Το προφίλ του Mardy Fish

Όνομα: Mardy Fish
Ηλικία: 29
Ύψος: 1,88 μ.
Βάρος: 82 κιλά
Προπονητής: David Nainkin
Ρεκόρ: 274-195
Τίτλοι: 6

Ο Mardy Fish γεννήθηκε στην πόλη Edina της Minnesota στις 9 Δεκεμβρίου 1981. Το ενδιαφέρον του για το τένις παρουσιάστηκε σε πολύ νεαρή ηλικία, χτυπώντας τις πρώτες του μπάλες από τη baseline όταν ήταν 2 ετών. Σε αυτό συνέβαλλε και ο πατέρας του, Tom Fish, που διδάσκει τένις. Μετακομίζοντας μαζί με την οικογένειά του στη Florida, ο Fish έκανε τα πρώτα του βήματα στο χώρο του τένις στο σχολείο Boca Prep, όπου είχε συμμαθητές τους Andy Roddick και Jesse Levine. Με τον "A-Rod" μάλιστα διατηρούσε πολύ καλές σχέσεις, εξαιτίας και της φιλίας των δύο οικογενειών.

Κολυμπώντας στον Ωκεανό!
Το "ψάρι", όπως τον αποκαλούν χαριτολογώντας και οι συμπατριώτες του, αγωνίστηκε στα πρώτα του επαγγελματικά τουρνουά (Futures και Challengers), το 2000, σε ηλικία 18 ετών. Από το ξεκίνημα της καριέρας του απέδειξε και στα court την προτίμησή του στις σκληρές επιφάνειες, όπου φιλοξενήθηκε ο πρώτος του τελικός σε τουρνουά της ΑΤΡ, στο Delray Beach των ΗΠΑ (Μάρτιος 2003, ηττήθηκε από τον Jan-Michael Gambill), αλλά και ο πρώτος κερδισμένος του τελικός, στη Στοκχόλμη της Σουηδίας (Οκτώβριος 2003, κέρδισε τον Robin Soderling).

Η πρώτη μεγάλη διάκριση στην καριέρα του Αμερικανού, ήρθε ένα χρόνο μετά, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Μετά από μια εντυπωσιακή πορεία, στην οποία απέκλεισε μεταξύ άλλων τους Jonas Bjorkman, Juan Carlos Ferrero και Fernando Gonzalez, ο Fish ηττήθηκε σε έναν πλούσιο τελικό από τον Nicolas Massu (6-3, 3-6, 2-6, 6-3, 6-4), κατακτώντας το αργυρό μετάλλιο.

Από τότε, μετράει ακόμα 5 νικηφόρους τίτλους - όλους σε τουρνουά της σειράς ATP World Tour 250 της πατρίδας του - σε Houston (2006), Delray Beach (2009), Newport (2010) και Atlanta (2010, 2011). Συμμετείχε επίσης σε 4 τελικούς Masters διοργανώσεων (Cincinnati 2003, 2010, Indian Wells 2008 και Montreal 2011), χωρίς ωστόσο να καταφέρει να κερδίσει κάποιον απ' αυτούς.

Η καλύτερη χρονιά
Αψηφώντας το πέρασμα των χρόνων, ο Fish απέδειξε ότι η σκληρή δουλειά δεν μπορεί να περιοριστεί από την ηλικία και πραγματοποίησε την καλύτερη του σεζόν το 2011. Ξεκινώντας τη χρονιά από το Νο17 της παγκόσμιας κατάταξης, τον Απρίλιο σκαρφάλωσε στο top10 και σε συνδυασμό με την πτώση του παιδικού του φίλου, Roddick, έγινε για πρώτη φορά στην καριέρα του ο κορυφαίος Αμερικανός τενίστας. Με τη σταθερότητά του να τον χαρακτηρίζει και να τον κατατάσσει ανάμεσα στους κορυφαίους, έφτασε μέχρι τους "32" του Roland Garros και τα προημιτελικά του Wimbledon, επιδόσεις που αποτελούν κορυφαίες για τον Αμερικανό στα δύο Grand Slam.

Στις 24 Ιουλίου κέρδισε τον John Isner (3-6, 7-6, 6-2) και υπερασπίστηκε τον τίτλο του στο Atlanta Tennis Championships, ενώ στις 14 Αυγούστου ηττήθηκε από τον αήττητο τότε Novak Djokovic (6-2, 3-6, 6-4) στο Montreal, στον μοναδικό τελικό σε Masters που κατέκτησε σετ. Μία μέρα μετά ανέβηκε στο Νο7 του κόσμου, θέση που αποτελεί μέχρι και σήμερα το career high του.

"Θα παίξω και τραυματισμένος"

Στο Παρίσι και το BNP Paribas Masters, εξασφάλισε και μαθηματικά την πρώτη του συμμετοχή στους τελικούς του ATP World Tour. Δυστυχώς για τον Αμερικανό το Paris Masters δεν ολοκληρώθηκε με τους καλύτερους οιωνούς, αποχωρώντας πρόωρα από το κεντρικό court του Palais Omnisports de Paris, μετά από ένα τράβηγμα στον αριστερό δικέφαλο. Μπορεί αυτό να του στέρησε τη δυνατότητα να διεκδικήσει την είσοδό του στα προημιτελικά του παριζιάνικου Masters δίνοντας αυτόματα την πρόκριση στον αντίπαλό του, Juan Monaco, δεν θα του στερήσει όμως και την πρώτη εμφάνισή του στο Λονδίνο.

Όπως είχε δηλώσει σχετικά και ο ίδιος: "Είναι μόνο ένα τράβηγμα, αυτό έδειξαν και οι εξετάσεις. Οι δύο επόμενες εβδομάδες αποτελούν αναμφισβήτητα το καλύτερο διάστημα της καριέρας μου. Σίγουρα θα παίξω στο Λονδίνο. Δεν υπάρχει αμφιβολία περί αυτού, ακόμα κι αν συνεχιστούν οι ενοχλήσεις θα βγω έξω για να παίξω και θα προσπαθήσω για το καλύτερο".