"Νικ θα επιστρέψεις! Όχι μόνο στο Wimbledon, αλλά γενικά στους τελικούς. Ξέρω πως είναι δύσκολο να βρεις λόγια παρηγοριάς μετά από μια σκληρή ήττα, αλλά έδειξες γιατί σου αξίζει να θεωρείσαι ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο, ειδικά σ' αυτή την επιφάνεια, συγχαρητήρια στην ομάδα σου για το εκπληκτικό τουρνουά. Σου εύχομαι τα καλύτερα. Αλήθεια σε σέβομαι πολύ, θεωρώ πως είσαι απίστευτος παίκτης, αθλητής, εκπληκτικό ταλέντο, ξέρω πως τα ακούς αυτά εδώ και πολλά χρόνια, αλλά τώρα τα πράγματα αρχίζουν και λειτουργούν για σένα οπότε είμαι σίγουρος ότι θα σε βλέπουμε αρκετά στους τελικούς γύρους των Grand Slams. Και ποτέ δεν περίμενα ότι θα έλεγα τόσο καλά λόγια για σένα, δεδομένης της σχέσης που είχαμε. Εντάξει, είναι και επίσημα bromance!" είπε ο Djokovic στο ξεκίνημα του λόγου του, μετά την απονομή του 7ου τίτλου του στο Wimbledon, με τις αντιδράσεις του Κύργιου και του κοινού να είναι πολύ εκφραστικές σε όλη τη διάρκεια.

Ο Djokovic μίλησε και για την έξοδο που κανόνισαν χθες από το Instagram, όπου του είχε γράψει ότι ο νικητής θα κεράσει: "Γι' αυτό έχασε", είπε γελώντας ο 35χρονος.

"Δεν ξέρω αν θα μπορέσουμε να το κάνουμε απόψε ή αν θα είναι κάποια άλλη νύχτα, αλλά ελπίζω πως αυτή θα είναι η αρχή μιας θαυμάσιας σχέσης!"

Αν και ο Κύργιος έκανε λόγο για... ξεσάλωμα σε κλαμπ, ο Djokovic θα προτιμούσε κάτι πιο ήπιο: "Δεν του απάντησα σε αυτό, γιατί η σύζυγός μου ήταν δίπλα μου! Ας ξεκινήσουμε από το δείπνο και το ποτό και θα δούμε."

Σίγουρα πάντως, η βραδιά της εξόδου δεν θα είναι απόψε, μιας και ο Nole έχει επέτειο με την αγαπημένη του Jelena, κάτι που θυμήθηκε από τη συνέντευξη, σε μια αστεία στιγμή.

Όσο για τον τι σημαίνει για εκείνον αυτός ο τίτλος: "Δεν έχω λόγια για το τι σημαίνει αυτό το τουρνουά και αυτό το τρόπαιο για μένα, την οικογένειά μου και την ομάδα μου. Πάντα θα είναι το πιο ξεχωριστό τουρνουά για μένα, γιατί με ενέπνευσε να παίξω τένις σε ένα μικρό ορεινό θέρετρο στη Σερβία, όπου οι γονείς μου είχαν εστιατόριο. Ήμουν 4,5 χρονών, είδα τον Pete Sampras να κερδίζει το Wimbledon το 1992 και ζήτησα από τους γονείς μου να μου πάρουν μια ρακέτα. Η πρώτη μου τενιστική ανάμνηση ήταν το γρασίδι, το Wimbledon, και πάντα ονειρευόμουν να έρθω εδώ και απλά να παίξω σ' αυτό το γήπεδο. Κάθε φορά που κερδίζω αυτό το τρόπαιο σημαίνει ακόμα πιο πολλά και είμαι ευγνώμων που στέκομαι εδώ και το κρατάω στα χέρια μου."