Οι νικήτες του Roland Garros

 
Οι νικήτες του Roland Garros
Οι νικήτες του Roland Garros
tennisnews team Παρασκευή, 02 Ιουνίου 2023 - 9:39

Το Γαλλικό Όπεν, γνωστό και ως Roland-Garros, είναι ετήσιο τουρνουά τένις που διεξάγεται για δύο εβδομάδες από τα τέλη Μαΐου ως τις αρχές Ιουνίου (με εξαίρεση το 2020, που έλαβε μέρος τον Οκτώβριο, λόγω της πανδημίας). Ιδρύθηκε το 1891 και παίζεται από το 1928 σε υπαίθρια γήπεδα με κόκκινο χώμα στο Stade Roland Garros στο Παρίσι, Γαλλία. Tο Γαλλικό Όπεν είναι (από το 1925) ένα από τα τέσσερα τουρνουά Grand Slam που παίζονται κάθε χρόνο, τα άλλα τρία είναι το Αυστραλιανό Open, Wimbledon και US Open. Από το 1968 και μετά, έγινε το πρώτο τουρνουά Grand Slam για μη ερασιτέχνες παίκτες.

Ο νικητής της διοργάνωσης απλών ανδρών λαμβάνει το Coupe des Mousquetaires (στα γαλλικά: Οι Τέσσερις Σωματοφύλακες), που πήρε το όνομά του από τους Τέσσερις Σωματοφύλακες του γαλλικού τένις: Jean Borotra, Jacques Brugnon, Henri Cochet και René Lacoste. Το τουρνουά δεν πραγματοποιήθηκε από το 1915 έως το 1919 λόγω του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και πραγματοποιήθηκε ανεπίσημα ως Tournoi de France υπό γερμανική κατοχή από το 1941 έως το 1944, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Rafael Nadal έχει κατακτήσει 14 τίτλους στο Γαλλικό Όπεν που αποτελεί ρεκόρ για παίκτη, άνδρα ή γυναίκα, σε οποιοδήποτε grand slam. Επίσης, ο Ισπανός κατέχει το ρεκόρ για τις περισσότερες συνεχόμενες νίκες στην Open Era (5 σύνολο) από το 2010 έως το 2014. Ο Max Decugis είχε κερδίσει οκτώ γαλλικά πρωταθλήματα, αλλά αυτά ήταν πριν από την Open Era. Ο νεαρότερος νικητής του Γαλλικού Όπεν είναι ο Michael Chang, που κέρδισε τον τίτλο το 1989, σε ηλικία 17 ετών, 3 μηνών και 20 ημερών. Από την άλλη, ο Rafael Nadal είναι ο γηραιότερος πρωταθλητής της Open Era, ο οποίος κέρδισε το French Open το 2022 σε ηλικία 36 ετών και δύο ημερών. Οι Γάλλοι παίκτες έχουν κερδίσει τους περισσότερους τίτλους στο μονό ανδρών του French Open (43 τίτλοι), ακολουθούν οι Ισπανοί (22 τίτλοι) και οι Αυστραλοί (11 τίτλους). Ο Novak Djokovic ήταν ο νικητής του Roland Garros 2023, όπου επικράτησε 7–6(7–1), 6–3, 7–5 του Νορβηγού Casper Ruud.

Ιστορία

Το Γαλλικό Όπεν (French Open) ξεκίνησε το 1891 και ήταν αρχικά γνωστό ως Γαλλικό Πρωτάθλημα (French Championships). Τα πρώτα 34 χρόνια ύπαρξης του Γαλλικού Πρωταθλήματος, το τουρνουά ήταν ανοιχτό μόνο σε Γάλλους παίκτες ή ξένους παίκτες που ήταν μέλη κάποιου γαλλικού συλλόγου. Πρώτος νικητής του Πρωταθλήματος ήταν ο Βρετανός παίκτης H. Briggs, μέλος του Club Stade Français, που του έδωσε το δικαίωμα να αγωνιστεί. Οι αγώνες μέχρι το 1902 ή το 1903 παίζονταν στα 3 σετ (best of three set), από εκείνη τη χρονιά και ύστερα καθιερώθηκαν τα παιχνίδια να τελειώνουν στα 5 σετ (best of five set). Οι Γάλλοι παίκτες ήταν κυρίαρχοι στα πρώτα χρόνια του τουρνουά, ιδιαίτερα ο Max Decugis, ο οποίος κέρδισε οκτώ τίτλους πριν από το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Μεταξύ των χρονολογιών 1924 και 1932 τον τίτλο κατακτούσαν τα μέλη - παίκτες των Τεσσάρων Σωματοφυλάκων (Coupe des Mousquetaires). Το 1925, το πρωτάθλημα έγινε διεθνές γεγονός και άρχισε να προσελκύει τους καλύτερους παίκτες, την χρονιά εκείνη νικητής αναδείχτηκε ο René Lacoste. Επιπλέον, η νίκη της Γαλλίας στο Davis Cup του 1927 αύξησε το ενδιαφέρον των φιλάθλων και των αθλητών για το τουρνουά, και αυτό με τη σειρά του δημιούργησε την ανάγκη για την κατασκευή ενός νέου και μεγαλύτερου σταδίου. Πριν το 1928, τη χρονιά που χτίστηκε το Stade Roland Garros, το τουρνουά πραγματοποιούνταν πότε στο Racing Club και πότε στο La Faisanderie. Ο Henri Cochet κέρδισε το πρώτο τουρνουά στο νέο στάδιο.

Το 1933 ο Jack Crawford αναδείχτηκε νικητής και έγινε ο 1ος ξένος παίκτης που το κατακτά από το 1891. Από το 1933 έως το 1940 κανένας Γάλλος παίκτης δεν κέρδισε τον τίτλο. Η νίκη του Don Budge το 1938 ήταν αξιοσημείωτη, καθώς κέρδισε όλα τα τουρνουά Grand Slam κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Το 1940 το τουρνουά διακόπηκε λόγω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ωστόσο πραγματοποιήθηκε ανεπίσημα υπό την αιγίδα του Tournoi de France. Ο Bernard Destremau κέρδισε τους 2 πρώτους τίτλους μετά το 1940, ενώ ο Yvon Petra κέρδισε τους επόμενους τρεις από το 1942 έως το 1945. Οι αγώνες των ετών 1940 - 1945 θεωρούνται ανεπίσημοι και δεν αναγνωρίζονται από την FFT ή από άλλους διεθνείς οργανισμούς. Ο Marcel Bernard κέρδισε την πρώτη διοργάνωση μετά το τέλος του πολέμου, το 1946, και ήταν ο μοναδικός Γάλλος που κέρδισε τη διοργάνωση πριν από την έλευση της Open Era εποχής (1968).

Κατά τη διάρκεια της περιόδου 1946 - 1968 δεν υπήρχε κάποιος παίκτης που να κυριάρχησε στη διοργάνωση. Μόνο πέντε παίκτες, ο Frank Parker, ο Jaroslav Drobný, ο Tony Trabert, ο Nicola Pietrangeli και ο Roy Emerson, κέρδισαν τους περισσότερους τίτλους. Το τουρνουά έγινε Open το 1968, όπου επαγγελματίες παίκτες είχαν τη δυνατότητα να αγωνίζονται με ερασιτέχνες, μέχρι τότε μόνο ερασιτέχνες τενίστες μπορούσαν να αγωνιστούν σε τουρνουά Grand Slam. Ο Αυστραλός Ken Rosewall, ήταν ο πρώτος αθλητής που κέρδισε τουρνουά Grand Slam στην Open Era εποχή.

Ο Björn Borg κέρδισε τα περισσότερα τουρνουά στα πρώτα χρόνια της Open Era εποχής. Ο Σουηδός κέρδισε το 1974 και το 1975, και στη συνέχεια κέρδισε τέσσερις διαδοχικούς τίτλους από το 1978 έως το 1981. Ο Yannick Noah αναδείχτηκε νικητής το 1983 και έγινε ο πρώτος Γάλλος που κέρδισε τη διοργάνωση από το 1946. Ο Ivan Lendl κέρδισε τον πρώτο του τίτλο το 1984, την επόμενη χρονιά έχασε στον τελικό από τον Wilander, και κέρδισε δύο συνεχόμενους τίτλους το 1986 και το 1987. Ο Michael Chang έγινε ο νεότερος άνδρας (17 χρονών και 107 ημερών) που κέρδισε το French Open όταν κέρδισε τον Stefan Edberg το 1989.

Ο Αμερικανός Jim Courier κέρδισε διαδοχικούς τίτλους το 1991 και το 1992 και ακολούθησε ο Ισπανός Sergi Bruguera επίσης με δύο διαδοχικούς το 1993 και το 1994. Ο Βραζιλιάνος Gustavo Kuerten κέρδισε τρεις τίτλους το 1997, το 2000 και το 2001. Το 2005 ο Rafael Nadal πήρε το 1ο του Γαλλικό Όπεν και στη συνέχεια κέρδισε τέσσερις συνεχόμενους τίτλους από το 2005 έως το 2008. Το 2009 ο Nadal έχασε από τον  Robin Söderling, ο οποίος στον τελικό έχασε από τον Roger Federer. Ο Nadal ξαναπήρε τον τίτλο το 2010 και υπερασπίστηκε τους τίτλους του το 2011, το 2012, το 2013 και το 2014. Το 2015, ο Rafael Nadal ηττήθηκε στα προημιτελικά από τον Novak Djokovic, ο οποίος έχασε στον τελικό από τον Stan Wawrinka. Ο Nadal στη συνέχεια θα κέρδιζε ξανά τέσσερις συνεχόμενους τίτλους από το 2017 έως το 2020.

Γαλλικό Όπεν (French Open)

Χρονιά Πρωταθλητής Φιναλίστ Αποτέλεσμα
2023 SRB SRB Novak Djokovic NORNOR Casper Ruud 7–67–1, 6–3, 7–5
2022 ESP ESP Rafael Nadal NORNOR Casper Ruud 6-3, 6-3, 6-0
2021 SRB SRB Novak Djokovic GRE GRE Stefanos Tsitsipas 6–7(6–8), 2–6, 6–3, 6–2, 6–4
2020 ESP ESP Rafael Nadal SRB SRB Novak Djokovic 6–0, 6–2, 7–5
2019 ESP ESP Rafael Nadal AUT AUT Dominic Thiem 6–3, 5–7, 6–1, 6–1
2018 ESP ESP Rafael Nadal AUT AUT Dominic Thiem 6–4, 6–3, 6–2
2017 ESP ESP Rafael Nadal SUI  SUI Stan Wawrinka 6–2, 6–3, 6–1
2016 SRB SRB Novak Djokovic GBR GBR Andy Murray 3–6, 6–1, 6–2, 6–4
2015 SUI SUI Stan Wawrinka SRB SRB Novak Djokovic 4–6, 6–4, 6–3, 6–4
2014 ESP ESP Rafael Nadal SRB SRB Novak Djokovic 3–6, 7–5, 6–2, 6–4
2013 ESP ESP Rafael Nadal ESP ESP David Ferrer 6–3, 6–2, 6–3
2012 ESP ESP Rafael Nadal SRB SRB Novak Djokovic 6–4, 6–3, 2–6, 7–5
2011 ESP ESP Rafael Nadal SUI SUI Roger Federer 7–5, 7–6(7–3), 5–7, 6–1
2010 ESP ESP Rafael Nadal SWESWE Robin Söderling 6–4, 6–2, 6–4
2009 SUI SUI Roger Federer SWESWE Robin Söderling 6–1, 7–6(7–1), 6–4
2008 ESP ESP Rafael Nadal SUI SUI Roger Federer 6–1, 6–3, 6–0
2007 ESP ESP Rafael Nadal SUI  SUI Roger Federer 6–3, 4–6, 6–3, 6–4
2006 ESP ESP Rafael Nadal SUI  SUI Roger Federer 1–6, 6–1, 6–4, 7–6(7–4)
2005 ESP ESP Rafael Nadal ARG ARG Mariano Puerta 6–7(6–8), 6–3, 6–1, 7–5
2004  ARG Gastón Gaudio  ARG Guillermo Coria 0–6, 3–6, 6–4, 6–1, 8–6
2003  ESP Juan Carlos Ferrero  NED Martin Verkerk 6–1, 6–3, 6–2
2002  ESP Albert Costa  ESP Juan Carlos Ferrero 6–1, 6–0, 4–6, 6–3
2001  BRA Gustavo Kuerten  ESP Àlex Corretja 6–7(3–7), 7–5, 6–2, 6–0
2000  BRA Gustavo Kuerten  SWE Magnus Norman 6–2, 6–3, 2–6, 7–6(8–6)
1999  USA Andre Agassi  UKR Andrei Medvedev 1–6, 2–6, 6–4, 6–3, 6–4
1998  ESP Carlos Moyá  ESP Àlex Corretja 6–3, 7–5, 6–3
1997  BRA Gustavo Kuerten  ESP Sergi Bruguera 6–3, 6–4, 6–2
1996  RUS Yevgeny Kafelnikov  GER Michael Stich 7–6(7–4), 7–5, 7–6(7–4)
1995  AUT Thomas Muster  USA Michael Chang 7–5, 6–2, 6–4
1994  ESP Sergi Bruguera  ESP Alberto Berasategui 6–3, 7–5, 2–6, 6–1
1993  ESP Sergi Bruguera  USA Jim Courier 6–4, 2–6, 6–2, 3–6, 6–3
1992  USA Jim Courier  TCH Petr Korda 7–5, 6–2, 6–1
1991  USA Jim Courier  USA Andre Agassi 3–6, 6–4, 2–6, 6–1, 6–4
1990  ECU Andrés Gómez  USA Andre Agassi 6–3, 2–6, 6–4, 6–4
1989  USA Michael Chang  SWE Stefan Edberg 6–1, 3–6, 4–6, 6–4, 6–2
1988  SWE Mats Wilander  FRA Henri Leconte 7–5, 6–2, 6–1
1987  TCH Ivan Lendl  SWE Mats Wilander 7–5, 6–2, 3–6, 7–6(7–3)
1986  TCH Ivan Lendl  SWE Mikael Pernfors 6–3, 6–2, 6–4
1985  SWE Mats Wilander  TCH Ivan Lendl 3–6, 6–4, 6–2, 6–2
1984  TCH Ivan Lendl  USA John McEnroe 3–6, 2–6, 6–4, 7–5, 7–5
1983  FRA Yannick Noah  SWE Mats Wilander 6–2, 7–5, 7–6(7–3)
1982  SWE Mats Wilander  ARG Guillermo Vilas 1–6, 7–6(8–6), 6–0, 6–4
1981  SWE Björn Borg  TCH Ivan Lendl 6–1, 4–6, 6–2, 3–6, 6–1
1980  SWE Björn Borg  USA Vitas Gerulaitis 6–4, 6–1, 6–2
1979  SWE Björn Borg  PAR Víctor Pecci 6–3, 6–1, 6–7(6–8), 6–4
1978  SWE Björn Borg  ARG Guillermo Vilas 6–1, 6–1, 6–3
1977  ARG Guillermo Vilas  USA Brian Gottfried 6–0, 6–3, 6–0
1976  ITA Adriano Panatta  USA Harold Solomon 6–1, 6–4, 4–6, 7–6(7–3)
1975  SWE Björn Borg  ARG Guillermo Vilas 6–2, 6–3, 6–4
1974  SWE Björn Borg  ESP Manuel Orantes 2–6, 6–7(4–7)[h], 6–0, 6–1, 6–1
1973  ROM Ilie Năstase  YUG Nikola Pilić 6–3, 6–3, 6–0
1972  ESP Andrés Gimeno  FRA Patrick Proisy 4–6, 6–3, 6–1, 6–1
1971  TCH Jan Kodeš  ROM Ilie Năstase 8–6, 6–2, 2–6, 7–5
1970  TCH Jan Kodeš  YUG Željko Franulović 6–2, 6–4, 6–0
1969  AUS Rod Laver  AUS Ken Rosewall 6–4, 6–3, 6–4
1968  AUS Ken Rosewall  AUS Rod Laver 6–3, 6–1, 2–6, 6–2

 

Δείτε τα posters του Roland Garros

 

Google News Ακολουθήστε το tennisnews.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από το Τένις στην Ελλάδα.

Tennis shots