Για τις δύσκολες στιγμές που αντιμετώπισε και τις κρίσεις πανικού εξαιτίας της πίεσης που είχε δημιουργηθεί από τις προσδοκίες: "Όταν πήγα Νο.3 ήμουν στην Καλιφόρνια και κέρδισα την τότε Νο.2 του κόσμου. Ηταν κάτι άπιαστο για εμένα όταν ήμουν παιδάκι. Το γιορτάσαμε εκεί αργά το βράδυ. Για να είμαι ειλικρινής όμως, το Νο.3 ήταν ευχή και κατάρα μαζί. Όταν έφτασα εκεί, άρχισα να βάζω πολλή πίεση στον εαυτό μου. Μου πήρε ενάμιση χρόνο να το διαχειριστώ όλο αυτό. Σήμερα είμαι έτοιμη να το διαχειριστώ. Μετά από ένα μήνα πήγα στην Στουτγκάρδη και με έπιασε πρώτη φορά κρίση πανικού μέσα στο γήπεδο. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Δεν μπορούσα να εγκαταλείψω τον αγώνα με κρίση πανικού. Το δούλεψα πολύ, με έχει πιάσει μόνο μια φορά από τότε. Ήθελα να ξεφύγω από το συναίσθημα ότι είμαι μέσα στο γήπεδο και δεν γίνεται να χάσω επειδή είμαι Νο.3. Δεν ήξερα πού βρίσκομαι. Τώρα ξέρω ότι είναι εντάξει να χάσεις."

Για τη σχέση της με τον γιο του πρωθυπουργό, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη: "Περνάω πάρα πολύ καλά με τον Κωνσταντίνο. Δεν έχει σημασία πόσες ημέρες βρισκόμαστε, αλλά πόσο καλά είμαστε όταν είμαστε μαζί, αλλά και όταν είμαστε μακριά. Είμαι πολύ τυχερή που τον έχω στη ζωή μου και που έχω έναν άνθρωπο που με καταλαβαίνει και δεν μου έχει πει ποτέ 'πού πάς;' 'πού ταξιδεύεις;' Με σπρώχνει να προχωρήσω και να γίνω καλύτερη."

Αποκάλυψε ακόμα, πως εκείνος είναι ο πρώτος άνθρωπος που μιλάει μετά από τους μεγαλύτερους αγώνες της: "Είναι πάντα το πρώτο μου τηλεφώνημα μετά από έναν πολύ σημαντικό αγώνα. Πρώτα μιλάω με τον Κωσταντίνο και μετά με τη μητέρα μου."

Για το πως ξεκίνησε να παίζει τένις και στο πόσο συνέβαλε σε αυτό η μητέρα της, Αγγελική Κανελλοπούλου: "Από μικρή αγαπούσα το τένις. Φορούσα τα παπούτσια της μαμάς, ρακέτα που ήταν μεγαλύτερη από εμένα και έπαιζα με τα μπαλάκια. Η μητέρα μου δεν ήθελε να παίξουμε τένις. Την καταλαβαίνω γιατί και εγώ τώρα που μεγαλώνω σκέφομαι όταν στο μέλλον κάνω παιδιά, δεν θέλω να παίξουν τένις. Είναι πολύ δύσκολο άθλημα. Πέντε χρονών έπιασα τη πρώτη μου ρακέτα και ξεκίνησα να παίζω."

Για την πρώτη μεγάλη απογοήτευση που της έδωσε το άθλημα: "Θυμάμαι ήμουν 11 χρονών στη Λαμία στο πρώτο μου τουρνουά και ήμουν η... κόρη της Κανελλοπούλου. Έπαιξα προκριματικά, κέρδισα εύκολα. Μπήκα στο ταμπλό, κερδίζω και εκεί, αλλά έχασα τον τελικό από μια κοπέλα από τη Λάρισα. Έριξα πολύ κλάμα στον γυρισμό στην Αθήνα!"

Για τη μεγάλη απόφαση που πήρε στα 18 της χρόνια να φύγει από την Αθήνα για να ακολουθήσει τα όνειρά της: "Ημουν 18 χρονών και λέω στους γονείς μου ότι πρέπει να κάνω κάτι παραπάνω, πρέπει να φύγω από την Ελλάδα. Πήγα στην Βαρκελώνη και έμεινα 4 χρόνια γιατί ήθελα να πάω μπροστά. Με την ευχή τους πήγα στην Ισπανία. Τους είπα ότι αν δεν τα καταφέρω θα κοιτάξω να φύγω στην Αμερική για κάποιο πανεπιστήμιο, αλλά τα πρώτα δύο χρόνια έπαιζα κυρίως ταμπλό στα Grand Slam, οπότε δεν χρειάστηκε να φύγω."

Για την αλλαγή προπονητή που έκανε φέτος, μετά από 5 χρόνια: "Ο προπονητής είναι πολύ σημαντικός. Πάντα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης, ακόμα και στο Νο1 να είσαι. Εγώ έχω φτάσει μέχρι το Νο.3 και τώρα είμαι στο Νο.6, θέλω να φτάσω στην κορυφή όμως. Και για να το κάνω αυτό πρέπει να έχω έναν σωστό άνθρωπο δίπλα μου. Ενιωθα ότι ο προηγούμενος προπονητής μου δεν μπορούσε να με βοηθήσει άλλο, σταματήσαμε τη συνεργασία μας πολύ φιλικά. Είχαν χαθεί λίγο τα όρια γιατί είχαμε γίνει πολύ καλοί φίλοι. Χρειαζόμουν κάποιον πιο έμπειρο δίπλα μου."

Για τον Στέφανο Τσιτσιπά και την αυστηρή κριτική που δέχεται συνεχώς: "Είναι ένας παίκτης τρομερός. Εχει απίστευτο ταλέντο. Είναι ένα παιδί που έχει δώσει τα πάντα για αυτό το σπορ από πολυ μικρός. Νομίζω ότι αυτό που έχει καταφέρει είναι αδιανόητο. Όλοι οι αθλητές είμαστε αδικημένοι. Όταν κάνουμε κάτι μας ανεβάζουν στα ουράνια, και μόλις δεν πάμε καλά είμαστε για πέταμα. Από τον καναπέ όλα είναι πάρα πολύ εύκολα."

Ολόκληρη η συνέντευξη της Μαρίας Σάκκαρη: