Το πρώτο άρθρο του David Sammel αναφέρεται στην είσοδο των Boris Becker και Stefan Edberg στην τενιστική αρένα ως προπονητές των Novak Djokovic και Roger Federer, τι αναμένεται να κερδίσουν οι αθλητές και πως η παρουσία τους θα μπορέσει να επηρεάσει τις ισορροπίες και τη "Δύναμη των αποδυτηρίων" (Locker Room Power).

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το 2014 φέρνει το "πάντρεμα" των σύγχρονων πρωταθλητών του τένις με την προηγούμενη γενιά πρωταθλητών, που επέστρεψαν στο tour με την προπονητική ιδιότητα. Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι τη "μόδα" αυτή ξεκίνησε ο "μικρότερος" (με 2 Slams μέχρι στιγμής) από τους "Big 4", Andy Murray, που προσέλαβε πρώτος τον Ivan Lendl. Γιατί όμως ένας παίκτης με τις ικανότητες και τα επιτεύγματα του Novak Djokovic να θέλει να αλλάξει την ομάδα του, προσλαμβάνοντας τον Boris Becker;

Mέσα από τις πρώτες δηλώσεις του μετά από την αιφνίδια αυτή κίνηση, ο Nole άφησε να εννοηθεί αυτό που ήδη έχει φροντίσει να κάνει γνωστό όλα αυτά τα χρόνια, ότι δεν του αρέσει να χάνει. Στόχος του είναι να κερδίσει τα πάντα, εμπλουτίζοντας όσο περισσότερο γίνεται τη συλλογή τίτλων του, και γι' αυτό δεν έμεινε ικανοποιημένος από το εκπληκτικό του 2013, αφού έχασε σε 3 πολύ σημαντικούς αγώνες, στον ημιτελικό του Roland Garros από τον Rafael Nadal, στον τελικό του Wimbledon από τον Andy Murray και στον τελικό του US Open και πάλι από τον Nadal. Το τέλος της σεζόν βρήκε τον Djokovic να μετράει ένα ρεκόρ 21 διαδοχικών νικών, αλλά ο Σέρβος πρωταθλήτής δεν ξεχνά ότι σ' αυτά τα τρία παιχνίδια δεν είχε το κάτι παραπάνω που χρειάστηκε και έχασε τρία Slams που υπό άλλες συνθήκες ίσως είχε καταφέρει και να κερδίσει.

Αυτό το κάτι παραπάνω μπορεί να το πάρει από την εμπειρία του Becker; Φυσικά κανείς δεν μπορεί να ξέρει κάτι τέτοιο χωρίς να δει τα αποτελέσματα, αλλά η απάντηση είναι ότι είναι πιθανό. Ο Nole δεν προσέλαβε τον Γερμανό για να του δείξει πως γίνεται, το έχει κάνει ίσες φορές με αυτόν (6) και όπως όλα δείχνουν είναι θέμα χρόνου να το κάνει περισσότερες. Τον προσέλαβε για να πάρει τις συμβουλές ενός πιο έμπειρου εξίσου μεγάλου πρωταθλητή και να αποκτήσει τη "δύναμη των αποδυτηρίων" (Locker Room Power), κάτι που αναμφίβολα έχει κάνει ο Murray με την προσθήκη του Lendl στην ομάδα του.

Δεν έχει σημασία αν ο Lendl κατάφερε όντως να δημιουργήσει ένα ψυχολογικό αβαντάζ στον Andy, ή αν αυτό είναι δημιούργημα της φαντασίας των άλλων παικτών. Σημασία έχει ότι από τότε που βρίσκεται πλάι του, έχει κερδίσει ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο και δύο Slams. Αυτά είναι τα γεγονότα. Αυτό το κομμάτι του ψυχολογικού σθένους είναι κάτι που ψάχνει ο Djokovic και θέλει να πάρει από τον Becker. Ο Nole το καλοκαίρι δοκίμασε τη συνταγή του Wojtek Fibak, άλλοτε μέντορα του Lendl, όμως ο Boris (όπως και ο Ivan) έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα, ότι έχει βρεθεί και αυτός στο Νο1 και έχει κερδίσει και αυτός 6 Majors.

Πάμε στον Roger Federer τώρα, που έφερε στην ομάδα του τον Stefan Edberg για να τον βοηθήσει. Κατά τη γνώμη μου, ο Roger θέλει να βοηθηθεί στο να τελειώνει τους πόντους πιο γρήγορα και να ανεβαίνει στο φιλέ. Είναι ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών και παίζοντας με τον παραδοσιακό τρόπο είναι πιο αδύναμος στα volley και στην κίνησή του στο φιλέ, σε σχέση με το συνολικό ταλέντο του. Είναι εκπληκτικός στο να τελειώνει με volleys όταν κινείται προς μία κατεύθυνση, ωστόσο, όταν πρέπει να "σκάψει" με volley και να κάνει ένα απαραίτητο βήμα στη σωστή στιγμή, η κίνησή του, που γίνεται από ένστικτο, τον φέρνει σε μειονεκτική θέση. Ποιος θα μπορούσε να τον βοηθήσει καλύτερα, από έναν εκ των καλύτερων στην κίνηση και στα volley όλων των εποχών.

Αυτό είναι που κάνει και τους μεγάλους παίκτες να ξεχωρίζουν. Γνωρίζουν ότι το κάθε τι που θα βελτιώσουν στο παιχνίδι τους μπορεί να κάνει διαφορά και είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι ακόμα και ο Roger παρά τα όσα πέτυχε όλα αυτά τα χρόνια, ψάχνει ακόμα τρόπους για να βελτιωθεί. Αυτή είναι η μαγεία που διακρίνει τους μεγάλους παίκτες, η επιμονή τους για συνεχή βελτίωση και το γεγονός ότι δεν κοιτούν ποτέ πίσω τους και μαθαίνουν από τα λάθη τους. Πάντα ανυπομονούν για το επόμενο βήμα της καριέρας τους, την επόμενη πρόκληση και προσπαθούν για το καλύτερο.

Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους τρεις, ο Rafael Nadal συνεχίζει με την ίδια ομάδα που είχε πάντα και στη θέση του βασικού προπονητή τον θείο Toni. Την ίδια λογική με τον Rafa είχε ακολουθήσει και ο Edberg, που έβγαλε όλη του την καριέρα με έναν προπονητή, τον Tony Pickard. Και εκείνος, όπως και ο Toni Nadal, δεν ήταν κάποιος μεγάλος πρωταθλητής αλλά "έχτισε" φανταστική προπονητική καριέρα. Με τον τρόπο τους κατάφεραν να εξασφαλίσουν την εμπιστοσύνη των παικτών τους και να τους ανεβάζουν σταδιακά, ώστε να είναι σε θέση να κερδίζουν σε όλα τα επίπεδα που πέρασαν, μέχρι και το κορυφαίο.

Σαν προπονητές λοιπόν, το καθήκον τους είναι να κερδίζουν την εμπιστοσύνη των παικτών και να τους φέρνουν στο καλύτερό τους επίπεδο. Πολύ σημαντική είναι και η "δύναμη των αποδυτηρίων", που δημιουργεί μια άλλη αύρα δύναμης, ένα ψυχολογικό αβαντάζ.

Αν ο Roger αρχίσει να κάνει σοβαρή δουλειά με την κίνησή του στο φιλέ και παίξει στην Αυστραλία πολύ καλύτερα και κάνει νίκες, η ψυχολογία του θα αρχίσει να ανεβαίνει και οι φήμες θα αρχίσουν να οργιάζουν για το πως ο Edberg βοήθησε το παιχνίδι του Ελβετού, αυξάνοντας τη δύναμη των αποδυτηρίων. Αυτό δημιουργεί νευρικότητα στους αντίπαλους παίκτες και όταν οι παίκτες είναι νευρικοί αρχίζουν και κάνουν λάθη και τότε ο Roger θα αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη.

Η ισχύς των αποδυτηρίων λειτουργεί με βάση την ουσία. Δεν μπορείς να προσποιηθείς ότι βελτιώθηκες και να το πιστέψουν οι άλλοι. Πρέπει να δείξεις ότι βελτιώθηκες στους αγώνες και να δείξεις και σε ποιους τομείς βελτιώθηκες. Με μια έξυπνη διατύπωση και έξυπνες συνεντεύξεις τύπου ο παίκτης και η ομάδα του μπορούν να στείλουν ένα μήνυμα διαφορετικότητας και αλλαγής. Οι διαφορές είναι τόσο μικρές, που αρκεί να δημιουργήσεις την ιδέα στο μυαλό των άλλων παικτών για να πάρεις ένα αβαντάζ.

O David Sammel είναι Head Coach στην International High Performance Tennis Academy, TEAMBATH-MCTA. Έχει εμπειρία από όλα τα επίπεδα του παγκοσμίου τένις, Grand Slam, ATP, WTA και ITF τουρνουά. Έχει προπονήσει 9 Davis Cup παίκτες, συμπεριλαμβανομένου του πρωταθλητή στα διπλά του Wimbledon (2005), Wes Moodie. Είναι ειδικός σε θέματα ψυχολογίας των αθλητών και έχει βρεθεί ακόμη και δίπλα στις κορυφαίες ομάδες της Premier League (Bolton Wanderers FC, Fulham, Hull City and Chelsea FC) για το λόγο αυτό.

Έχει γράψει το βιβλίο - "Locker Room Power" και έχει εκδόσει μια σειρά από προπονητικά DVD που μπορείτε να βρείτε σε αυτό το λινκ

To προφίλ του στη σελίδα της ATP

Inside Tennis από τον David Sammel...