Επικοινωνήσαμε με τη Βαλεντίνη Γραμματικοπούλου, μερικές ημέρες μετά τη μεγάλη επιτυχία της στο US Open, όπου όχι μόνο κατάφερε να μπει στο κυρίως ταμπλό ενός major μετά από 13 προσπάθειες σε προκριματικά ταμπλό, αλλά κέρδισε και την Anna Blinkova για να μπει στον 2ο γύρο.

Τη μέρα της επικοινωνίας μας, η Βαλεντίνη βρισκοταν ακόμα στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής. Το πλάνο ήταν να αγωνιστεί εκεί σε δυο 25άρια, αλλά ο τραυματισμός της στο θωρακικό μυ που την ταλαιπώρησε από τη Νέα Υόρκη, την έκανε να εγκαταλείψει στο πρώτο και να παίξει μόνο διπλό στο δεύτερο.

"Είμαι στο Γιοχάνεσμπουργκ, στο τουρνουά που ήρθα εδώ για 2 εβδομάδες. Στο επόμενο τουρνουά θα παίξω μόνο διπλό, γιατί δεν είμαι έτοιμη για να παίξω 100% στο μονό.

Στο US Open, 2ο ή 3ο γύρο προκριματικών, δεν θυμάμαι ακριβώς πότε ήταν, είπα στον προπονητή μου ότι πονάει το χέρι μου, αλλά χωρίς να είναι κάτι σοβαρό. Στον τελευταίο γύρο με πονούσε πάρα πολύ και στον 1ο γύρο (στο κυρίως ταμπλό) με πονούσε επίσης πάρα πολύ. Πήγα Ελλάδα για να ξεκουραστώ μια εβδομάδα και πίστευα ότι θα περνούσε, όμως όταν ήρθα εδώ για να κάνω ζέσταμα με πονούσε απίστευτα το χέρι μου. Θωρακικός μυς λέγεται και είναι κοντά στο στήθος και στο χέρι. Με δυσκολεύει στο σερβίς και στο forehand. Μετά το US Open νιώθω πως απέκτησα εμπειρία και αυτοπεποίθηση. Ήρθα εδώ για να κερδίσω, όμως το χέρι δε βοηθάει καθόλου. Όταν τελειώσω από δω θα πάω στους γιατρούς να δω ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα."

Τον προηγούμενο μήνα, η Βαλεντίνη πήρε την πρώτη της πρόκριση σε κυρίως ταμπλό Grand Slam διοργάνωσης, στο US Open, πετυχαίνοντας μάλιστα και την πρώτη της νίκη, για να φτάσει μέχρι τον 2ο γύρο.

 

 

 

View this post on Instagram

Una publicación compartida por Valentini Grammatikopoulou (@valentini.gr)

"Ήταν πάρα πολύ ωραία. Σίγουρα ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Είχα κάνει τόσες προσπάθειες και στα άλλα Grand Slams και δεν μπορούσα να περάσω στο main draw οπότε ήταν λίγο και ψυχολογικό, σκεφτόμουν ότι δεν θα περνούσα ποτέ. Είχα προσπάθεια στο Roland Garros, είχα πάει καλά στο Wimbledon έχανα 12-10 στο 3ο σετ, ήμουν πολλές φορές μπροστά και στο τέλος έχανα. Στο US Open που είχα χάσει 3 φορές στον 1ο προκριματικό γύρο, δεν πήγα με πολλή αυτοπεποίθηση, δεν είχα καλές εμπειρίες."

Στον 2ο γύρο του US Open η Βαλεντίνη είχε την ευκαιρία να αντιμετωπίσει για 1η φορά και παίκτρια από το Top 20 της παγκόσμιας κατάταξης, την Elise Mertens.

"Ο στόχος μου είναι να μπω και στα άλλα Grand Slams στα main draw και να βελτιώσω κάποια πράγματα για να μην τραυματιστώ ξανά. Να βελτιώσω κάποια πράγματα τεχνικά για το πως πρέπει να παίζω με κοπέλες που είναι στο Top 20. Ήταν μια πολύ καλή εμπειρία γιατί πρώτη φορά έπαιξα με Top 20 παίκτρια. Είχα παίξει με Top 30 και Top 40, αλλά μου φάνηκε διαφορετικό με Top 20. Ήξερε τι έκανε, που έπρεπε να παίξει. Σε ένα σημείο έπαιζα καλύτερα και ήξερε τι έπρεπε να κάνει στην τελευταία μπάλα, που μετράει πάρα πολύ."

Εκτός από το πολύ καλό επίπεδο που έδειξε στο γήπεδο, η Βαλεντίνη είχε πολύ καλή ψυχολογία και εκτός γηπέδου για όσο βρισκόταν στη Νέα Υόρκη, κάτι που μας εξήγησε ότι είναι πάντα πολύ σημαντικό.

"Δεν ήταν μόνο το τένις, πέρασα φανταστικά και με τους φίλους μου εκεί, είδα και τους Έλληνες, είδα και τη Μαρία και τον Στέφανο, μια φορά βγήκαμε να φάμε. Πέρασα πάρα πολύ ωραία. Δεν μετράει μόνο πως είσαι στο γήπεδο, αλλά και πως είσαι έξω από το γήπεδο. Πως νιώθεις ψυχολογικά.

Χρειάζεται να είσαι πάντα θετική, να παίρνεις μόνο τα καλά πράγματα από τη μέρα που περνάει. Η μέρα είναι μεγάλη, ξυπνάς από το πρωί, έχεις γυμναστήριο, έχεις ζέσταμα, έχεις προπόνηση, μετά μασάζ, μετά κάτι άλλο όπως το χέρι μου. Είναι πολλά πράγματα που μπορούν να σε επηρεάσουν αλλά πρέπει να παίρνεις μόνο τα θετικά. Γι' αυτό μ' αρέσει όταν βγαίνω από το τένις και πάω στο ξενοδοχείο να βλέπω τους φίλους μου, να πηγαίνουμε για φαγητό και να είναι και ο προπονητής μου μαζί που μου δίνει θετική ενέργεια."

Το 2021 είναι μια χρονιά με πολλές όμορφες αναμνήσεις και επιτυχίες για τη Βαλεντίνη. Εκτός από την πρώτη είσοδο σε main draw Grand Slam, αποτελεί και μια σεζόν breakthrough στα διπλά, όπου κατάφερε να φτάσει στο Νο.140 της παγκόσμιας κατάταξης και να παίξει τον πρώτο της τελικό σε διοργάνωση της WTA, στο 250άρι της Λωζάνης, μαζί με τη Νορβηγίδα Ulrikke Eikeri.

"Αυτή τη χρονιά ένιωθα πάρα πολύ καλά από το ξεκίνημα και το έλεγα συνέχεια αυτό. Ακόμα και όταν έχανα έπαιζα καλά. Έχω έναν φίλο που παίζει μόνο διπλό (σ.σ. τον Matwe Middelkoop), είναι Νο.30 στον κόσμο, και μου είπε να βάλουμε στόχο μόνο το διπλό για να μπούμε στο μεικτό στο Wimbledon. Είπαμε ότι θα έπαιζα κάθε εβδομάδα διπλό, δηλαδή δεν είχε σημασία αν θα έχανα στον 1ο γύρο στα μονά. Οπότε το έκανα αυτό συνέχεια και έφτανα στο ένα τουρνουά ημιτελικό, στο άλλο το έπαιρνα, στο άλλο τελικό, και είπα ότι πρέπει να παίζω διπλό. Από 300 πήγα 250, μετά πήγα 230, 200, 180 και μετά είναι λίγο πιο δύσκολο να ανεβείς στο ranking, αλλά έκανα ένα μπαμ στον τελικό που πήγα με την Eikeri και αυτό μου έδωσε τόση πολλή αυτοπεποίθηση που ένιωθα ότι μπορούσα να κάνω τα πάντα, όχι μόνο στα διπλά."

 

 

 

View this post on Instagram

Una publicación compartida por Valentini Grammatikopoulou (@valentini.gr)

Μετά από τη Λωζάνη ήρθε ο τίτλος στο 25άρι στο Τελάβι της Γεωργίας. Ένα τουρνουά στο οποίο αναγκάστηκε να πάει την τελευταία στιγμή εξαιτίας της πορείας της στο Ladies Open Lausanne, έχανε με 0-3, 15-40 στο 3ο σετ από την Εσθονή Elena Malygina στην πρεμιέρα της και τελικά αναδείχθηκε πρωταθλήτρια, με αποτέλεσμα να ανοίξει η πόρτα του US Open.

"Μετά πήγα στη Γεωργία, σε ένα 25άρι. Ψυχολογικά δεν ήμουν έτοιμη γιατί είχα την Κυριακή το βράδυ τον τελικό (στη Λωζάνη), οπότε η πτήση μου ήταν πολύ αργά και έφτανε την Τρίτη, την ίδια μέρα που έπαιζα πρώτο αγώνα! Είχα όμως έναν στόχο: ότι αν κερδίσω αυτό το τουρνουά, θα πήγαινα στο US Open. Οπότε είπα Βαλεντίνη πρέπει να το κάνεις δεν έχει σημασία που είσαι κουρασμένη και θες να πας σπίτι - επειδή ήταν μεγάλο το ταξίδι για τη Γεωργία. Στο πρώτο ματς έχανα 3-0, 40-15 και το πήρα! Μετά είπα αφού πήρα αυτό το ματς μπορούσα να το κάνω και μετά πήγε τελικό και το πήρα το τουρνουά κι έτσι μπήκα στο US Open."

Η νίκη στο κυρίως ταμπλό του US Open, έφερε και ένα πολύ σημαντικό οικονομικό έπαθλο στη Βαλεντίνη. Συγκεκριμένα με την πορεία της έως τον 2ο γύρο, κέρδισε το έπαθλο των 115.000 δολαρίων. Όπως μας εξήγησε, το καθαρό ποσό μετά τον φόρο είναι γύρω στα 70.000 δολάρια, ενώ υπήρξαν και άνθρωποι που αρχικά της είχαν τάξει οικονομική βοήθεια και μετά την πρόκριση θεώρησαν πως δεν τη χρειαζόταν. Στην πραγματικότητα το ταξίδι προς το κορυφαίο tour του τένις είναι πάρα πολύ κοστοβόρο και αυτό το έπαθλο ήταν μια μεγάλη ανάσα για τη Βαλεντίνη, που τουλάχιστον θα μπορεί να δημιουργήσει ένα καλύτερο πλάνο για τους επόμενους μήνες, με έναν σταθερότερο πυρήνα στην ομάδα της.

"Για να μπεις στο Top 100 χρειάζονται περισσότερα χρήματα. Χρειάζεται να έχεις συνέχεια προπονητή, να έχεις γυμναστή, ξοδεύεις πάρα πολλά χρήματα. Όταν μπήκα στο ταμπλό και κέρδισα τον 1ο γύρο ήταν απίστευτο, γιατί πάλευα 10 χρόνια χωρίς να έχω καμιά βοήθεια και τώρα δε χρειάζεται βοήθεια, με την έννοια ότι μπορώ να το κάνω μόνη μου. Μπορώ να έχω ένα πλάνο για ένα χρόνο σίγουρα. Από τον επόμενο μήνα θα ξέρω ότι θα μπαίνω σε ένα τουρνουά και θα παίρνω κάθε μια εβδομάδα τον προπονητή, θα παίρνω γυμναστή, θα κάνουμε ένα πλάνο. Πριν ήταν δύσκολο να το κάνω αυτό. Ο φόρος είναι κάπου στο 30% που πάνε στις Ηνωμένες Πολιτείες, άρα μένουν 70.000 δολάρια, γύρω στα 60.000 ευρώ, μην το ξεχνάμε και αυτό. Όταν είδαν ότι μπήκα στο ταμπλό είπαν 'θα σε βοηθήσουμε, θα έχεις βοήθεια από μας', αλλά όταν είδαν πόσα χρήματα πήρα είπαν 'α, δεν χρειάζεσαι'. Αυτό είναι δύσκολο να το εξηγήσεις σε ένα άτομο που δεν είναι στο άθλημα. Μην ξεχνάμε πως πέρασα 10 χρόνια πάρα πολύ δύσκολα, μπορεί να μην είχα που να κοιμηθώ, ή να μη λειτουργεί η κάρτα μου και στην Ελλάδα να είναι νύχτα και στην Αμερική πρωί. Είναι τόσα πολλά πράγματα και οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι περνάμε εμείς. Για να μπεις στο Top 200 πρέπει να κάνεις τόσα πολλά πράγματα και οι άνθρωποι δεν το βλέπουν."

Στην Αμερική η Βαλεντίνη συνεργάστηκε με τον Σταύρο Μιχαλόπουλο, τον οποίο πάντα θαύμαζε ως προπονητή, αλλά αποδείχτηκε και πως είχαν πολύ καλή χημεία.

"Τον γνώρισα για πρώτη φορά όταν πήγαμε στο Fed Cup το 2014, ήμουν πολύ μικρή 16-17 χρονών. Είχαμε πάει Εσθονία με τη Μαρία (Σάκκαρη) και την Αγνή (Στεφάνου) και πραγματικά είπα ότι είναι ο καλύτερος προπονητής που υπάρχει. Όμως εγώ έμενα κάπου αλλού και εκείνος έκανε προπόνηση τότε στην Αθήνα. Τώρα ήξερα ότι είναι στην Αμερική εδώ και πολλά χρόνια και εγώ έχω έναν προπονητή στη βάση μου στην Ολλανδία που είχε προβλήματα με τα χαρτιά του δεν πρόλαβε να τα βγάλει. Οπότε έπρεπε να κάνω μια προετοιμασία στην Αμερική και ο πρώτος άνθρωπος που σκέφτηκα ήταν ο κύριος Σταύρος. Ήθελα πολύ να ήταν εκείνος που θα με βοηθούσε και μου είπε ότι μπορούσε να το κάνει και χάρηκα πάρα πολύ, χωρίς να ξέρω το αποτέλεσμα. Ήταν η πρώτη φορά που δουλέψαμε μαζί. Έχουμε πολύ καλή επικοινωνία, μιλάμε την ίδια γλώσσα, καταλαβαίνω πάρα πολύ γρήγορα τι θέλει να μου πει στο γήπεδο. Θέλω να συνεχίσω να συνεργάζομαι μαζί του, γιατί τα πήγαμε απίστευτα στο US Open. Τώρα δεν ξέρω πως θα γίνει, μπορεί να πηγαίνω στην Αμερική ή να έρχεται μαζί μου στα τουρνουά."

 

 

 

View this post on Instagram

Una publicación compartida por Valentini Grammatikopoulou (@valentini.gr)

Το US Open μπορεί να ανοίξει και ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα της Βαλεντίνης, αφού σκέφτεται να αποχωρήσει από την ακαδημία στο Ρότερνταμ (FOCUS Tennis Academy) στην οποία προπονείται τον τελευταίο χρόνο.

"Δεν είναι σίγουρο ότι θα μείνω στην ακαδημία που είμαι στην Ολλανδία. Τώρα που πήγα πολύ καλά στο US Open σκέφτομαι να έχω μια καλύτερη βάση. Μ' αρέσει πολύ και εκεί, αλλά σκέφτομαι να φτιάξω τη δική μου ομάδα, με προπονητές που θα μπορούν να έρχονται στα τουρνουά, γιατί ο προπονητής μου στην Ολλανδία έχει την ακαδημία του και δεν μπορεί να έρχεται συνέχεια μαζί μου."

Κάτι που βλέπουμε όλο και συχνότερα τελευταία, είναι πως όλες οι παίκτριες στο επαγγελματικό τένις μπορούν να παίξουν πολύ καλά και να απειλήσουν τις κορυφαίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το US Open, όπου πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η 18χρονη Emma Raducanu από το Νο.150 του κόσμου και φιναλίστ ήταν η 19χρονη Leylah Fernandez από το Νο.73.

"Το ranking δεν έχει καμία σημασία πλέον. Μπορείς να χάσεις από μια κοπέλα που είναι στο Νο.500 και να κερδίσεις μια κοπέλα που είναι στο Νο.50, τώρα παίζουν όλοι πάρα πολύ καλά. Πριν 5 χρόνια αν έβλεπες ότι μια κοπέλα είναι στο Νο.500 σκεφτόσουν αμέσως ότι δεν παίζει καλά. Τώρα μπορεί μια κοπέλα να είναι στο Νο.500 και τον επόμενο μήνα στο Top 100, ποτέ δεν ξέρεις. Και με τη Raducanu έτσι έγινε. Έπαιζε και πριν το US Open πάρα πολύ καλά, είχε παίξει απίστευτα και στο Wimbledon. Είχε πολύ καλή ψυχολογία, δεν είχε τραυματισμούς, δεν έχασε ούτε ένα σετ και είναι και teenager ακόμα, δεν είχε τίποτα να χάσει. Έχει πολύ μεγάλο μέλλον."

Εξαιτίας του τραυματισμού της, το κοντινό μέλλον είναι άγνωστο για τη Βαλεντίνη, που βάζει πάνω απ' όλα την υγεία και σκοπεύει να αγωνιστεί ακόμα σε 3 με 4 τουρνουά. Θα βρίσκεται πάντως εκτός απροόπτου στα προκριματικά του Australian Open σε λίγους μήνες και ο μεγάλος στόχος είναι βεβαίως ακόμα μια πρόκριση σε main draw major διοργάνωσης.

"Γι' αυτή τη χρονιά ο στόχος μου είναι η υγεία. Απομένουν ακόμα 3-4 τουρνουά για το τέλος της χρονιάς, αλλά δεν μπορώ να πω ακόμα που θα είναι το επόμενο τουρνουά γιατί πρέπει να δω πως θα είναι το χέρι μου. Ποτέ δεν είχα τραυματιστεί στη ζωή μου και δεν είχα εγκαταλείψει αγώνα. Γι' αυτό και στεναχωρήθηκα πάρα πολύ. Μετά το US Open ήξερα ότι θα τα πηγαίνω καλά στα επόμενα τουρνουά, γιατί νιώθω την μπάλα, νιώθω το σώμα μου, νιώθω ότι είμαι από τις καλύτερες στο τουρνουά, έχω αυτοπεποίθηση. Αυτός ο τραυματισμός ήρθε ενώ ήμουν στην καλύτερή μου φόρμα και μέσα μου δεν μπορώ να το καταλάβω, αυτό είναι το πιο δύσκολο για μένα. Αυτή τη χρονιά πάντως ο στόχος μου ήταν το Top 150 και να μπω στα Grand Slams. Τώρα όχι μόνο μπήκα, αλλά βάζω στόχο να μπω και στο κυρίως ταμπλό. Για το ranking δεν μπορώ να πω κάτι τώρα, απλώς να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ, γιατί δεν είναι κάτι το ranking τώρα, μπορεί να είμαι 150 και σε ένα τουρνουά να γίνω Top 100."

Κατά τη διάρκεια της πορείας στο US Open η Βαλεντίνη εκτίμησε πολύ τη στήριξη που είχε από τον κόσμο, μέσω των πολλών μηνυμάτων που έλαβε.

"Πήρα πολλή υποστήριξη από τους Έλληνες, πήρα πολλά μηνύματα από όλο τον κόσμο. Η οικογένεια και οι προπονητές ήταν πάντα δίπλα μου και πίστευαν ότι μπορώ να το κάνω. Και στην ομοσπονδία θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, με βοηθάνε και με στηρίζουν, παίρνουν τηλέφωνα και στέλνουν μηνύματα, όχι μόνο στο US Open αλλά και στα άλλα τουρνουά. Στο επόμενο Fed Cup που θα γίνει θα έχουμε ωραία ομάδα με τη Μαρία (Σάκκαρη) και τη Δέσποινα (Παπαμιχαήλ) και ελπίζω να μπορέσουμε να φτάσουμε για ακόμα μια φορά στο Group I. Θα ήταν πάρα πολύ ωραίο αυτό για το ελληνικό τένις."

Ξεχωριστά ευχαρίστησε την οικογένειά της και τον πατέρα της, που τη στηρίζει από την ηλικία των 7 ετών, όταν και ξεκίνησε αυτό το ταξίδι, παρά τις πολλές αντιξοότητες που συνάντησαν σ' αυτή τη διαδρομή χρόνων.

"Θέλω να ευχαριστήσω τον μπαμπά μου για όλες τις χρονιές που δούλευε σκληρά για μένα και την οικογένειά μου γενικότερα. Ο μπαμπάς μου έπαιζε τένις με τους φίλους του και έτσι είπαμε να ξεκινήσω εγώ. Ο προπονητής μου τότε όταν με είδε είπε ότι ήμουν πολύ καλή και έτσι ξεκινήσαμε. Ακόμα δεν έχω φτάσει στο Top 100 αλλά προσπαθώ να κάνω το καλύτερό μου. Όταν σκέφτομαι τι άλλο θα μπορούσα να είχα κάνει, καταλήγω ότι είναι μόνο το τένις. Είναι το όνειρό μου, το αγαπώ πάρα πολύ, παρόλο που είναι πάρα πολύ δύσκολο να το ζεις αυτό. Ταξιδεύεις συνέχεια, επιστρέφεις στο σπίτι μόνο για μια εβδομάδα το χρόνο και γι' αυτό το λόγο δεν μπορείς να έχεις και φίλους στο σπίτι. Η μαμά μου, η αδερφή μου, γενικά όλη η οικογένεια δεν ήξεραν τίποτα για το τένις. Η μαμά μου πριν λίγα χρόνια κατάλαβε πως πηγαίνει το σκορ στο τένις, ήμασταν πολύ έξω από το άθλημα. Γι' αυτό το λόγο ήταν και πιο δύσκολο, για παράδειγμα πηγαίναμε στο Ελ Σαλβαδόρ, είχε δυο τουρνουά εκεί και εμείς πηγαίναμε στο ένα, αντί να πάμε και στα δυο. Είναι πολύ δύσκολο να προχωρήσεις στα juniors, πληρώνεις όλα τα έξοδα και δεν σε πληρώνουν στα τουρνουά, παίζεις απλά για να έχεις τους αγώνες. Και έτσι σταμάτησα όταν ήμουν 17 χρονών και άρχισα να παίζω σε Futures. Και εκεί κάναμε λάθος γιατί οι κοπέλες που ήταν Top 20 - Top 30 (στα juniors) έπαιρναν σπόνσορες και εγώ όταν έφυγα από τα juniors ήμουν Top 200. Αλλά ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του δρόμο, δεν μπορείς να βλέπεις τους άλλους και να μετανιώνεις που δεν έκανες το ίδιο πράγμα ή να ζηλεύεις για κάτι που έχει και δεν είχες εσύ.

Όταν ξεκίνησα στα 7 μου, όλοι έλεγαν στον μπαμπά μου 'τι κάνεις;', 'γιατί δίνεις τόσα λεφτά', 'πήρες και από την τράπεζα', 'δεν υπάρχει λόγος'. Είχε πάρα πολλή πίεση αλλά ποτέ δεν είπε να το σταματήσουμε, έλεγε ότι θα τα καταφέρουμε. Γι' αυτό θέλω να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Βλέπω πολλούς να παίζουν και τελικά κάποια στιγμή να σταματάνε επειδή δεν πιστεύουν στους εαυτούς τους. Αν έχεις όνειρα πρέπει πάντα να πιστεύεις και να μη σταματάς. Αυτό πιστεύω είναι το πιο σημαντικό. Είναι πάρα πολύ δύσκολο, μπορείς να κάνεις 10 ώρες προπόνηση και πάλι να μην τα καταφέρεις. Στα άλλα αθλήματα, μπάσκετ, ποδόσφαιρο, μπορεί να μην παίξεις μια μέρα καλά και να κερδίσεις. Στο τένις αν δεν παίξεις καλά θα χάσεις, πρέπει πάντα να είσαι εκεί 100% και αυτό είναι πολύ δύσκολο. Είναι επίσης μοναχικό άθλημα, είσαι πάντα μόνος σου στα ξενοδοχεία, στα αεροπλάνα, στα ταξίδια και αυτό σε κάνει να στεναχωριέσαι, να μην έχεις φίλους κοντά σου, να έχεις περισσότερη πίεση ότι πρέπει να κερδίσεις."

Όλα αυτά τα χρόνια η Βαλεντίνη έχει μάθει να παίρνει ενέργεια από τους άλλους και να χαίρεται για εκείνους. Τρανά τα παραδείγματα της Μαρίας και του Στέφανου, τους οποίους θαυμάζει πολύ και οραματίζεται να τους έχει και πλάι της στο μέλλον σε κάποιο Grand Slam στα διπλά και στα μεικτά.

"Έχω μάθει να χαίρομαι για τους άλλους ανθρώπους. Αυτό σου δίνει και ενέργεια και παίρνεις την εμπειρία από το τι έχει κάνει καλά κάποιος άλλος για να πάει τόσο ψηλά. Μια κοπέλα που βρίσκεται στο Top 50 για παράδειγμα, δεν είναι εκεί τυχαία κάτι έχει κάνει καλά, μπορείς να μάθεις από αυτό.

Όπως και η Μαρία που έχει φτάσει εκεί που έφτασε, για μένα είναι ταλεντάρα που δουλεύει πάρα πολύ σκληρά, δουλεύει όλη μέρα και μου δίνει εμπειρία. Όποτε τη ρωτάω τι πρέπει να κάνω, πως πρέπει να παίξω, μου δίνει πάρα πολλή εμπειρία και αυτοπεποίθηση. Πραγματικά δεν έχω λόγια, είναι απίστευτη. Βλέπω όλους τους αγώνες της και παίζει πραγματικά σε επίπεδο Top 10.

Όνειρό μου είναι να παίξω με τη Μαρία στο διπλό σε κάποιο Grand Slam, πιστεύω και ελπίζω πάρα πολύ ότι στο επόμενο θα μπορέσουμε να παίξουμε μαζί. Δεν ξέρω αν έχουν παίξει ποτέ στην ιστορία δυο Ελληνίδες στο διπλό. Ήμασταν τρεις Έλληνες στο main draw και 5 Έλληνες σε όλο το τουρνουά. Και με τον Στέφανο μιλήσαμε για το μεικτό και ήταν θετικός. Θα το δούμε. Θα ήταν πάρα πολύ ωραίο, όχι μόνο για μας, αλλά και για το ελληνικό τένις."

Ευχαριστούμε τη Βαλεντίνη που ανταποκρίνεται πάντα με προθυμία σε κάθε μας κάλεσμα και της ευχόμαστε τα καλύτερα για το μέλλον!