Η 32χρονη Ισπανίδα, η οποία έδωσε τον πρώτο της επαγγελματικό αγώνα το μακρινό 2003 και έφτασε στο Νο.54 του κόσμου τον Μάιο του 2012, ολοκλήρωσε το ταξίδι της στο επαγγελματικό τένις με περισσότερες από 400 νίκες στο WTA Tour στα μονά (412-386) και δυο παρουσίες σε τελικούς, στο Στρασβούργο το 2014 και στην Μπογκοτά το 2014.

Στα διπλά είχε επίσης σημαντικές επιτυχίες, 3 συμμετοχές σε προημιτελικούς Grand Slam διοργανώσεων, έναν κερδισμένο τίτλο στο New Haven το 2014 και career high στο Νο.39 του κόσμου, τον Απρίλιο του 2014.

Ανακοίνωσε την απόφασή της, που πάρθηκε σε μια εποχή όπου δε θα έχει τη δυνατότητα να αποχαιρετήσει το κοινό της, με μια συναισθηματικά φορτισμένη επιστολή:

"Σε ερωτεύτηκα όταν ήμουν μόνο 5 ετών, στο Έλτσε. Οι γονείς μου έπαιζαν ένα παιχνίδι διπλού μαζί με τους φίλους τους και η αδερφή μου και εγώ είχαμε την πρώτη μας επαφή με τη ρακέτα. Μετά γοητεύτηκα από τα μαθήματα, όπου διασκέδαζα πολύ. Μαζί σου έχω ζήσει τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου. Με έχεις διδάξει πράγματα για τον αθλητισμό και για τη ζωή. Μεγαλώσαμε μαζί και επίσης υποφέραμε μαζί.

Σήμερα γράφω αυτή την επιστολή, γιατί μετά από πολλά χρόνια που απολαμβάνω μια προνομιακή ζωή χάρη σε σένα, πρέπει να σε αποχαιρετήσω. Είναι ένας αποχαιρετισμός με αγάπη, γιατί από τότε που ήμουν μικρή είχα ανακαλύψει πως είσαι το πάθος μου και πως θα συνεχίσει να ισχύει αυτό για όλη μου τη ζωή. Ήρθε η ώρα όμως να απολαύσω τη ζωή μου από άλλες οπτικές γωνίες.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τους γονείς μου, τις αδερφές μου και την Μπλάνκα. Χωρίς εκείνους, όλα αυτά δε θα ήταν δυνατόν να συμβούν, η άνευ όρων υποστήριξη που μου έδειξαν, ήταν το βασικότερο στήριγμά μου.

Σ' αυτή τη διαδρομή, παρά τη μοναξιά που έχει κάποιος όταν ζει μαζί σου, ήμουν τυχερή γιατί είχα καλούς φίλους και κατάφερα να σχηματίσω ομάδες με παίκτριες που πάντα ήθελαν το καλύτερο για μένα και από τις οποίες έμαθα πολλά.

Αν υπάρχει κάτι που με έχει διδάξει η ζωή σ' αυτό το όμορφο ταξίδι, είναι ότι τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα και ότι μόνο η δουλειά μπορεί να σε φέρει πιο κοντά σ' αυτά. Σ' αγαπώ τένις, από την πρώτη στιγμή που σε γνώρισα!"

 

 

 

View this post on Instagram

Querido tenis: Me enamoré de ti con solo 5 añitos, en Elche. Mis padres solían jugar su partido de dobles con los amigos y mis hermanas y yo empezamos a tener el primer contacto con una raqueta. Me cautivaron esas clases en las que me divertía muchísimo y que siempre terminaban contando un chiste para despedirnos hasta el próximo fin de semana. Junto a ti he vivido los mejores momentos de mi vida; me has enseñado sobre el deporte y sobre la vida. He crecido contigo y también hemos sufrido juntos. Hoy te escribo esta carta porque después de muchos años disfrutando , gracias a ti, de una vida privilegiada, tengo que decirte adiós. Es un adiós desde el cariño, porque desde que era pequeñita descubrí que eres mi pasión y eso seguirá siendo así de por vida, pero ha llegado el momento de disfrutarte desde otras perspectivas. Quisiera darle las gracias en especial a mis padres, mis hermanas y a Blanca; sin ellos esto no hubiese sido posible, su apoyo incondicional ha sido el mejor de mis pilares. En este camino, pese a la soledad que siempre se asocia a vivirte, tuve la suerte de seguir rodeada de mis amigos de siempre, y pude formar equipos con profesionales que siempre buscaron lo mejor para mí y de los cuales aprendí muchísimo. Si hay algo que en este precioso viaje me ha enseñado la vida es que los sueños se pueden hacer realidad y que sólo el trabajo te puede acercar a ellos. Te quiero tenis, desde el primer día que te vi! Hasta siempre, Silvia #tenis #tennis #goodbye #hastasiempre

A post shared by Silvia Soler Espinosa (@silviasolerespinosa) on May 15, 2020 at 10:16am PDT