Ο πρωταθλητής του US Open του 2009, χάλκινος Ολυμπιονίκης το 2012 και αργυρός το 2016, υπέστη κάταγμα επιγονατίδας το καλοκαίρι του 2019 και όταν επέστρεψε αντιμετώπισε τον ίδιο τραυματισμό, με αποτέλεσμα να μην καταφέρει ποτέ να επιστρέψει στη δράση, παραμόνο για έναν αγώνα, ώστε να πει "αντίο", τον περασμένο Φεβρουάριο στο Μπουένος Άιρες.

Όπως αποκάλυψε, μιλώντας στα MME της Αργεντινής, μέχρι και σήμερα η καθημερινότητά του παραμένει αρκετά δύσκολη, αφού νιώθει πόνο σε πολλές απλές δραστηριότητες, το τένις είναι απαγορευμένο και στην ουσία το μόνο που μπορεί να κάνει χωρίς ενοχλήσεις, είναι να περπατάει.

"Σήμερα μπορώ μόνο να περπατήσω. Δεν μπορώ να κάνω διάδρομο ή να ανέβω σκάλες χωρίς να πονέσω. Δεν μπορώ ούτε να οδηγήσω μεγάλες διαδρομές χωρίς να κάνω διάλειμμα για να τεντώσω τα πόδια μου. Αυτή είναι η πραγματικότητά μου. Είναι δύσκολη και λυπηρή, όμως πάντα προσπαθώ να βελτιώσω την κατάστασή μου. Η νέα πρόκλησή μου είναι να ζήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ακόμα και ψυχολογικά, παρά τα προβλήματά μου".

Ο Del Potro υποβλήθηκε σε 8 χειρουργικές επεμβάσεις συνολικά στην καριέρα του. Οι 4 από αυτές ήταν στο δεξί του γόνατο, στα 3 τελευταία χρόνια. Μέχρι και σήμερα συνεχίζει τις θεραπείες προκειμένου να έχει μια καλύτερη ποιότητα ζωής στο μέλλον, όμως συνεχίζει να παίρνει αρνητικά αποτελέσματα, κάτι που τον επηρεάζει πολύ και στον ψυχολογικό τομέα.

"Πρόσφατα βρέθηκα στην Ελβετία και είδα ακόμα έναν γιατρό. Η θεραπεία προτάθηκε σε μένα από πολλούς παίκτες του τένις, όμως δεν είχα ακόμα θετικά αποτελέσματα. Φανταστείτε πως είναι έπειτα από κάθε απόπειρα θεραπείας ή χειρουργείο, την αναστάτωση που αισθάνομαι όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά. Ως συνήθως αυταπατώμαι, ελπίζω, έχω πίστη σε κάθε νέα θεραπεία που δοκιμάζω και όταν αυτή αποτύχει, το πλήγμα είναι ισχυρό. Για 3,5 χρόνια, παρά τις πολλές επεμβάσεις και τις θεραπείες, πάντα συνέβαινε το ίδιο".

Παρότι κέρδισε πολλά στην καριέρα του και αγαπήθηκε όσο λίγοι, το γεγονός πως αναγκάστηκε να σταματήσει την καριέρα του λόγω της κατάστασής του, πάντα θα είναι κάτι που πονάει τον Αργεντινό "γίγαντα".

"Το μυαλό μου δεν μπορεί να αποδεχθεί τη ζωή χωρίς το τένις. Δεν είχα ήπια μετάβαση. Δεν μπορούσα να προετοιμάσω τον εαυτό μου και δεν είχα ιδέα τι κάνουν άλλοι τενίστες που περνούν αυτήν τη διαδικασία. Ήμουν στο Νο.3 του κόσμου. Μετά, ξαφνικά, έσπασα και τα δύο πόδια μου. Και είμαι εδώ, χωρίς τίποτα.

Όλον αυτόν τον καιρό επιχειρούσα να αναρρώσω, όπως έκανα με κάθε άλλον τραυματισμό, μέχρι που στο Μπουένος Άιρες είπα 'αρκετά'. Και από το Μπουένος Άιρες βρήκαν τον εαυτό μου και είμαι ακόμα εδώ, στη διαδικασία της επεξερασίας, να αναρωτιέμαι πώς θα μπορούσαν να έρθουν τα πράγματα."