"Με έναν τρόπο όλο αυτό είναι σουρεάλ. Πάντα αυτό ήταν το αγαπημένο μου τουρνουά, από την παιδική μου ηλικία. Πάντα θυμίζω στον εαυτό μου να μην παίρνει τίποτα για δεδομένο, ειδικά όταν είσαι στον τελικό ενός εκ των σημαντικότερων τουρνουά στην ιστορία του αθλήματος", είπε ο Djokovic στη συνέντευξη Τύπου μετά τη νίκη του επί του Lorenzo Musetti με 3-0 σετ.

"Όταν έφτασα εδώ, δεν ήξερα αν θα έπαιζα μέχρι και 3-4 μέρες πριν. Είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι στον τελικό, αν και δεν το σκεφτόμουν αυτό στους πρώτους γύρους, ήμουν απλά συγκεντρωμένος στην κίνησή μου και στο να μην τραυματιστώ. Μετά τον 3ο-4ο γύρο άρχισα να παίζω στην καλύτερή μου φόρμα και εκεί είδα ότι είχα ευκαιρία για τον τίτλο", πρόσθεσε ο 7 φορές πρωταθλητής.

Για τον τελικό και για το αν πιστεύει ότι μπορεί να "πληγώσει" τον Alcaraz: "Ο τελικός του Wimbledon είναι ο αγώνας τένις με τη μεγαλύτερη ακροαματικότητα στον κόσμο, όχι μόνο στην Αγγλία. Δεν ξέρω αν μπορέσω να πληγώσω τον Carlos, δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου, όμως πιστεύω πως είναι πολύ νεος για να έχει 3 Grand Slams τίτλους και να πηγαίνει για τον 4ο. Μας εξέπληξε όλους πέρσι με το πως έπαιξε στο Queen's και στο Wimbledon, για έναν παίκτη από την Ισπανία δεν ήταν αναμενόμενο. Ο τρόπος που κινείται όμως στο χορτάρι τα δυο τελευταία χρόνια είναι εκπληκτικός, βλέπω πολλές ομοιότητες με εμένα, στον τρόπο που μπορεί να προσαρμόζεται σε διαφορετικές επιφάνειες. Αυτό θεωρώ πως είναι και το δυνατό του σημείο. Είναι ολοκληρωμένος παίκτης, είναι εντυπωσιακό το τι έχει πετύχει σε τόσο μικρή ηλικία, είμαι σίγουρος ότι θα κερδίσει πολλά περισσότερα στην καριέρα του."

Για την ανάρρωσή του, μόλις 5 εβδομάδες μετά την εγχείρηση που έκανε στο γόνατο: "Απλά επικεντρώθηκα στο να παίξω στο Wimbledon. Μόλις ξεκίνησε η αποκατάσταση, ακολούθησα κάθε βήμα απ' αυτά που μου έλεγαν οι γιατροί και έκανα και το κάτι παραπάνω για να φτάσω στο Wimbledon. Δοκίμασα το γόνατο παίζοντας κάποια σετ στην προπόνηση, αλλά δεν ξέραμε πως θα αντιδρούσε σε αγώνα μετά από 20 μέρες. Καταλαβαίνω πως για τον κόσμο μπορεί να φάνηκε βιαστικό, αλλά δεν ήταν. Δεν έδειξα καμία απερισκεψία. Ας μην ξεχνάμε και την περίπτωση του Taylor Fritz, που είχε έναν παρόμοιο τραυματισμό με μένα 3 εβδομάδες πριν το Wimbledon και είχε παίξει εδώ αρκετούς αγώνες των 4-5 σετ. Ήταν πολύ ενθαρρυντικό για μένα που ήξερα ότι υπήρχε ήδη κάποιος που είχε περάσει απ' αυτή την κατάσταση."

Για την ιστορία που μπορεί να γράψει, αν κερδίσει για 8η φορά το Wimbledon και φτάσει τα 25 Grand Slams: "Γνωρίζω ότι ο Roger (Federer) έχει 8 τίτλους στο Wimbledon και εγώ 7, οπότε διακυβεύεται ιστορία, αλλά και η πιθανότητα για το 25ο Grand Slam μου. Αυτό μου δίνει κίνητρο, αλλά παράλληλα δημιουργεί πίεση και προσδοκίες. Κάθε φορά που μπαίνω στο γήπεδο, το κάνω γνωρίζοντας ότι είμαι 37 ετών και απέναντί μου έχω παίκτες που είναι 21 ετών, με τον κόσμο να εξακολουθεί να περιμένει να κερδίζω το 99% των αγώνων μου. Προσπαθώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ όταν αντιμετωπίζω τον Carlos (Alcaraz), τον Jannik (Sinner), τον Sascha (Zverev) ή τον Daniil (Medvedev).

Αυτή η χρονιά δεν ήταν τόσο πετυχημένη για μένα, είχα ίσως το χειρότερο πρώτο εξάμηνο σε σεζόν εδώ και πολλά χρόνια. Δεν πειράζει όμως. Έπρεπε να το αποδεχτώ, να προσπαθήσω να βρω μια διέξοδο από τον τραυματισμό μου και να ανασυγκροτηθώ. Πολλές φορές δεν έφτανα στο Wimbledon με τα καλύτερα αποτελέσματα και τα πράγματα άλλαζαν εδώ. Το Wimbledon βγάζει τον καλύτερο εαυτό μου. Με παρακινεί να αποδίδω το μέγιστο των δυνατήτων μου. Σε κάθε Grand Slam που αγωνίζομαι διακυβεύεται ιστορία, το χρησιμοποιώ σαν καύσιμο αυτό για να παίζω το καλύτερό μου τένις."