Το προφίλ του Ferrer

Όνομα: David Ferrer
Ηλικία: 29
Ύψος: 1,75 μ.
Βάρος: 73 κιλά
Προπονητής: Javier Piles
Ρεκόρ: 409-229
Τίτλοι: 11

Ο David Ferrer γεννήθηκε στην ισπανική πόλη Xàbia, στις 2 Απριλίου του 1982. Το 1995 μεταφέρθηκε στην Gandia και δύο χρόνια μετά στη Βαρκελώνη, ώστε να εισαχθεί στην Catalan Tennis Federation. Τα εφηβικά του χρόνια δεν ήταν και τα καλύτερα, αφού ο προπονητής του, Javier Piles, τον κλείδωνε σε ένα μικρό σκοτεινό δωμάτιο για αρκετές ώρες με ένα κομμάτι ψωμί και λίγο νερό, κάθε φορά που δεν προπονούταν αρκετά σκληρά. Στην ηλικία των 17 ετών απηύδησε με αυτήν την κατάσταση και αποφάσισε να εγκαταλείψει το τένις, όμως μετά από μια εβδομάδα, επέστρεψε στον Piles και τον ρώτησε αν μπορούσε να μείνει στο κλαμπ και να παίζει τένις. Ο Javier Piles προπονεί τον Ferrer μέχρι και σήμερα, ενώ όπως έχει δηλώσει ο τελευταίος, τον βλέπει σαν δεύτερο πατέρα του.

Η γέννηση ενός αστέρα…
Ο Ferrer πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο στο τένις το 2000, με τη συμμετοχή του σε πολλά Futures τουρνουά, ενώ ένα χρόνο μετά κέρδισε το πρώτο του Challenger, στο Sopot, της Πολωνίας. Ο Ισπανός έδειξε με την είσοδό του στο tour της ΑΤΡ ότι πρόκειται για ένα μεγάλο ταλέντο του παγκοσμίου τένις, φτάνοντας μέχρι τον τελικό στο δεύτερο μόλις τουρνουά της καριέρας του στο Umag και κατακτώντας λίγο αργότερα τον πρώτο του τίτλο στο Βουκουρέστι. Παράλληλα, ακολούθησε την πιστή παράδοση των Ιβήρων στις χωμάτινες επιφάνειες, αφού και οι 10 νίκες που πέτυχε στο tour ήταν στις αγαπημένες του, αργές επιφάνειες. Επίσης στο χώμα πήρε τις 34 από τις 35 νίκες που σημείωσε στο Challenger tour, όπου κατέκτησε 3 ακόμα τίτλους.

Το 2003 ο Ferrer ευτύχισε να νικήσει τον μεγάλο Andre Agassi στο Masters της Ρώμης, στην αναμφισβήτητα κορυφαία στιγμή της μέχρι τότε καριέρας του. Εκείνη τη χρονιά πραγματοποίησε και το ντεμπούτο του σε όλα τα Grand Slam, αλλά και στα περισσότερα – και συγκεκριμένα σε 6 – Masters. Αυτή ήταν μόνο η εισαγωγή μιας μεγάλης καριέρας, που περιλαμβάνει συνολικά 11 τίτλους (Bucharest 2002, Stuttgart 2006, Auckland 2007, 2011, Bastad 2007, Tokyo 2007, Valencia 2008, 2010, ‘s-Hertogenbosch 2008, Acapulco 2010, 2011) και 3 χαμένους τελικούς σε Masters σε Ρώμη (2010, Rafael Nadal), Μόντε Κάρλο (2011, Rafael Nadal) και Σαγκάη (2011, Andy Murray). Σημαντικότερη επιτυχία για τον Ferrer, η σπουδαία πορεία μέχρι τον τελικό στο πρώτο του ATP World Tour Finals, το 2007. Τότε πέτυχε 3 νίκες στους ομίλους, κόντρα σε Nadal, Djokovic και Gasquet, απέκλεισε στη συνέχεια τον Andy Roddick στα ημιτελικά, για να «λυγίσει» τελικά στον τελικό, από τον Roger Federer.

Επιστροφή στην ελίτ
Μπορεί το 2008 ο Ferrer να εγκατέλειψε το top5 της παγκόσμιας κατάταξης, και το No4 που είχε βρεθεί τότε και αποτελεί το career high του μέχρι και σήμερα, έβαλε όμως στόχο να επιστρέψει σε αυτό. Πηγαίνοντας κόντρα στα προγνωστικά και στη λογική, ο Ισπανός ξεκίνησε δυναμικά την προσπάθειά του στα τέλη του 2009, αφού είχε κατρακυλήσει στο Νο23 του κόσμου, για να τη στελεχώσει ακόμα περισσότερο με σημαντικές επιτυχία το 2010. Πρώτο του επίτευγμα ήταν η επιστροφή στο top10 τον Σεπτέμβριο για να τερματίσει τελικά στο Νο7.

Η ανοδική πορεία του δεν σταμάτησε ούτε το 2011, με τον Ferrer να είναι πιο σταθερός από ποτέ, αποτελώντας τον πιο επικίνδυνο τενίστα μετά τους "big 4". H επιστροφή του στο top5 αποτελούσε πια θέμα χρόνου, και υλοποιήθηκε λίγους μήνες πριν, μετά και το τέλος χωμάτινης περιόδου. Συμμετείχε συνολικά σε 6 τελικούς φέτος, 2 εξ’ αυτών σε Masters, "κλείνοντας" μία θέση για το Λονδίνο και το 3ο ATP World Tour Finals της καριέρας του από πολύ νωρίς.

Με όπλο το σερβίς
Ο Ferrer θα αγωνιστεί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην Ο2 Arena, ελπίζοντας σε μια καλύτερη τύχη από την περσινή, όταν και αποκλείστηκε από τον πρώτο γύρο με τρεις ήττες. Ένα στοιχείο που αναμένεται να τον βοηθήσει αρκετά, είναι η μεγάλη βελτίωσή του στο σερβίς. Ο Ισπανός οφείλει τη σταθερότητά του τα τελευταία δύο χρόνια και στη σταθερότητα του σερβίς του, καθώς όπως υποδεικνύουν και οι στατιστικές, έχει βελτιώσει πολύ τα ποσοστά του την περσινή και τη φετινή σεζόν. Συγκεκριμένα, ο 29χρονος κερδίζει το 66% των πόντων που παίζονται στα δικά του σερβιρίσματα, κάτι που έχει ανεβάσει το ποσοστό των κερδισμένων serving games του σε 84%. Το αντίστοιχο ποσοστό για το 2010 ήταν στο 81% και για το 2009 στο 77%. Η δύναμη του από τη γραμμή του σερβίς μεταφράζεται και σε τίτλους, αφού οι 4 από τους 11 συνολικά τίτλους του ήταν σε σκληρές επιφάνειες, ενώ το καλύτερο αποτέλεσμα σε Grand Slam ήταν οι ημιτελικοί στο US Open (2007) και το Australian Open (2011). Συνεπώς, η προτίμησή του στο χώμα δεν πρόκειται να μπει εμπόδιο στα σχέδια του Ferrer, ο οποίος θέλει να κλείσει την ήδη εκπληκτική χρονιά που διανύει με μια καλή πορεία στη βρετανική πρωτεύουσα.