είναι διεκδικήσιμα.  Αν όλα τα διεκδικίσημα κερδηθούν από τον ίδιο παίκτη τότε ένα παιχνίδι δύο ίσων παικτών μπορεί να γίνει εύκολο. Αυτός είναι  και ο λόγος που μπορούμε να έχουμε ένα σκορ του τύπου 61 06 76 σε κάποιον αγώνα. Αυτό μας δείχνει, ότι  στα δύο πρώτα σετ ο ένας από τους δύο πήρε όλους τους διεκδικήσημους πόντους, ενώ στο τρίτο σετ οι πόντοι αυτοί μοιράστηκαν.

ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΠΡΩΤΟ
Το τι θα συμβεί πρώτα παίζει μεγάλη σημασία στη ισορροπία ενός τέτοιοι παιχνιδιού και είναι κάτι στο οποίο έδωσε μεγάλη σημασία ο Djokovic στην συνέντευξή του. Για να το καταλάβουμε καλύτερα,  ας σκεφτούμε  λίγο το παιχνίδι σαν έναν αγώνα μπάσκετ. Αν η μια ομάδα βάλει στην αρχή του αγώνα τρία τέσσερα συνεχόμενα  τρίποντα και ταυτόχρονα ο αντίπαλος κάνει δύο τρία λάθη τότε θα έχουμε μια διαφορά 10 πόντων από τα πρώτα λεπτά. Η διαφορά αυτή θα  διατηρηθεί σε όλο το παιχνίδι αν σε κάποιο σημείο του αγώνα δεν συμβεί το αντίστροφο. Έτσι ένα παιχνίδι που ήταν ισόπαλο για τα τελευταία  37 λεπτά θα τελειώσει με 10 – 12 πόντους διαφορά λόγω των συνθηκών που δημιουργήθηκαν στα 3-4 πρώτα λεπτά αλλά και όλο το παιχνίδι θα μοιάζει εύκολο λόγω της αρχικής διαφοράς που θα διατηρείται.

Η ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ
Η απόδοση τόσο του Nadal με τον Τσιτσιπά όσο και του Djokovic με τον Nadal κυμάνθηκαν εκτός προβλεπομένων ορίων. Και η δύο έπαιξαν απίστευτα και κέρδισαν δίκαια, αλλά τόσο  η διαφορά όσο και η γενικότερη εικόνα του παιχνιδιού, ήταν αποτέλεσμα πολλών στοιχείων που γρήγορα και σχετικά εύκολα μαζεύτηκαν στην πλευρά τους.

Έχοντας όλα αυτά κατά νου,  όποιος είδε τους δύο αυτούς  αγώνες  μπορεί εύκολα να καταλάβει τι έγινε. Τόσο ο Στέφανος όσο και ο Nadal δεν κατάφεραν να μπουν στον αγώνα ήρεμοι ή  πιο σωστά ξεκίνησαν λίγο νευρικοί  (αυτό φάνηκε  καθαρά από το πέταγμα της μπάλας στο service  και το δύο απανωτά double faults για τον Στέφαναο και με κάποια ανεξήγητα μεγάλα, από κάθε άποψη, λάθη στην αρχή του αγώνα για τον Nadal).  Σε αυτή την κατάσταση το service δεν μπορεί να είναι αυτό που πρέπει και αυτό δημιουργεί περισσότερη πίεση. Διαγράφεται έτσι ο κίνδυνος να δημιουργηθεί ένα καθοδικό σπιράλ στην απόδοση. Ταυτόχρονα και στα δύο παιχνίδια οι αντίπαλοι είχαν ένα πολύ καλό ξεκίνημα και διαχειρίστηκαν πολύ καλά την κατάσταση χωρίς να δώσουν τίποτα πίσω. Ως αποτέλεσμα, γρήγορα  όλα σχεδόν τα διεκδικήσημα  μαζεύτηκαν  στην μια πλευρά και το  παιχνίδι πήρε τον χαρακτήρα του μονολόγου από πολύ νωρίς. Τόσο ο Nadal  με τον Στέφανο όσο και ο Djokovic με τον Nadal, απελευθερώθηκαν αμέσως,  ανέβασαν  περισσότερο την απόδοσή τους,  κατέλαβαν τον «κενό χώρο» και  είχαν μια άψογη διαχείριση της υπέρ τους κατάστασης σε όλη την διάρκεια του αγώνα.

Αποδείχθηκε, ότι τα ίδια προβλήματα παρουσιάζουν  τα ίδια συμπτώματα.

Τελικά όμως πόση σημασία έχει αυτή η ήττα κυρίως για τον Στέφανο;  Πιστεύω όση της δώσεις. Αν το δεις από την σωστή πλευρά είναι όλα πολύ καλά. Ο Στέφανος, κέρδισε πάρα πολλά και έχασε λίγα σε αυτό το Australian Open. Σίγουρα δεν είναι ακόμα στο επίπεδο του Nadal,  (όταν ο Nadal παίζει έτσι, γιατί τίποτα δεν διασφαλίζει ότι θα παίζει έτσι κάθε φορά) αλλά επίσης σίγουρα μπορεί να εξελιχθεί και να φτάσει σε αυτό το επίπεδο. Το ίδιο είπε μετά τον τελικό και για τον εαυτό του ο πιο ψύχραιμος και πιο έμπειρος  Nadal.  Σε κάθε περίπτωση το  περιβάλλον είναι δυναμικό και θα ευνοηθεί στην διάρκεια, όποιος καταφέρει να προσαρμοστεί περισσότερο αλλά και καλύτερα.  Ποιος μπορεί να είναι σίγουροoς ότι ο  Djokovic θα κερδίσει το επόμενο παιχνίδι τον Nadal 63 62 63;