Σε μια ωραία συνέντευξη που παραχώρησε στην τηλεοπτική εκπομπή "60 Minutes", o Djokovic μίλησε για την πνευματική του δύναμη, την πολύ δύσκολη περιπέτεια που είχε περάσει στην Αυστραλία επί Covid, τη δύναμη που παίρνει από την αντιπαλότητά του με τους κατά πολύ νεότερούς του Carlos Alcaraz και Jannik Sinner, καθώς και για τη μάχη που δίνει για τα δικαιώματα των πιο αδύναμων συνάδελφών του.

Για την πνευματική του δύναμη, είπε: "Η ικανότητά μου να αποδίδω στις πιο κρίσιμες στιγμές και να είμαι πνευματικά δυνατός δεν είναι κάποιο δώρο, αλλά αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς. Υπάρχουν διάφορες τεχνικές που μπορούν να σε βελτιώσουν σε αυτό. Από τις ασκήσεις αναπνοής, μέχρι τον διαλογισμό. Μπορεί να φαίνεται ότι είμαι ήρεμος σε αγχωτικές καταστάσεις και ένταση, αλλά πιστέψτε με, εξαπολύεται μια θύελλα συαισθμάτων μέσα μου. Αυτή είναι η μεγαλύτερη μάχη που πρέπει να δώσει ένας τενίστας. Αισθάνομαι αμφιβολίες σε κάθε παιχνίδι που δίνω. Πολλοί σου λένε ότι πρέπει να είσαι όλη την ώρα θετικός και αισιόδοξος, αλλά είμαστε άνθρωποι. Η διαφορά μεταξύ των μεγάλων πρωταθλητών και των θρύλων, είναι η ικανότητα να διατηρήσεις την ψυχική σου ηρεμία όταν φτάνεις σ' αυτό το επίπεδο. Μπορεί να απογοητεύομαι, να ουρλιάζω, να χάνω την ψυχραιμία μου, αλλά αμέσως μετά επανέρχομαι στην κανονικότητα."

Για τις στιγμές αυτές, στις οποίες ξεσπάει σε φωνές ή και στη ρακέτα του: "Δεν νιώθω περήφανος γι' αυτές τις στιγμές, όταν σπάσω μια ρακέτα, ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Αλλά τον αποδέχομαι γιατί είμαι ένας άνθρωπος με ατέλειες. Το άγχος και η νευρικότητα είναι μεγάλα και ακόμα περισσότερο όταν παίζεις σε ένα εχθρικό κοινό. Πολλοί πιστεύουν πως όταν έχω το κοινό εναντίον μου παίζω καλύτερα, αλλά σίγουρα προτιμώ να αγωνίζομαι σε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον."

Για τότε που είχε γίνει "villain" σε όλο τον κόσμο, με τη γνωστή ιστορία της απέλασής του από την Αυστραλία: "Είχα γίνει ο 'villain' όλου του κόσμου, η πλειοψηφία ήταν εναντίον μου. Είχα ζήσει κάτι τέτοιο και στο γήπεδο παλιότερα, αλλά ποτέ δεν είχα νιώσει ότι είχα ολόκληρο πλανήτη εναντίον μου. Είχα την απαραίτητη άδεια για να ταξιδέψω στην Αυστραλία, αλλά τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα έπρεπε. Οι άνθρωποι με έβγαλαν αντιεμβολιστή, κάτι που δεν ισχύει. Το μόνο που υποστηρίζω είναι η ελευθερία της επιλογής."

Για τη δύναμη που του δίνουν τα νέα αστέρια του tour: "Οι νέοι παίκτες είναι διψασμένοι και αποφασισμένοι να δείξουν το καλύτερό τους τένις εναντίον μου και αυτό μου δίνει επιπλέον κίνητρο. Ξυπνά το θηρίο μέσα μου. Για παράδειγμα, με είχε πληγώσει που έχασα τον τελικό του Wimbledon το 2023 από τον Alcaraz. Θεωρώ πως ο Carlos είναι ο πιο ολοκληρωμένος παίκτης που έχω δει εδώ και πολύ καιρό, όμως η ήττα αυτή με θύμωσε τόσο που βρήκα την απαραίτητη ενέργεια για να κερδίσω αργότερα το Σινσινάτι και το US Open. Προσπαθώ κάθε μέρα πολύ σκληρά."

Τέλος, για τη δράση του στην PTPA και τον αγώνα που δίνει για τους πιο αδύναμους: "Θέλω να το κάνω αυτό γιατί νιώθω πως έχω πολύ περισσότερα απ' όσα χρειάζομαι, ενώ υπάρχουν παίκτες εκτός του Top 200, άνδρες και γυναίκες, που δεν μπορούν να έχουν ούτε έναν προπονητή. Πολλοί απ' αυτούς είναι εξαιρετικά ταλαντούχοι και δεν μπορούν να παίζουν σε όλα τα τουρνουά εξαιτίας των οικονομικών τους και οι καριέρες τους πάνε πιο πίσω εξαιτίας αυτών των αντιξοοτήτων."