"Χθες γιόρτασα με την οικογένειά μου, με τους ανθρώπους που ήρθαν από τη Μούρθια, τους φίλους μου. Πήγαμε για δείπνο και προφανώς έκανα όλα όσα δεν μπορούσα να κάνω όσο έπαιζα στο τουρνουά και έφαγα ό,τι δεν μπορούσα να φάω! Συνήθως είμαι προσεκτικός με τη γλουτένη, αλλά αφέθηκα λίγο. Επίσης ανοίξαμε σαμπάνια. Έφυγαν νωρίς και αυτό ήταν όλο. Σήμερα είμαι στον 7ο ουρανό", είπε ο Alcaraz στη συνέντευξη που έδωσε για την ATP, μια μέρα μετά τον θρίαμβό του στο Παρίσι.

"Μετά απ' όλη τη δουλειά και τις θυσίες, το να κερδίζεις ένα τρόπαιο σαν κι αυτό είναι ένας λόγος για να γιορτάσεις. Είναι κάτι που ξέρω, παρότι είμαι 21 και ακόμα μαθαίνω τον εαυτό μου. Συνειδητοποιώ ότι πρέπει να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στις μέρες που δουλεύεις σκληρά και υποφέρεις, με τις μέρες που ξεκουράζεσαι και είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι θέλεις. Αυτό σε βοηθάει να σηκωθείς την επόμενη μέρα με καθαρό μυαλό και να δώσεις το 100% σου στο γήπεδο", πρόσθεσε ο 21χρονος Ισπανός, ήδη κάτοχος 3 Grand Slam τίτλων.

Ο Alcaraz πανηγύρισε σχετικά ήπια τον τίτλο εντός γηπέδου και δεν δάκρυσε κατά τη διάρκεια της απονομής: "Είμαι ένα άτομο που είναι πιο πιθανό να κλάψει από απογοήτευση και όχι από ευτυχία. Δεν κλαίω συχνά, αλλά είχα κλάψει με τραυματισμούς 1-2 φορές, όταν έχασα πολύ σημαντικά τουρνουά για τα οποία ήμουν ενθουσιασμένος."

Για το πόσο δύσκολο ήταν να ξεκινήσει το τουρνουά προερχόμενος από τραυματισμό, είπε: "Πνευματικά ήταν οδυνηρό. Χρησιμοποιείς το δεξί σου χέρι για τα πάντα. Βάζω μεγάλη ταχύτητα και δύναμη σε κάθε μου χτύπημα και το χέρι μου στ' αλήθεια υπέφερε. Ανησυχούσα και σκεφτόμουν ότι μπορεί να μην αναρρώσω εντελώς. Στη Μαδρίτη έπαιξα 4 αγώνες και στον 4ο με ενοχλούσε. Δεν μπόρεσα να πάω στη Ρώμη. Κάναμε εξετάσεις και ήταν απαραίτητο να είμαι σε καλή κατάσταση όταν θα έφτανα εδώ, αλλά συνέχεια είχα αμφιβολίες στο κεφάλι μου. Ήταν αβέβαιο το πως θα συμπεριφερθεί το χέρι μου σε ένα Grand Slam, σε αγώνες των 5 σετ. Ήταν δύσκολο, αλλά όσο περνούσαν οι γύροι ένιωθα καλύτερα, δεν είχα πόνο, παρότι ήμουν ανήσυχος. Τη μέρα των ημιτελικών αποφάσισα να τα δώσω όλα και είπα ότι ήταν η ώρα να το κάνω, αν τραυματιζόμουν ξανά, ας ήταν εκεί. Δεν ήταν η ώρα για να φοβηθώ και έπρεπε να εμπιστευτώ όλη τη σκληρή δουλειά που έκανα."

Ο Alcaraz έγινε ο νεότερος παίκτης στην ιστορία που κέρδισε Grand Slam σε όλες τις επιφάνειες και αυτός είναι ένας λόγος για να τον συγκρίνει ξανά ο κόσμος με τους 3 μεγάλους του αθλήματος: Novak Djokovic, Rafael Nadal και Roger Federer. Ο ίδιος ωστόσο μένει ταπεινός και εξηγεί ότι για να μπει σ' αυτή την κουβέντα θα πρέπει να κάνει το ίδιο με εκείνους, να παραμείνει βασικός διεκδικητής στα majors για την επόμενη 15ετία τουλάχιστον.

"Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τον εαυτό μου με αυτά που έχουν πετύχει αυτοί οι παίκτες με το πέρασμα των χρόνων. Στο τέλος, όπως λέω πάντα, δεν έχει σημασία τι έχεις πετύχει σε νεαρή ηλικία, το θέμα είναι να μείνω εκεί. Θέλω να συνεχίσω την καριέρα μου, να συνεχίσω να αναπτύσσομαι και να βρεθώ κάποτε εκεί που βρίσκονται οι Djokovic, Rafa και Federer, οι θρύλοι, οι οποίοι συνέχισαν να βελτιώνονται μέχρι τα 37 και τα 38 τους. Το να είσαι στο κορυφαίο επίπεδο για 16-17 χρόνια και να διεκδικείς μεγάλους τίτλους κάθε σεζόν, αντιμετωπίζοντας παράλληλα τραυματισμούς και όλη την πίεση, είναι κάτι εκπληκτικό και πολύ λίγοι μπορούν να το πετύχουν."

Ρωτήθηκε και για τις κράμπες που του στέρησαν τη δυνατότητα να αγωνιστεί στο 100% του στον περσινό ημιτελικό, κόντρα στον Djokovic: "Πέρσι ξεκάθαρα απέτυχα στο τεστ αυτό, αλλά φέτος ήμουν διαβασμένος. Κατάφερα να τα πάω καλύτερα, να περάσω το τεστ, αλλά όχι και με άριστα. Είναι κάτι που πρέπει να βελτιώσω, να τα πάω ακόμα καλύτερα."

Τέλος, στο δίλημμα Wimbledon ή χρυσό στους Ολυμπιακούς, επέλεξε το δεύτερο: "Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι κάθε 4 χρόνια και είναι ένα πολύ ξεχωριστό τουρνουά, όπου δεν παίζεις για τον εαυτό σου, αλλά για την πατρίδα σου. Αυτή τη χρονιά νομίζω θα επέλεγα το χρυσό."